ข้อคิดที่ ๑๒ ผู้ชนะ ผู้แพ้
J L
มองโลกด้วยสายตาแห่งความหวัง แม้จะผ่านความล้มเหลวเท่าใดก็ตาม ก็ยังกล้าพอที่จะหวังและเข้มแข็งพอที่จะให้กำลังใจผู้อื่น |
ยอมแพ้เสียตั้งแต่ก่อนการต่อสู้ คาดการณ์สิ่งที่เลวร้าย ขาดศรัทธาในตนเอง และไม่ยอมเชื่อเมื่อผู้อื่นให้กำลังใจ |
สนใจในทุกข์สุขของผู้อื่น แต่แยบคายพอที่จะปล่อยวางให้ผู้อื่นรู้จักรับผิดชอบในชีวิตของตัวเขาเอง |
แสวงหาความเครียดให้ตัวเอง โดยนำเรื่องผู้อื่นเข้ามากลุ้ม และเข้าใจผิดคิดว่า นั่นคือความรักและห่วงใย |
ปรารถนาให้ผู้อื่นเคารพในตัวเขา เขาจึงให้ความเคารพผู้อื่น เฉกเช่นเขาเคารพตนเอง |
ต้องการความเคารพจากผู้อื่นอย่างยิ่ง แต่มักทำตนให้ไม่น่าเคารพ เขาจึงมักไม่ได้รับการเคารพจากผู้ใดเลย |
รับฟังและแก้ไข บุคลิกภาพจึงมีการปรับปรุงอยู่ตลอดเวลา |
โกรธและอับอาย เมื่อมีใครบอกจุดอ่อนให้ฟัง |
สุขใจ เมื่อเป็นผู้”ให้” มากกว่าการเป็นผู้”รับ” |
ชอบที่จะ”รับ”มากกว่า”ให้” มักหลงผิดคิดว่าชัยชนะของชีวิต คือการรับมากกว่าการให้ |
ชมได้ทั้งตนเองและผู้อื่น เนื่องเพราะเขามีความศรัทธาผู้อื่นเช่นเดียวกับความศรัทธาต่อตนเอง |
ไม่กล้าชื่นชมตนเองและอึดอัดใจที่จะให้คำชมผู้อื่น |
รู้จักเปลี่ยนแปลงบทบาทในเวทีชีวิต แต่ละช่วงแต่ละตอน |
สับสนในบทบาทชีวิตอยู่เสมอ จึงเล่นผิดบท แต่ติดอยู่กับบทที่ปิดฉากไปนานแล้ว |
จากข้อคิด ของ ผศ.ดร.นิภา แก้วศรีงาม
บันทึกหลังข้อคิด
เพื่อน ๆ ทั้งหลายครับ จงปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตน ก้าวมาสู่วิถีแห่งผู้ชนะเถอะครับ J
ไม่มีความเห็น