เวลา...ว้า!เร็วจัง

เพื่อน ในความคิดของผมเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดเพราะทำให้เราได้รู้ว่าเราไม่ได้อยู่เพียงคนเดียวในโลก หลายปีผ่านมาผมได้รู้คุณค่าของคำว่าเพื่อนที่ดี จนวันนี้ได้ทราบซึ้งถึงการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เพื่อนที่ผมได้พบ เป็นคนดีทุกคน ปัจจุบัน ผมมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่เรียน เล่น เราได้อยู่ด้วยกัน อาทิตย์หนึ่ง ต้องคอยหวังว่าจะได้เจอพวกเขาไหม

คุณค่าของคำว่าเพื่อน คือ สิ่งที่ช่วยให้ผมมองเห็นค่าของมิตรภาพ

หากมีเพื่อนแท้แม้เพียงสักหนึ่งคน เท่ากับว่าผมได้เติมชีวิตให้เต็มเปี่ยม ทำไมชีวิตที่มีเพื่อนช่างเป็นชีวิตที่แสนดี ผมอาจถูกทิ้งอยู่ท่ามกลางทะเลทราย และลมอาจพัดเอาฝุ่นทรายเข้าตา

แต่ผมยังคงจำลายมือของเพื่อนที่ผมรักที่สุดได้

ผมมีใครสักคนที่บ่นให้ฟังได้เสมอ

ผมใส่เสื้อผ้าที่ดูแย่ที่สุดเมื่ออยู่กับเพื่อนได้ เมื่อผมเล่าความลับให้เพื่อนฟัง เพื่อนจะเก็บไว้เป็นความลับ

เพื่อนจะไม่ถือสาหาความ แม้ว่าผมจะโทรไปปลุกแต่เช้า เมื่อเพื่

อนถามผมว่า สบายดีหรือเปล่า?

ผมไม่จำเป็นต้องตอบว่า " สบายดี " ผมสามารถตั้งคำถามโง่ ๆ กับเพื่อนได้โดยที่เพื่อนไม่หัวเราะเยาะผม

เพื่อนอยู่ข้างผมเสมอไม่ว่ากฎหมายจะว่าอย่างไร เพื่อนจะนินทาคนอื่นในแบบที่ผมนินทาเสมอ

ผมสามารถยกเลิกอาหารมื้อค่ำได้ โดยที่ไม่ถูกตัดพ้อต่อว่าจากเพื่อน เสื้อผ้าของเพื่อน ก็เหมือนเสื้อผ้าของผมยืมใช้กันได้เสมอ

ถ้าไม่มีเพื่อน สมุดจดที่อยู่ก็ว่างเปล่านะสิ เพื่อนจะไม่บ่น

ถ้าผมยืนกินอาหารในครัว แทนที่จะนั่งบนเก้าอี้ให้เรียบร้อย

ในที่สุดความเป็นมหาบัณฑิตก็กำลังคืบคลานเข้ามาพร้อมๆกับความรู้สึกเคว้งคว้างไร้จุดหมายในมหานทีที่เรียนว่าสังคมมนุษย์ของจริงกะเค้าสักทีเรียนศึกษาศาสตร์ ปีครึ่งได้อะไรบ้าง ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าคำตอบที่เป็นรูปธรรมมันคืออะไร แต่เราไม่ได้ถูกสอนให้จมอยู่กับนามธรรมสักหน่อย ปีที่แล้วเราคิดอะไรอยู่ทำไมถึงอยากเรียนศึกษา ณ วันนี้มันคงช่วยตอบคำถามนี้ได้แล้วมั้ง เพราะในที่สุดแล้วเราก็รู้ตัวเราเอง เราคงมีคำตอบในใจของเราเองที่จะอธิบายถึงสี่งที่เกิดขึ้นในการตัดสินใจเมื่อสี่ปีที่แล้วได้ ตอนนี้เขียนไรอยู่นะ งง งง แต่ก็คงยังงง งงอยู่เพราะเรากำลังพยายามให้สมองเราได้พักไปพร้อมๆกับตกผลึกกับความรู้ต่างๆที่เกิดขึ้นตลอดเวลา ใครว่าศาสตร์ของศึกษาศาสตร์นั้นเหมือนเป็ด ที่บินได้ ว่ายน้ำได้ ลอยน้ำได้ ดำน้ำได้ เดินได้ วิ่งได้ มันก็คงถูกแต่แค่ส่วนหนึ่งมั้งครับ

จิงอยู่ที่เรารู้ในหลายๆอย่างและทำได้ในหลายๆอย่างแต่หากรู้ลึกอาจไม่ใช่เรา แต่ขอเถียงและยกทฤษฎีใหม่ดีกว่า ว่าเรานั้นเหมือนร้านอาหารตามสั่ง คุณอยากกินไรขอให้บอกเรามา รับรองเราสามารถทำอาหารให้คุณกินได้อยู่แล้ว อร่อยไม่อร่อยก็ว่าไปอีกเรื่อง คุณอยากกินยำ อยากกินก๊วยเตี๋ยว อยากกินกะเพรา อยากกินสุกี้ อยากกินส้มตำ เราทำให้คุณได้ อยากกินมั้ยหล่ะ เพียงแค่มีวัตถุดิบบวกกับฝีมือซึ่งขึ้นอยู่กับแต่ละคน นอกจากนั้นยังแล้วแต่รสปากที่คุณถูกใจด้วย เราอาจจะทำอาหารอร่อยสำหรับคนนึงแต่อาจไม่อร่อยกับอีกคนก็ได้หนิ อีกอย่างเราอาจจะทำอาหารบางอย่างที่อร่อยเป็นพิเศษมากกว่าชนิดอื่นก็ได้เพราะเราเจอแนวของเราแล้วว่า อันนี้แหล่ะอร่อยสุดแล้วถ้าให้เราทำ ก็ไม่ต่างกับการค้นหาตัวเองเจอในคณะนี้ เพราะคุณมีส่วนประกอบ วัตถุดิบอยู่แล้วล่ะ คุณทำอาหารได้ แล้วอาหารจานไหนล่ะที่คุณทำได้อร่อยที่สุด

ถ้าคุณมีคำตอบแล้ว ขอแสดงความยินดีด้วย ที่คุณค้นหาความเป็นตัวคุณเจอแล้ว สำหรับผม อาหารจานนี้อาจยังไม่อร่อยนักแต่รับรองว่า ผมจะพยายามปรับปรุงรสชาติให้มันดีมากขึ้น จนอาจเป็นต้นตำหรับเลยก็ได้นะ อาหารจานไหนหล่ะที่เป็นตัวคุณ :individualism ,conservatism,liberalism,authoritarianism,

realism,idealism,socialism,activism,neoliberalism,

marxism,fundamentalism,racism,nationalism,elitism,functionalism etc.

อาหารจานนี้อาจไม่ได้มีแค่หนึ่งก็ได้นะคับ อยากรู้ว่าอาหารของคุณที่ผ่านมาเป็นแบบไหน รสชาติอร่อยเด็ดเผ็ดมันแค่ไหนก็คงต้องย้อนกลับไปดูสิ่งที่คุณเขียนข้อสอบ หรือรายงานดูนะครับผมว่าอาหารจานที่ผ่านๆมามันได้บอกความเป็นตัวคุณอยู่บ้างแล้วหล่ะ

อย่างที่บอกว่าใกล้จบแล้ว อยากให้ลองประมวลกันดูว่า"เรา"เป็นใคร อะไร ทำไม มันคงนำทางที่ดีให้กับเราได้ต่อไปมั้ง

บอกแล้วว่าเราเป็นนามธรรมที่แสดงออกมาเป็นรูปธรรม

กว่าจาเกือบจบได้แทบตายนะเนี่ย

เฮ้อ....แป๊บเดียวเดี๋ยวก็จบแล้ว มีสิ่งหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำอีกตั้งเยอะแยะ อย่างเช่น คืนของรุ่นน้องที่เรายืมมา (แต่ก็ลืมแล้วว่ายืมใครมาบ้าง) ปีนต้นไม้เก็บของกิน เขียนกำแพงมหาวิทยาลัยก็ยังไม่ได้เขียนเลย ตั้งแต่เรียนมาก็ยังไม่เคยยืมหนังสือของห้องสมุดใหญ่เลย ผมนะยังไม่ครบเลยอันที่กล่าวมานะ ส่วนเล็กน้อยนะยังมีอีกเยอะ อืม...ใช่ๆยังไม่ได้ทำแฟรนชิบเลยแบบว่า อยากรู้ความในใจเพื่อนอ่ะว่าอยู่กับเรามา ปีครึ่ง มีความรู้สึกอย่างงัยกับเราบ้าง ก็ไม่ค่อยอยากให้จบเร็วเลยแต่ทำยังงัยได้ เค้าว่ากันว่า งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา มีพบก็ต้องมีจาก
ยังงัยก็ต้องขอขอบพระคุณมหาวิทยาลัยแห่งนี้ที่ทำให้เรามาเจอพี่ๆเพื่อนๆที่น่ารักทุกคน

ตั้งแต่แรกเข้าแล้ว ผมเป็นตัวป่วน ก่อนเข้าก็ดันลงผิดไปลงเป็นประกาศนียบัตรบัณฑิต กว่าจะได้เรียนก็ล้าหลังไปตั้ง 2 – 3 อาทิตย์แน่ะ ตอนสอบ ORAL อาจารย์ยังจำได้เลย ว่าผมน่ะยุ่งสุดๆ และก็ได้มาเรียนกับพี่ๆ ซึ่งเปิดเทอมทีไรผมจะมาช้ากว่าเขา 1-2 อาทิตย์เสมอเพราะเจออุบัติเหตุบ่อย เดี๋ยวรถคว่ำ เดี๋ยวหมากัด อิอิ ชีวิตวุ่นวายครับ แต่ก็มันส์ดีครับ มาดูพี่ๆผมดีกว่า

ขอบคุณพี่ขวัญหรือท่านรองขวัญ คิดถึงครับ ลดลงกี่โลแล้วเอ่ย

สู้ๆครับ ชีวิตพวกเราต้องเดินหน้าต่อไป

ขอบคุณยายต๋อมหรือพี่ต๋อมที่น่ารัก รักษาความสวยไปตลอดกาลนะครับ

ขอบคุณพี่เมี้ยวหรือครูเมี้ยว รักษาสุขภาพให้ดีนะครับ เป็นห่วง

ขอบคุณพี่หนุ่มหรือท่านรองเชษฐาของเรา มีทุกข์หรือสุขเราก็อยู่ด้วยกัน ขอบคุณที่นำทางพวกเรามาจนถึงฝั่งแล้วแต่อย่าเพิ่งถีบลงนะครับ อิอิ ขอลงแบบนิ่มๆครับ

ขอบคุณพี่อ๊อดหรือครูอภิชัยnatadee ไปอยู่กะแก้งค์นี้ตั้งกะเมื่อไหร่รู้ อิอิ ขอบคุณพี่อ๊อดมากๆครับ ที่ได้สอนวิชาเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ให้ได้รู้มากขึ้น

ขอบคุณ พี่วิชัยคนเก่ง ยอมเลยเรื่องสถิติแต่พอได้รู้จักกับพี่ผมก็รู้ว่า

สถิติไม่ใช่เรื่องยาก (สำหรับพี่นะครับไม่ใช่ผม)

ขอบคุณสาวสวยมวยไทยหรือพี่ติ๊ดตี่ที่แสนดี ถ้าไม่ได้พี่ผมคงมาถึงตรงนี้อย่างมีความสมบูรณ์ไม่ได้ เพราะพี่เปรียบเหมือนโรงอาหารของห้อง (ฝ่ายเสบียง)

ขอบคุณพี่จิ๊ ที่น่ารัก ถ้าไม่ได้พี่(อุ๊ย! ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพี่ ผมคงไม่จบวิชาสถิติแน่ๆ) พร้อมช่วยเหลือและพึ่งพากันตลอดไปครับ

ขอบคุณพี่ไพฑูรย์สุดหล่อและใจดีมากๆ พี่เป็นคนอารมณ์ดีตลอด

ผมดีใจมากที่ได้ร่วมเรียนมากับพี่ครับ คนบ้านเดียวกันด้วย

ขอบคุณพี่ภัทร อิอิ พี่ภัทรเป็นพวกเดียวกับพี่เพ็ญที่แบบว่า ใครถ่ายเอกสารอะไร พี่แกยังไม่ได้ดูก็ขอถ่ายแล้ว (อิอิ ไม่ใช่งานสักหน่อยพี่) แต่เวลาวิชาการนี่ต้องพึ่งพี่เขาเลย

ขอบคุณพี่ผ่อง แปลกๆครับ พี่ชอบเบลอๆ ไม่ได้ว่าครับ น่ารักดีพี่เหมือนปลาทอง สงสารพี่ที่ต้องเสียสละอะไรหลายๆอย่าง

ขอบคุณพี่เพ็ญ ผู้หญิงเก่งอีกหนึ่งคน ที่ในห้องเรียก...พี่นาง

พี่แกเป็นประเภท งดงามปานคุณหญิง ด้วยความเคารพครับ

ขอบคุณพี่แต้ว ครับที่ทำให้รู้ว่าคนระยองเก่งมากๆ แม้พี่จะไม่เด่นแต่พี่ก็โดดไปเด่น ประจำเลย อิอิ แก๊งค์ระยอง

ขอบคุณพี่ปุ้ย ที่ได้ให้รู้ว่ามีคนปากจัดอีกเยอะในโลกนี้ อิอิ ขำๆน่ะพี่ พี่เป็นคนตรงต่างหาก ดีใจครับที่ได้เรียนด้วยกัน

ขอบคุณพี่จอย ที่ได้แสดงให้เห็นว่าคนเข้าเรียนแล้ว คุณพี่มาสายกันประจำกับพี่คนข้างบนเนี่ย ทำแบบว่า มีกันอยู่สองคน อิอิ

แต่พวกเราทุกคนก็รักพี่เสมอ เป็นห่วงครับ

ขอบคุณพี่อ๊าท คนละเอียดรอบคอบ ตั้งแต่เริ่มเรียนแล้ว เห็นพี่จดๆๆๆๆๆและจด ทุกอย่าง ดีครับ รอบคอบ พี่ต้องสู้ๆนะครับ

อย่าให้อุปสรรคเล็กน้อยมาทำลายความตั้งใจได้

ขอบคุณพี่เจ้าครับ ช่วงท้ายๆนี่ผมใช้คอมพี่เจ้าบ่อยมากถึงมาที่สุดเลย เราสามคน เอ๊ะ พี่จิ๊ พี่เจ้า นั่งด้วยกัน เหมือนลูกหมูสามตัวเลย เพียงแต่ตอนนี้ลูกหมูที่ชื่อเอ๊ะนี้ ผอมลงมากเลย อิอิ ผอมไว

ขอบคุณปลา ที่ทำให้รู้ว่ามีเพื่อนอายุเท่ากันเรียนด้วย เย้ ไม่ได้เด็กคนเดียว แต่พักหลังปลาอาจจะเครียดไปบ้าง ดูแลตัวเองหน่อยนะ

ขอบคุณพี่ประภาส พี่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันกับผมเลยนะช่วงหลังๆ

อิอิ เรียนเป็นหลบ ล้อเล่นน่ะพี่ แต่เข้าใจครับ บ้านพี่อยู่ห่างด้วย

ว่างๆจะไปถล่มเกาะ จะไปเดินหาดทรายบ้านพี่

มาถึงพี่ที่น่ารักมากๆ ขอบคุณครับพี่เจน พี่เป็นคนที่สองที่ผมไปตีสนิทด้วยต่อจากพี่อ๊าท เราได้เรียนด้วยกันมากที่สุด ได้พึ่งพากัน ผมจะไม่เรียน พี่ก็ยังชวนผมให้เรียนจนได้ อิอิ ผมอาจจะเรียนช้า

เพราะไม่ค่อยได้เข้าเรียน แต่ถ้าไม่ได้พี่ผมคงไม่ได้เอ ในวิชาศึกษาต่างๆ เพราะพี่คอยหาเหตุผลช่วยผม วิชาที่เราเรียนด้วยกันเสมอมา

พี่คนสำคัญครับคนนี้ สุดๆเลย ขอบคุณพี่อุ๊ พี่ที่เป็นสารถี เอ๊ย ที่พึ่งทางการทำงาน การเดินทาง ขัดสนอะไรหากบอกพี่เขาไปพี่ไม่เคยจะบอกว่าไม่เลย (มีแต่บอกว่า ไป! ชิ้วๆ อิอิ ไม่ใช่) หากผมเป็นพี่ผมคงเบื่อตัวผมแน่แลย มีแต่เรื่องมาเล่าให้พี่ฟังทุกวัน ขึ้นรถกลับจากเรียนก็ไม่ค่อยจะได้คุยกัน เพราะเอ๊ะหลับตลอด ก็เพลียนี่พี่ ผมเป็นสุภาพบุรุษ จะให้ผมไปขับรถให้พี่นั่งได้ไง ผมถือคติ Lady first คงจะไม่มีน้องน่ารักนั่งรถไปไหนด้วยแล้วนะคุณพี่ ขอบคุณครับ พี่สาวแสนดีของผม ขอให้ผ่านอาจารย์ 3 และ 4 ไวๆ

ที่สำคัญต้องขอบคุณตัวเองที่ผ่านมาได้ แถมน้ำหนักมาลดลงฮวบฮาบตอนจบ เนี่ย

น่าจะลดตั้งแต่ต้นๆ จะได้ถ่ายรูปออกมาหล่อๆหน่อย เฮ้อ จบแล้ว

ประวัติไม่ต้องเขียนมากครับ เขียนเยอะแล้ว เพลงนี้มอบให้พี่ๆทุกคนครับ คิดถึงและรักพวกพี่ๆเสมอครับ

ขอบคุณท่านอาจารย์ ด็อกเตอร์ทั้งหลายทุกคนที่ให้การบ้านเราเยอะมากจนทำให้เรารู้จักกับคำว่า "ลอก"
ขอบคุณห้องเรียนทุกห้องที่เป็นโรงอาหารขนาดเล็กและห้องนอนในตัว
ขอบคุณโรงอาหารที่ทำให้เราได้นั่งกินข้าวกับเพื่อนๆ
ขอบคุณเพื่อนบ้างคนที่ทำงานให้นะครับ
ขอบคุณสวัสดิการทั้งเก่าและใหม่ที่ทำให้เราอ้วนขึ้นทุกวัน
ขอบคุณห้องน้ำที่ให้เราทำธุระส่วนตัวทุกวัน
ขอบคุณกระจกทุกตึกทุกอาคารที่ทำให้เราดูดีตลอดเวลา
ขอบคุณน้ำดื่มซันดิวที่ให้เรากินน้ำแข็งฟรีตอนเราเล่นกีฬาเสร็จ
ขอบคุณกีฬาสีที่ทำให้เราได้ทั้งเหรียญทอง เงิน และทองแดง
ขอบคุณหลังห้อง ที่เป็นที่หลับนอนตลอดมา
ขอบคุณกีฬาบาสทำให้เราดูเท่ขึ้นเป็นกอง
ขอบคุณสมุดหนังสือที่ให้เราทำงาน
ขอบคุณปากกาที่ทำให้เราเขียนสิ่งต่างๆลงไปในกระดาษได้
ขอบคุณลิขวิดที่ให้ลบสิ่งต่างๆที่ไม่ต้องการออกไปได้
ขอบคุณอาจารย์คุณวุฒิและอาจารย์เชาว์ที่ทำให้ผมรู้จักกับความง่วงอย่างลึกซึ้ง
ขอบคุณเซเว่นที่ให้เราซื้อของกินได้
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่อยู่กับผมมาจนถึงช่วงเวลาสุดท้ายนี้
ขอบคุณครูอาจารย์ที่ให้ความรู้กับพวกเรามากมายจนรับไว้ไม่หมด
ขอบคุณเวลาดีดีที่ทำให้เราได้มาเจอเพื่อนๆทุกคนที่เรารู้จัก
ขอบคุณพ่อและแม่ที่ทำให้ผมมีวันนี้
ขอบคุณคนบนฟ้าที่ทำให้เรามาเจอสิ่งต่างๆที่ดี พบเพื่อนที่ดี พบน้องๆที่ดี และสิ่งดีๆทุกอย่าง
อยากจะบอกกับเพื่อนทุกคนว่า
"คำว่าเพื่อนจะอยู่ในใจเราตลอดไป"

ขอบคุณทุกคนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อและเข้ามาอ่านบล๊อกนี้ และได้ผ่านเข้ามาในชีวิตมหาลัยของผมแม้แต่ลมหายใจที่เดินผ่าน

ขอบคุณคราบบบบบ พี่น้อง ที่รัก

เขียนใน GotoKnow โดย คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)
ใน เรื่องทั่วไปของนายธีรัชภัทร

คำสำคัญ (Tags): #คิดถึงพี่ๆจัง#มิตรภาพ#อยากบอกว่าเป็นห่วงเสมอครับ พี่น้อง#เวลาไม่คอยท่าก็เงี้ยะ#เศร้าๆนะครับ จะไม่ได้เจอกันแล้วง่า....

หมายเลขบันทึก: 213966เขียนเมื่อ 4 ตุลาคม 2008 07:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:39 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

คนพลัดถิ่น~ต้นตอ-natachoei(หน้าตาเฉย)