ฉัน.....วันนี้


ความสุขในบ้าน

ฉัน.....วันนี้

           วันนี้ฉันไม่อยากไปทำงาน      อาจเป็นเพราะฉันกำลังท้อแท้….เบื่อหน่ายกับระบบการทำงาน    ฉัน ทำงานมานานถึง 32 ปีแล้ว    รู้เห็นอะไรมาก็มากมาย    วันนี้เลยขอเกเรสักวัน

อยู่บ้าน…..ก็ได้สุขกับสมาชิกในบ้าน  ซึ่งมีแต่ความจงรักภักดีกับฉัน     เช้าวันนี้ฉันตื่นนอนออกมายืนหน้าบ้าน   มองอะไรไปเรื่อยเปื่อยนอกบ้านร่วมกับบรรดาสมาชิกทั้ง 3 ของฉัน  ยืนสักพักเพื่อนบ้านติดกันก็ขับรถผ่านมาจะไปทำงาน   มองเห็นฉัน   เราก็เลยได้ทักทายกันประมาณ 5 นาที   และก็มีน้ำใจที่จะแบ่งปันสลัดให้ฉันไว้รับประทาน    เราอยู่บ้านติดกันก็จริง  แต่เราไม่ค่อยจะได้คุยกันเลย    จะคุยกันก็ทางโทรศัพท์  เพราะถ้าฉันเดินไปบ้านเพื่อนรุ่นน้องคนนี้ …ชื่อน้องมด (เราเหมือนเป็นเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน) เมื่อไร   คุณลูกๆในบ้านฉันจะอ้าปาก แผดเสียงร้องดังมากและตลอดเวลา  ทำให้ฉันต้องรีบเดินกลับมาบ้าน   เรา (หมายถึงเพื่อนรุ่นน้องรั้วบ้านติดกัน)   สนิทกันมาก  ทั้งๆที่รู้จักกันมายังไม่ถึงปี  เรามีอะไรคล้ายๆกัน  แปลกไหมคะคบกันยังกะฉันอายุลดน้อยลงไปเทียบกับน้องเขา ทั้งที่ฉันอายุมากกว่าน้องมดคนนี้ตั้ง 16 ปี  บางครั้งเราจะนัดพบกันตอนเย็นหลังเลิกงาน เพื่อเดินเล่นกันหรือหาอะไรรับประทานกันก่อนเข้าบ้าน   เราจะคุยกันถูกคอมาก   เหมือนกับไม่เคยเจอะเจอกัน  ส่วนใหญ่เราจะเจอกัน  ที่ห้างเดอะมอลล์  ช่วงหลังมานี้ไม่ค่อยได้นัดพบกันเลย

                                  

            นี่ไง......น้องมด                           ที่อ.วังน้ำเขียว                 ฉันกับโมจิลูกชายขี้อ้อน           ฉันกับก๊วยเจ๋งลูกชายจอมซน

          น้องมด …ไปทำงานแล้ว และนัด chat  หากันถ้ามีชั่วโมงว่างจากการสอนหนังสือ   ส่วนฉันก็หาอาหารเช้าให้ลูกๆกินกัน   ต่อจากนั้นฉันก็เดินดูต้นไม้รอบๆบ้านในเนื้อที่ 100 ตารางนี้    ช่วงนี้มีฝนตกลงมาในช่วงกลางคืนติดต่อกัน2-3วันแล้ว  และอาทิตย์ก่อนๆก็ตกลงมาแทบทุกวันจนน้ำเกือบท่วม   ทำให้กล้วยไม้ในบ้านฉันแทงช่อเพื่ออกดอกมาให้ได้ชื่นใจ  ฉันได้แต่ลุ้นว่าจะออกดอกมาเป็นสีอะไร     ช่วงหน้าฝนจะมีกล้วยไม้ออกดอกหลายต้น   ฉันไม่เคยให้ปุ๋ยกับกล้วยไม้เลยนอกจากการให้น้ำ  เขาออกดอกให้ฉันก็นับว่าดีมากแล้ว   ฉันเดินดูกล้วยไม้ต้นนั้น ต้นนี้ พินิจพิจารณา  รวมทั้งกล้วยไม้ป่าที่มีอยู่ด้วย  ตอนนี้ก็จะมีเอื้องใบหมากออกดอกเป็นช่อสีเหลืองนวลๆ  และกำลังจะแทงช่อดอกออกมาอีก   กล้วยไม้ป่าอื่นๆ ยังไม่เห็นออกดอกให้ชื่นชมเลย   บังเอิญเหลือบไปเห็นต้นข้าหลวงที่เกิดขึ้นเอง  อาจได้รับสปอร์จากต้นแม่ปลิวมาตกที่ชื้นจึงทำให้เขาเกิดมา   ฉันจึงนำมาวางที่ต้นชมพู่ที่มีอยู่ต้นเดียวในบ้านที่เป็นต้นไม้ใหญ่   เพื่อที่จะเห็นเขาเติบใหญ่ขึ้นที่ต้นชมพู่  ดูแล้ว…จะได้เหมือนเขาเกิดในป่าไงคะ  จะได้ดูเป็นธรรมชาติเหมือนเกิดเอง   กล้วยไม้ดอกใหญ่บานออกมามี 2 ดอก   ฉันรีบไปดูอย่างดีใจ    ดอกสีขาวปากม่วง  เป็นตระกูลแคทลียา  ต้นอื่นๆ เป็นแคทดอกไม่โต สีชมพูปากเหลืองบ้าง   สีแดงบ้าง    ฉันเป็นคนชอบถ่ายภาพ   ฉันจึงเก็บภาพดอกไม้หลายๆชนิดในบ้านไว้  รวมทั้งภาพเจ้าลูกๆในบ้านด้วย   แต่ไม่ค่อยจะมีภาพฉันสักเท่าไร  เพราะไม่มีใครถ่ายรูปให้    ไอ้เจ้าลูกๆของฉันก็ถ่ายภาพไม่เป็น     เฮ้อ…….มีความสุขจังที่ได้อยู่บ้าน

           

           

    

     

     

 

 นี่เป็นกล้วยไม้ที่ได้น้ำฝนออกดอกมาให้ชมค่ะ         และกล้วยไม้ป่าที่ซื้อมาเฝ้าประคบประหงมจ้องดูการ 

                                                                                  เติบโตของมันทุกวัน

                       

 

                   อยากอวดต้นไม้ในบ้านค่ะ  ชมนาดกับบุหงาส่าหรีไม้วรรณคดีดอกหอมมาก

            เวลา 5 โมงเย็น  เสียงโทรศัพท์ดังมา   ฉันรีบไปรับสาย  เห็นหน้าน้องมดลอยขึ้นมา  “ว่าไงจ๊ะมด”  พี่ตุ๊กอยู่ไหน  มดถามฉัน   “อยู่บ้าน”  มดคิดว่าฉันไปทำงานและยังอยู่นอกบ้าน  จะได้ชวนกลับบ้านด้วยกัน   พอรู้ว่าฉันอยู่บ้านก็ถามว่าพี่จะเอาอะไรนอกบ้านไหม  ฉันเลยบอกว่าอยากกินแกงเหลือง   มดว่าวันนี้แม่ค้าไม่มาขาย   ฉันก็เลยบอกไปอีกว่าอยากกินหอยแมลงภู่นึ่งหรือหอยแครงก็ได้   มดตอบ โอเค   เดี๋ยวซื้อไปฝาก   ขณะที่มดโทรถามฉันนั้น  มดเขากำลังกินสลัดผักเคี้ยวตุ้ยๆๆอยู่ ฉันได้ยิน  มดเขาทำท่าว่ากินเจงดเนื้อสัตว์   ทีนี้พอรู้ว่ามดจะมีอาหารมาฝาก   ก็ใจจดใจจ่อค๊อยคอย คอยหาย  เวลาผ่านไปหนึ่งทุ่มแล้ว ….เอน่าจะอิ่มกลับบ้านได้แล้วน้า!  สักพักได้ยินเสียงรถวิ่งผ่านเลยหน้าบ้านฉันไป  เสียงลูกๆฉันวิ่งเกรียว  เขาจำเสียงรถได้   เออ กลับมาแล้ว  เสียงปิดรั้วบ้าน  เปิดไฟ   โทรศัพท์ดัง  มดแน่ๆ  จริงอย่างคิดเรียกให้มารับของ  ฉันก็รีบปีนเหยียบขอนไม้ริมรั้วชะเง้อเพื่อรับของ  ต่อว่านิดๆว่าทำไมกลับค่ำ   น้อง….มดก็ตอบมาว่าพอดีน้องที่เคยมาดูดวงด้วยมีปัญหารีบด่วนจะต้องปรึกษา ต้องรอน้องเขาก่อน   ระหว่างรอน้องคนนั้น  มด…อดใจไม่ไหว…หอยแครงลวกตั้งใจซื้อมาให้พี่ 1 กิโล  หายไป  ½  กิโลระหว่างคอย…..แฮะๆๆๆ หอยแครงมันตัวใหญ่น่ากิน..... แค่นี้พี่ก็ขอบคุณความมีน้ำใจแล้ว    และฉันก็ส่งขนมปังหน้ากระเทียมให้น้องไปกินเหมือนกัน …หมดเวลาไปอีกวัน 

 

คำสำคัญ (Tags): #บ้านให้ความสุข
หมายเลขบันทึก: 213048เขียนเมื่อ 30 กันยายน 2008 20:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:38 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท