นาทีชีวิต
ระดมพลทั้งเกาะ...ช่วยชีวิต... เคยแต่อ่านหนังสือเรื่อง ปลาเกยตื้นครั้งละหลายๆตัว แต่ไม่คาดคิดว่าจะเจอกับตัวเองจังๆแบบนี้
วันนี้ ที่เกาะราชาใหญ่ ภูเก็ต ขณะที่ผมอยู่อีกฝั่งกับที่เกิดเหตุ..
พี่ชายโทรมาว่า..ให้รีบไปที่ อ่าวปะตก มีวาฬเพชฌฆาต มาเกยตื้น...
พี่ชายผมอยู่ภูเก็ต รู้ก่อนผมอีก...
แล้วรีบวิ่งหน้าตั้งคว้ากล้องไปอ่าวปะตก
แค่ห้านาที...ภาพที่เห็น...อึ้งครับ..ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน..
คนประมาณสองร้อยกว่าคน...
ทั้งไทย ฝรั่ง พม่า แขก มอญ...ต่างวิ่งวุ่นหน้าตั้ง ยื้อยุดฉุดหางปลาวาฬสีดำขนาดใหญ่...
พยายามลากลงทะเล...
กะด้วยสายตาที่เห็น...ประมาณ เกือบยี่สิบตัว..นอนดิ้นหางปัดไปมา
และอีกนับไม่ถูกที่เห็นกระโดงบ่ายหน้าขึ้นบก
บางตัวกลิ้งมาในแนวขวาง..เพราะต้านแรงคลื่นไม่ไหว
และเสียงร้อง เหมือนเด็กทารกมาก...แปลกผมเพิ่งได้ยินวาฬร้องครั้งแรก..
ผมถ่ายรูปไปด้วย..สลับวิ่งลงไปลาก..มันอึ้งๆยังไงไม่รู้...
รู้แต่ว่า..มันโกลาหลวุ่นวาย..
เกาะราชาใหญ่ตอนนั้น..เกาะด้านอื่นคงร้างหมด...มารวมกันอยู่หน้าอ่าวปะตก..
6 ชั่วโมงเต็มๆที่พยายามกันทุกวิถีทาง ทั้งแรงคน แรงเครื่องจักร...
ถึงมันจะตายไปสองสามตัว...แต่ส่วนใหญ่ก็รอด..
ขอปรบมือให้กับทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์...บนเกาะราชาใหญ่
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร...นับถือน้ำใจครับ..
ในรูป..น้องผู้ชายยืนมากอย่างอ่อนใจ..
หลังพยายามดึงหางเจ้าตาอยู่ด้านหน้าสุด..
ซึ่งติดกับซอกหินจนเริ่มเห็นบาดแผล...
ดึงไม่ไหว..ก็พยายามตักน้ำมาราด
ยืดเวลาให้อีกหลายอึดใจ..
รอคนที่กำลังลากตัวอื่นเสร็จ..มาสมทบ..
แปดคน..หลังแอ่น บอกได้ถึงขนาด และน้ำหนัก
อุ้มกันแบบนี้..ไม่งั้นลื่น..และน่าจะเป็นวิธีที่ถูกต้องด้วย..
ถึงน้ำพอที่ประคองไปได้..สองคนช่วยประคองยังทุลักทุเล
มันเหมือนตลาดนัดขายปลา..เพียงแต่..
ลูกค้าชื้อด้วยความรู้สึกอยากช่วยชีวิต..ซื้อด้วยแรงกาย และสติปัญญาเท่าที่คิดได้ในตอนนั้น
สองหนุ่มปรึกษากันว่า..จะเอาเจ้าตัวที่โผล่แต่หางออกจากซอกหินยังไง
เด็กหนุ่มชาวพม่า..จ้องมองูว่าจะเอายังไงกับมันดี..
ในขณะที่อีกสองทีม อุ้มกึ่งลากลงทะเลไป
ที่เห็นแดงๆจางๆเป็นเลือดปนน้ำ...ของหนึ่งผู้เคราะร้ายที่ไม่อาจช่วยได้ทัน
ตายไปหนึ่งตัว..จากประมาณเกือบห้าสิบตัว
ระลอกไหม่กำลังเข้ามา...
อาจเป็นตัวที่ช่วยไปแล้ว..ว่ายไม่ไหว..เพราะคลื้นแรงมาก
อ่าวปะตก เกาะราชาใหญ่ มีลักษณะเป็นปากให...
คลื่นบีบได้สูง.งและรุนแรงมาก
ยิ่งมืด..น้ำยิ่งลด..
คนช่วยดูเหมือนจะไม่พอ.
นักท่องเที่ยวสามคนนี้..ต้องจดจำวันพักผ่อนไปนานแสนนาน
เครื่อง เครื่องทุ่นแรงสำหรับตัวที่เหนื่อยอ่อน..ว่ายน้ำไม่ไหว..
จำเป็นต้องย้ายข้ามอ่าว..ไปยังหลังเกาะ..ซึ่งไม่มีคลื่น..
และทำสถานที่พยาบาล..ชั่วคราว..
ต่างกุลีกุจอ..กันยกใส่รถ. 
ที่เหลือ.. 
ลงไปยื้อยุดตัวที่ยังว่ายน้ำได้ให้ออกห่างฝั่งให้มากที่สุด
มัวแต่ลงไปลากปลา..พอเห็นตัวช่วยมาอีกก็ต้องมาคว้ากล้องอีกที 
กล้องหมดแบ็ต....
ให้ผมกระโดดลงไปโอบกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับวาฬเพชฆาต(เที่ยม)
ไม่ใช่จะมีโอกาสแบบนี้ได้ง่ายๆ..มันเป็นความสุขแบบเต็มอิ่ม..
ผมโชคดีที่ได้เห็นสิ่งแปลกที่สุดในชีวิตอย่างไม่คิดว่าจะได้เห็น
ถึงสองสิ่งในเหตุการณ์เดียวกัน...
คือ..ปลาใหญ่เกยตื้นมากมายขนาดนี้
และที่สอง..ทีสำคัญ...
คนที่มาจากทิศทางที่ต่างกัน..ไกลบ้างไกล้บ้าง..ต่างร่วมมือพร้อมใจกัน
เพื่อช่วยชีวิต....
คนเหล่านี้ในรูป และอีกหลายๆที่กล้องครอบไม่ถึง..
ปรบมือให้เขาเถอะครับ...เขาแน่จริง 
ความเห็น (1)
สวัดีคะ
ให้กำลังใจคะ อยากเห็นภาพ ภาพหายไปนะคะ