ค่ำของวันที่ 24 กันยายน 51 วันนี้ทุกขั้นตอนของการขอรับแรงใจสรัทธาที่ตลาดน้อยเรายังคงเหมือนเดิม ต่างกันตรงที่ว่าวันนี้กลุ่มองค์กรต่างๆ ได้แยกย้านกันไปคนละทิศทาง เพื่อขอแรงใจมาช่วยกัน และที่พิเศษสำหรับเรานั้นก็คือวันนี้เราจะบุกที่หอพักเพื่อขอขวดน้ำปล่าว ที่ทุกท่านไม่ใช้ประโยชน์แล้ว
ท่านประธานกลุ่ม (น้าดาว) ได้นำทีมพวกเราเข้าบุกหอพักเมื่อเวลาราว สามทุ่มเศษได้แล้ว ตอนแรกเราก็หวังว่าจะไปเคาะประตูเอาทีละห้องเลย แต่เมื่อโดนปฏิเศษจาก เจ้าหน้าที่หอพักเขาเราก็เลยต้องปรับแผนกันนิดหน่อย ทำเอา ทีมงานเซ็งแบบเก๋ๆ ไปตามๆกัน แต่ว่าไม่เป็นอุปสรรคของ ไหลแน่นอนเพราะเราไหลไปได้ จึงเป็นการประกาศให้ผู้ท่มีขวดพลาสติกที่ไม่ได้ใช้แล้วเอามามอบให้พวกเรา
ตอนแรกการมอบก็คือน้องจากหอก็ทยอยลงมาให้เราทีละคนสองคน เห็ท่าว่าจะไม่สนุก (ความสนุกไร้สาระนั่นคือเรา) ก็เลยเปลี่ยนเป็นว่า ใครไม่อยากเดินลงบันได หรืออยากระบาย ก็ปาขวดลงที่หน้าต่างห้องได้เลย โดยที่เราจะอาสาเก็บเอาเอง ยกเว้นว่าอย่าเป็นขยะอย่างอื่นปนมาด้วยก็พอ
เท่านั้นแหล่ะ ทุกอย่างดูสดชื่นขึ้นทันทีกับการให้ สายฝนขวดพลาสติก โปรยปรายลงจากชั้นต่างๆ สู่พื้นดิน แบบไม่ขาดสาย สีขาวพร่างพราวกราดเอยู่กลื่อนเรี่ยรายดิน โดยเฉพาะใครที่เครียดจากการสอบ เราก็อนุญาตให้ปาใส่ผู้รับบริจาคได้ (แต่ห้ามโดน) กระแสการปาจึงได้รับความสนใจจากพี่น้องหอพักเรา อย่างล้นหลาม บางคนหิ้วถุงลงมาแล้วว่าจะใหเราดีๆ แต่พอเจอเหตุการณ์ดังนั้น เปลี่ยนใจกลับขึ้นห้อง แต่ไม่ใช่ไม่ให้นะ กลับไปปากลับมาให้เราเหมือนกัน ความสนุกสนานเฮฮา คลายเครียด ถูก ปะปนมากับการให้ สินน้ำใจที่ทุกคนให้มาด้วยความสนุกสนาน หรือบางคนก็ไม่มีขวด แต่อยากจะขว้างบ้าง มาม่าซอง และบะหมี่ซอง จึงปลิวว่อนลงมาเหมือนกัน อาจจะแหลกบ้างดีบ้าง แต่สุดท้ายมันก็ย่อมโดนบดละเอียดในท้องเราอยู่ดีใช่ไหมล่ะ
แทบไม่น่าเชื่อว่าแค่ไม่กี่นาทีที่เราไปหอพักนั้น ขวดน้ำกองมหึมาก็ถูกเก็บรวบรวมให้เราโดยดี ไม่ใช่ว่าเขาเหล่านั้นปาทิ้งปาขว้างหรอกนะ หลายคนปาหมดก็ลงมาช่วยเราเก็บเหมือนเดิม แต่ที่ทำเพราะอยากสนุกสนานเฉยๆ แล้วใครเล่าที่จะปฏิเศษการทำตามใจตัวเอง อยากจะร้องก็ร้องไม่ได้ อยากจะโยนอะไรทิ้งก็ไม่ได้ มีโอกาศทีก็เลยเอาเสียยกใหญ่
นี่เป็นปรากฏการณ์แรกของ มมส. ก็ว่าได้ เพราะตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ยังไม่เคยได้เห็นใครมาขอรับบริจาคขวดน้ำ และขยะเลย ที่เห็นก็แต่เป็นเงิน หรือเครื่องอุปโภค บริโภคเท่านั้น เพราะว่าง่ายแก่การรับ และไม่ได้วุ่นวาย แต่หากคุณคิดกลับกันดูสิว่า สิ่งที่มีค่าที่สุดคือสิ่งที่คุณมองข้าม หรือไม่ ขยะไม่ใช่ของขี้ๆ แต่มันก็เป็นเงิน แบบเก๋ๆ ได้ เชื่อหรือไม่ว่า วันนั้นเราจำหน่ายขยะได้เงินกว่า พันห้าร้อยกว่าบาท สียสละเวลาสักนิดหนึ่งในการเก็บขยะเหล่านั้น แต่ประโยชน์ที่ตามมา ไม่น่าจะใช่แค่ว่าเราได้เงินนะ โลกใบนี้ถูกกำจัดขยะช่วยไปมากแค่ไหน เราสามารถชะลอภาวะโลกร้อนลงได้เยอะแค่ไหน
.นี่แหล่ะไหล...เราจะทำทุกอย่างให้สนุกสนานอย่างมีเหตุผลให้ได้.....
เพราะไม่ใช่ทำไม่ได้ ..... แต่ว่าเราไม่ได้ทำเสียมากกว่า........
เอาภาพมาฝากครับ...
ดีนะ ไม่เจอขวดเบียร์ ..ลอยละลิ่วลงมาแบบไม่ได้ตั้งใจ
แต่นี่คือ กระบวนการที่ "ได้ใจ" มาก ..
เยี่ยม และเยี่ยมจริง ๆ
รูปที่กำลังดูดนมอะ
ของ บ.หรือป่าวท่าน
ดูดซะไม่อายกล้องเลยนะ
อิอิ...ขอล๊า
เสียดายเนาะไม่ได้ถ่ายรูปตอนโยนขวดลงจากหอพัก
ฝนขวด...พ่านน่ะ
สวัสดีครับ บอสสหญิง8 danthai
วันนั้นก็เป็นวันที่ไหล พยายามสุดๆแล้ว
หอพักสิบกว่าหอกับเราสิบคนเหมือนกัน
ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าจะมีใครเล่นกับเราไหม
แต่สุดท้ายก็ได้ผล
เอ้อ...ครับ
แล้วบอสสใช้วิธีไหนรักกษาหลาน
รู้สึกว่าเลือดกิจกรรมจะแรงมาก
มีงานหายป่วย
เลิกงานป่วยต่อ
บ๊ะ......ได้ใจจริงๆ
รีบจดลิขธิ์ไว้นะ เดี๋ยวมีคนมายึกครองก่อน เดี๋ยวช็อก...
ครับผม. นุ้ยcsmsu
เราไม่ได้สงวนลิขสิทธิ์หรอกครับ
แต่ถ้าใครทำก็ถือว่าลอกเราเท่านั้นแหล่ะ
อิอิ
มึนกะเอา
ครับผม. danthai
อย่าคิดมากนะบอสส
ยังไงมันก็ต้องผ่านไปได้
ลำบากใจนำอยู่
ก็แค่โต๊ะเนาะ
เราต้องเอาเย็นสยบร้อนแล้วล่ะ
พวกพี่กลุ่มไหลเนี่ย
ทำอะไรที่ไม่คาดคิดได้ทุกอย่างจริงๆเลยนะค่ะ
แต่สิ่งที่พวกพี่ทำก็ล้วนแต่เป็นสิ่งดีๆทั้งนั้น ขอความดีนั้นจงส่งผลให้พวกพี่มีความสุขนะค่ะ