feedbackจากการเขียนblog

      ความจริงวันนี้อยากจะเริ่มเล่าเรื่องการประชุมเครือข่ายฯสัญจร  ครั้งที่ 3/2549  ซึ่งองค์กรออมทรัพย์ชุมชนเกาะคาเป็นเจ้าภาพให้ฟังค่ะ  แต่ก็ต้องพับความคิดนี้เก็บไว้ก่อน  ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะว่า  ผู้วิจัยเกิดความรู้สึกบางอย่างอันเป็นผลมาจากการได้อ่านแบบประเมินที่ทางทีมกลางส่งให้กับผู้เข้าร่วมการประชุมที่ตราด  ความจริงผู้วิจัยก็รับได้ทุกความคิดเห็น  ทุกความรู้สึกนะคะ  แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ผู้วิจัยรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่สุดแสนจะน่าเบื่อ  น่าเศร้า  น่าเสียใจ  และน่า.....อีกหลายอย่าง  นั่นก็คือ  ความคิดเห็นที่สะท้อนออกมาเกี่ยวกับการเขียน Blog  ความจริงเรื่องนี้ผู้วิจัยไม่อยากจะพูดหรืออธิบายอะไรอีก  เพราะ  ได้พูดมาหลายครั้งแล้ว 

     ถ้าจะต้องตอบหรือให้พูดอะไรอีกครั้ง  ผู้วิจัยอยากจะบอกว่า  การที่ผู้วิจัยเขียนบันทึกต่างๆลงใน Blog ก็เพื่อที่จะสื่อสารเรื่องราวต่างๆให้กับทีมกลางและผู้ที่สนใจในเรื่องนี้ได้รับทราบเท่านั้น  รวมทั้งเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนเรียนรู้  ไม่ได้มีเจตนาที่ประจานใครหรือทำให้ใครเสียหาย  ที่สำคัญ  คือ  บันทึกต่างๆที่ผู้วิจัยเข้ามาเขียน  ผู้วิจัยเห็นว่าเป็นบันทึกส่วนตัวของผู้วิจัย  ซึ่งบันทึกส่วนตัวนี้เป็นบันทึกที่ผู้วิจัยยินดีที่จะเปิดเผยให้ผู้ที่สนใจได้รับทราบ  ซึ่งผู้วิจัยคิดว่าน่าจะเป็นสิทธิที่ผู้วิจัยทำได้  แต่เมื่อได้รับ feedback อะไรบางอย่างกลับมา  ผู้วิจัยคงต้องขอเวลาในการทบทวนสิ่งต่างๆทีได้ทำมาอีกครั้ง  บางสิ่งบางอย่างก็ทำให้ผู้วิจัยรู้สึกว่า ในสิ่งเดียวกันคนอื่นทำกลับไม่เป็นอะไร  ได้รับแต่คำสรรเสริญเยินยอ  แต่ถ้าผู้วิจัยทำ  ดูเหมือนว่าจะถูกมองว่าผิดไปเสียหมด

[kmm-p]

อยากให้อาจารย์ปฏิบัติอย่างนี้ต่อไปคะ..อันเนื่องมากจากว่าจะได้สื่อสาร รับทราบข่าวคราวความเคลื่อนไหวได้ตลอด

คน100 คนจะให้เห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วยทั้ง 100 ไม่มีหรอกคะแต่ให้คิดว่าเราปฏิบัติในสิ่งที่ควรปฏิบัติและถูกต้องแล้วก็เป็นพอ

อย่างไรก็ตามแต่หนู KM ก็ขอเป็นแรงใจให้นะคะ