กำลังใจดีๆ.. อุ่นไอรัก...สร้างกำลังใจ..แม้กายจะไม่ค่อยมีแรง อิอิ

เข้าสู่สัปดาห์แห่งการสอบ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.....น้องจิเตรียมตัวก่อนการสอบ 1 อาทิตย์(แบบฟิตๆ).....ไปอ่านหนังสือ นอนในหอสมุดเลยก็มี.....อ่านต่ำสุดก็ประมาณตี 3.....อ่านแล้วก็ไปเรียน ไปเรียนแล้วก็มาอ่าน...แบบว่า ใครทักก็ยิ้มให้ แต่ยิ้มแบบไม่ชื่นบานเพราะด้วยความเครียดในสมองทั้งสองซีก เอิกๆๆ

ก่อนการสอบก็ยังพอไหว.....อิอิ อ้วนท้วนสมบูรณ์ดีเจ้าค่ะ

มีอยู่คืนหนึ่ง น้องจิเครียดเกี่ยวกับการสอบพูดภาษาไทยกับพูดภาษาอังกฤษ..แล้วน้องจิก็ไปห้องสมุดอ่านไปอ่านมา ...ในที่สุดก็ตัดสินใจ ลงไปซื้อแปปซี่มากินคลายเครียด...กินแล้วจุกเลยแน่นไปหมด....ส่งข้อความบอกลุงสุดที่รัก...ว่า กินแปปซี่จุก...ลุงโทรกลับมาบอกว่า อย่าไปเครียด อย่าพึ่งเหยียบคันเร่งเยอะ เรียนอีก 4 ปีนะ ไม่ใช่เรียนจบแค่ ปีเดียว 555+++...อย่าผ่าไฟแดงนะอีหนู....อิอิ แล้วลุงก็บอกว่า คืนนี้อ่านแค่ เที่ยงคืนพอนะ เดี๋ยวลุงโทรมาไล่ให้ไปนอนอีกรอบ

อ่านหนังสือไปเรื่อยๆ...ประมา 5 ทุ่มครึ่งลุงก็โทรมาบอกว่าให้อ่านแค่ 20 นาทีเท่านั้นนะแล้วก็ไปนอนคืนนี้ไม่ต้องนอนที่หอสมุด...น้องจิก็เชื่อฟังทุกประการ....น้องจินอนเที่ยงคืน

พอรุ่งเช้าลุงแห่งชาติก็โทรมาบอกว่า...ลุงกำลังอยู่บนรถเดินทางไปลพบุรี (ไปหาเพื่อนๆของน้องจิ อิอิ).....ลุงบอกให้น้องจิไปวิ่งสัก 2 รอบ...น้องจิก็เลยไปวิ่ง 2 รอบแล้วก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวไปสอบพูดภาษาไทย....แล้วลุงเอกก็โทรมาอีก..โทรมาเพราะยังไม่ได้อวยพรให้น้องจิเลยค่ะ....พอลุงอวยพรเสร็จมีกำลังใจในการสอบ....

น้องจิไปสอบพูด...น้องจิพูดเรื่อง วัฒนธรรมเมืองสุพรรณ...ก่อนจะออกไปพูด น้องจิก็นึกถึง ลุงเอก ป้าจุ๋ม พ่อครู ครูพิสูจน์ พ่อประจักษ์ ครูเสียงเหน่อ นึกถึงหมดเลย...แล้วน้องจิก็เดินออกไปพูด...น้องจิพูดนำเรื่องด้วย บทกลอน 2 บท และปิดท้ายด้วย คำขวัญประจำจังหวัดสุพรรณ

ครูบอกน้องจิว่า ..ลีลาการพูดดี ขึ้นด้วยดี ปิดเรื่องดี จังหวะการพูดดี แต่งตัวเรียบร้อย(หน้าตาดี) 555++....บุคคลิกดี ออกเสียง ร และ คำควบกล้ำชัดเจน แต่ เสียง ท มีลมมากไปหน่อย 555++ น้องจิก็งงๆเหมือนกัน...แล้วครูก็บอกว่า ข้อมูลวัฒนธรรมด้านสำเนียงหามาได้ชัดเจน สมบูรณ์ดีมาก 555++ น้องจิต้องขอบคุณครูพิสูจน์ที่สุดๆๆๆๆ

สรุปน้องจิสอบพูดภาไทยได้คะแนน 4.85 เต็ม 5.....โทรไปบอกลุงสุดที่รัก และเตรียมตัวสอบพูดภาษาอังกฤษในตอนบ่ายต่อไป...งานนี้ได้ติวเตอร์จากครูเสียงเหน่อๆ เป็นคนสอนให้...ลุงเอกให้พรมาเรียบร้อยในรอบบ่าย...ไปสอบด้วยความตื่นเต้น...พูดๆๆๆๆ ครูบอกว่า ดัดจริตใช้ได้ ป๊าดดดดดด....ได้มา 4.75 เจ้าค่ะ 555555+++....สบายใจไปในการสอบพูดทั้งไทยและอังกฤษ

พอมาถึงสัปดาห์นี้...เป็นสัปดาห์ของการสอบปลายภาค...ยิ่งหนักใหญ่เลย...วิชาแรกเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา น้องจิสอบ information เจ้าค่ะ...สอบเสร็จ น้องจิก็กลับมาที่หอ...น้องจิแทบตาย...อาเจียนๆๆๆ แล้วก็ปวดท้องมาก เดินไม่ไหว...ตอนแรกเพื่อนบอกว่าไปหาหมอไหม น้องจิยังไม่นึกว่าจะเป็นมาก ก็เลยบอกว่าไม่เป็นไร สักพัก น้องจิยืนไม่ได้ต้องคลานลงกับพื้นเลย ก็เลยบอกเพื่อนว่า พาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเลย เพื่อนเลยเรียกวินมอไซค์พาไปโรงพยาบาลนครปฐม แบบว่า นั่งรถแทบตกมอไซค์แบบปวดมากๆ น้ำตาไหลเลย.

พอไปถึงโรงพยาบาล..หมอก็ให้นอนบนเปลแล้วลากไปที่ห้องฉุกเฉิน...กลัวสุดๆ..ตอนนั้นก็นึกถึง ลุงเอกอีกนั่นแหละ นึกถึงป้าจุ๋ม..พอนึกถึงเสร็จ ก็โทรหาแม่..ให้แม่มาหาที่โรงพยาบาลนครปฐมด้วย..แม่ก็มาเลย......หมอไม่ได้ทำอะไรเลย ให้น้องจินอนปวดใส่แทบขาด...จนอาการทุเราลงหมอก็มากดๆท้อง...และวินิจฉัยโรคมาว่า น้องจิมีลมในกระเพาะมากเกินไป + กับความเครียดเลยเป็นอย่างนี้..แล้วลุงเอก ครูพิสูจน์ ครูแอน ครูเสียงเหน่อ ก็โทรมาหาน้องจิตลอดเลย ซึ้งมากๆในความห่วงใย รักทุกคนมากๆๆๆๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด ไปจนถึง อินฟินีตี้เลย อิอิ

มาวันนี้สอบภาษาไทย....ลุงเอกก็โทรมาให้พร...ก่อนเข้าห้องสอบแบบว่า ปวดท้องก็ปวด คลื่นไส้อีกต่างหาก....แต่ได้พรแล้วน้องจิต้องทำได้ แถมน้องจิเอายันต์ลุงเอกผูกปากกาเข้าไปทำข้อสอบด้วย (เล่นของเล็กน้อย)....น้องจิก็พยายามนั่งคิด...นั่งเขียน...พระเจ้า!! ออกอะไรมึนได้อีก..ทำจนเสร็จแล้วก็ส่ง...พอส่งข้อสอบเสร็จก็กลับหอ..อ้วกได้อีก จะตายไหมนี่..แล้วก็มาติวภาษาอังฤษตอนบ่าย 1-บ่าย 5 โมง แล้วก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน......แม่มารอรับ แล้วก็ไปงานศพของลุงต่อ......พรุ่งนี้อ่านวิชาภาษาอังกฤษและปรัชญา เพื่อเตรียมตัวสอบวันพฤหัสนี้ พระเจ้า อิอิ สู้ว๊อยยยยย

น้องจิรักลุงเอก รักป้าจุ๋ม รักพ่อครู รักลุงอัยการ รักอาเหลียง รักครูพิสูจน์ รักพ่อประจักษ์ รักครูเสียงเหน่อ รักครูโย่ง รักลุงบางทราย รักป้าหมอเจ๊ รักป้านิด รักลุงนายช่าง รักทุกๆๆคนเลย หนังสือเรียนน้องจิส่วนใหญ่จะมีชื่อคนที่น้องจิรักไว้ด้วย แทบทุกเล่ม เพราะเวลาน้องจิเปิดหนังสือมาอ่านก็จะมีกำลังใจในการอ่าน อิอิ

ตอนนี้เอารูปนิ้วมาให้ดู..ถ้าถ่ายรูปน้องจิมาให้ดู คงจะบอกเป็นคำเดียวกันว่า ซากคนเดินได้ 5555+++....เอานิ้วมาให้ดูว่า ยังสู้อยู่ และ รักทุกๆคน อิอิ