บันทึกอบรมวิกฤต3
วันนี้เรียนเรื่อง palliative care in icu หัวข้อนี้น่าจะเหมาะกับ icu โรงพยาบาลชุมชนอย่างเราๆมากเลย คนที่สนใจเรื่องนี้ ใน ไอซียู อาจจะถูกมองว่า ขัดกับ วิสัยทัศน์ พันธกิจ ที่มุ่งที่ช่วยให้คนไข้วิกฤตพ้นจากระยะวิกฤต แต่ว่าในชุมชนเราส่วนใหญ่เป็นคนไข้สูงอายุ และโรคเรื้อรัง เป้าหมายอาจจะอยู่แค่ช่วยบรรเทาความทุกข์ทรมานและให้จากไปอย่างสมศักดิ์ศรีในอ้อมกอดของลูกหลาน ความจริงเราเคยได้รับปี้น้อย(จดหมายจากตู้รับความคิดเห็น) ว่าเราช่างใจไม้ไส้ระกำไม่เห็นใจคนที่กำลังจะสูญเสียคนรัก ฟังดูแล้ว รู้สึกแย่ใช่ไหมคะ จากประเด็นปัญหานี้ทำให้เราวิเคราะห์สาเหตุได้หลายอย่าง เช่น
1. ผู้รับบริการได้รับข้อมูลไม่เพียงพอเกี่ยวกับการวินิจฉัยโรค การดำเนินของโรค การพยากรณ์โรค
2. การจำกัดเวลาเยี่ยม โดยไม่เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยที่พยากรณ์โรคไม่ดี ได้อยู่ใกล้ชิดญาติ
3. บุคคลิกส่วนตัวของพยาบาล (ไม่สบตา ไม่มองหน้า ไม่คุยกับคนแปลกหน้า)
4. การไม่เปิดโอกาสให้ผู้รับบริการได้มีส่วนร่วมในการตัดสินใจเกี่ยวกับการรักษาในทุกระยะ คือบอกข่าวร้ายในระยะสุดท้ายเลยทำให้ญาติไม่มีโอกาสทำใจ
และยังมีอีกหลายๆเหตุผลมาก จากประเด็นปัญหานี้ ทำให้เราคิดว่า กลับไปแล้วจะไปพัฒนาเรื่องนี้แต่ยังไม่มีประสบการณ์เลยค่ะ คงต้องหาข้อมูลเยอะ และถ้าใครบังเอิญอ่านเจอ กรุณาช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ โดยเฉพาะ ป้ามณีแดงคนสวย นะคะหนูรอ คำแนะนำจากพี่อยู่ค่ะ
ความเห็น (1)
- สวัสดีปีใหม่ค่ะ
- เพิ่งเข้ามาเจอ
- ที่ท่าบ่อก็ทำหลายอย่างแต่ไม่รู้ตรงใจญาติรึป่าวค่ะ
- ขอบคุณค่ะ ตอนนี้คงจบวิกฤตแล้วมังคะ
- ไว้แลกเปลี่ยนกันนะคะ
- ป้าแดงยังไม่รู้ฟ้าอะไรเลยค่ะ
- อิอิอิ
- ขอบคุณค่ะ