เมื่อกลางเดือนสิงหาคม ได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรม Oneday Operation ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาตาก เขต 1 ที่โรงเรียนบ้านโสมง อำเภอสามเงา จังหวัดตาก หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากการยกบล็อกประสานเพื่อกั้นผนังอาคารชั่วคราว (จะได้กลายเป็นอาคารถาวรเสียที) ผู้อำนวยการโรงเรียนสาวห้าว ที่ชื่อ หชลนินจ์ สมจิต ก็ชวนให้ไปเที่ยวชมโบราณสถานของหมู่บ้าน พวกเราขี่มอเตอร์ไซด์บุกป่าไปประมาณ 5 กิโลเมตร (ไม่นับที่หลงทางไป อีกหลายกิโล) ก็ถึงบริเวณวัดกำแพงสองชั้น ซึ่งมีแต่ซากกำแพงวัด และเจดีย์ย่อมูมไม้สิบสอง ตั้งอยู่กลางป่า ลองสำรวจดูบริเวณรอบ ๆ พบว่ามีต้นจำปาลาว(ตามที่ชาวบ้านเรียก) ขึ้นอยู่หลายต้น แต่ละต้นมีขนาดใหญ่มาก ทราบว่ากรมศิลปากรได้มาสำรวจและขึ้นบัญชีไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าเป็นวัดที่มีอายุอยู่ประมาณ 1,000 ปี
แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าหมู่บ้านโสมง หมู่บ้านหนึ่งในตำบลบ้านนา ที่ปัจจุบันนี้อยู่ในบริเวณอ่างเก็บน้ำเหนือเขื่อนภูมิพล จะมีโบราณสถานที่เก่าแก่มีอายุนับพันปี แสดงถึงความเป็นชุมชนเก่าแก่ และเคยอยู่อย่างร่มเย็นมาในอดีต ในปัจจุบันจะติดต่อกับบุคคลภายนอกก็ต้องใช้ทางเรือเท่านั้น โดยนั้งเรือจากท่าเรือเขื่อนภูมิพล ไปประมาณ 1 ชั่วโมงครี่ง ถ้านำแห้งก็ต้องเดินเท้าต่อไปอีกประมาณ 2-3 กิโลเมตร ถ้าน้ำในอ่างเก็บน้ำมีปริมาณเยอะก็เดินถึงหมู่บ้านใกล้หน่อย ชาวบ้านค่อนข้างจะยากจนเพราะมีอาชีพหาของป่า และจับปลา ซึ่งก็ต้องหยุดจับในฤดูปลาวางไข่ และต้องขายให้พ่อค้าคนกลางที่ไปรับซื้อ เพราะถ้านำไปขายเอง ไม่คุ้มกับค่าเรือที่ต้องเสีย สภาพอย่างนี้ก็คงยังมีให้เห็นอยู่ทั่วไป
สภาพของหมู่บ้านมีแหล่งที่น่าสนใจเยอะมาก ที่สำคัญคือเงียบสงบและอากาศดี มีพืชพันธุ์ที่น่าสนใจ มีนกป่าที่หาดูได้ยาก ทำไม อบต. ไม่คิดพัฒนาให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว สำหรับผู้มาล่องแพในบริเวณเหนืออ่างเก็บน้ำ ชาวบ้านจะได้มีสภาพชีวิตที่ดีขึ้นกว่านี้
คิดอยู่เหมือนกันว่าทำไม..แต่ก่อนที่หมู่บ้านน้ำห้วยไหลตามฤดู ขนาดหน้าร้อนยังมี
แต่ปัจจุบัน หน้าร้อนแห้งแล้้ง พอหน้้าฝนน้ำป่า อยากให้มาช่วยตรวจเรื่องการตัดไม้ทำลายป่าด้วย