ทำไม เราจึงต้องไหว้ พระ

ทำไม เราจึงต้องไหว้ “พระ” ?

เราคงเคยมีคำถามกับตัวเองว่า

“ทำไม เราจึงต้องแสดงความเคารพต่อพระ ?”

“ทำไม เราจึงต้องถวายอาหาร ถวายสิ่งของ ตลอดจนต้องดูแลพระ ?”

พระ มาจากคำว่า

- วร แปลว่า ประเสริฐ. และที่ประเสริฐได้เพราะ

- วีระ แปลว่า กล้าหาญ . ความกล้าหาญในความหมายของวีระ คือ ความกล้าหาญที่จะเสียสละ (ตัวอย่างเช่น วีรบุรุษหรือวีรสตรี ก็คือ ผู้เสียสละได้แม้แต่ชีวิตของตนเองเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น)

- วิริยะ แปลว่า ความเพียร. ซึ่งก็คือ ความกล้าหาญ อีกแบบหนึ่ง คือ ความไม่ท้อ ไม่ถอย

- พละ แปลว่า กำลัง. หมายถึง เป็นกำลังให้กับพระศาสนา เป็นพลังของสังคม เป็นพลังของโลก

พระแท้ อยู่ที่ใจ ใจที่มีความประเสริฐ ใจที่มีความกล้าหาญ กล้าที่จะเสียสละและไม่ท้อไม่ถอยต่อการที่จะทำความดีทำประโยชน์แก่ผู้อื่น ไม่เฉพาะผู้ที่บวชเป็นพระภิกษุในศาสนา ผู้ที่มีจิตใจเช่นนั้น ก็นับว่าเป็น พระ ทั้งสิ้น

“พระภิกษุ” ในพระพุทธศาสนา เป็นรูปแบบของการดำรงชีวิต ที่พระพุทธองค์มุ่งหวังให้คนทั่วไปได้เห็น

พระเป็นชีวิตแบบอย่างแก่คนทั้งหลาย ที่ยังหลงมัวเมาอยู่กับวัตถุหรืออามิสสุข ให้ได้เห็นว่า มนุษย์สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข โดยไม่ต้องอิงอยู่กับอามิสหรือวัตถุ

พระสงฆ์นั้น อาศัยอยู่ในกรอบของพระวินัย ซึ่งเป็นกฎระเบียบ ข้อ บังคับไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง เช่น การห้ามสะสมทรัพย์ การห้ามเกี่ยวกับเรื่องความเพลิดเพลินในกามคุณทั้งห้า(รูป,รส,กลิ่น,เสียง,สัมผัส)และเรื่องต่างๆ แต่โดยหลักใหญ่ คือ การให้พ้นจาก ความเห็นแก่ตัว

เมื่อพระ ไม่มีความเห็นแก่ตัว การกระทำทุกๆอย่างที่ทำไปทุกอย่าง ก็จะเป็นการกระทำเพื่อผู้อื่นโดยอัตโนมัติ ดังนั้น

ชีวิตของพระจึงเป็นชีวิตที่เสียสละตนเองเพื่อประโยชน์สุขของผู้อื่น ชีวิตที่เป็นสุขของพระ ก็เพราะ

พระ เป็น อยู่ เพื่อได้ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น (เมื่อมีเจตนาทำให้ จิตนั้นก็เต็ม ก็พอ แต่หากมีเจตนาทำเอา จิตก็ไม่พอ ขาด พร่อง หิว โหยหา แสวงหา)

เพราะพระสงฆ์ ไม่ทำในกิจการหรืองานเพื่อประโยชน์ของตน ดังนั้น จึงต้องพึ่งพิงบริษัทอื่นของพระศาสนา ให้ช่วยเกื้อกูลในด้านการดำรงชีพ เช่นในเรื่องของปัจจัยสี่ ต่างๆตามควรที่พระวินัยจะอนุญาต

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนแปลงไป ความเข้าใจในพระธรรมคำสอนก็เบี่ยงเบนไป จนในปัจจุบันผู้คนเห็นพระภิกษุเป็นเพียง ผู้ที่จำเป็นต้องมีไว้ในการประกอบพิธีกรรมต่างๆเท่านั้น ตลอดจนความไม่เข้าใจและคิดว่าจะพยายามดำรงรักษาและสืบทอดศาสนาไป โดยต้องมีพระอยู่ในวัดแค่นั้น เพราะมิฉะนั้นวัดจะร้าง กลัวศาสนาจะเสื่อมหายไป โดยไม่ได้ให้ความสำคัญของพระธรรมคำสอนในทางศาสนาเลย จึงได้มีการกะเกณฑ์ให้คนเข้ามาบวช โดยรูป แบบทางประเพณีหรือความเชื่อทางสังคม เช่นต้องบวชก่อนเบียด ต้องบวชก่อน ถึงจะไม่เป็นคนดิบ บวชแล้วจะทำให้พ่อแม่หรือญาติผู้ใหญ่จะได้ไปสวรรค์ ฯ

ความจริงแล้ว มีพระโอวาทของพระพุทธองค์ที่เคยตรัสไว้ว่า

“หากไม่ใช่“บวช”เพื่อการระงับดับทุกข์แล้ว อย่าบวชเสียเลย จะดีกว่า”

เพราะการบวช โดยไม่เป็นไปดังจุดประสงค์ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ แทนที่จะทำให้ศาสนาเจริญก้าวหน้าไป กลับทำให้ศาสนาเสื่อมลงเช่นทุกๆวันนี้

การบวชเมื่อภายแก่ เป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ได้ทรงตรัสเตือนไว้ตั้งแต่พุทธกาลแล้วว่า จะมีแต่สร้างปัญหา เพราะคนแก่ มักจะมีทิฏฐิที่หนาแน่น ยากที่จะเข้าใจธรรมที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ได้ ยิ่งไม่ใช่เป็นการบวชโดยเจตนาจริงใจที่จะระงับดับทุกข์ด้วยแล้วก็จะยิ่งแย่ เพราะไม่ว่าจะในเรื่องของการสอนเรื่องผิดๆ ให้แก่ญาติโยม เพราะตีความพระธรรมไปตามทิฏฐิความเชื่อของตนบ้าง การสะสมทรัพย์บ้าง การประพฤติไม่เหมาะสมแก่ความเป็นสมณะบ้าง ซึ่งใครจะตักเตือนก็ไม่ค่อยจะเชื่อฟัง เพราะถือว่าตนแก่กว่ามีอายุมากกว่า รู้มากกว่า และเป็นตัวอย่างที่ผิดๆแก่พระที่บวชเข้ามาในภายหลังยิ่งคนแก่ประเภทที่ไม่สามารถ ทำงานอื่นได้แล้ว จนตรอกแล้วเข้ามาบวช กลุ่มนี้ยิ่งหนัก เพราะบวชเข้ามาแล้วจะมุ่งหาแต่เงินทองทรัพย์สิน เพราะ ยังไม่เข้าใจธรรม มีความกลัว สิ่งต่างๆที่จะเกิดขึ้น จากความแก่ จึงมีความคิดว่า การเป็นพระเป็นเสมือนอาชีพที่สามารถ หาเงินหาทองได้ ไม่สนใจในการศึกษาหาความรู้ มุ่งแต่เรื่องพิธีกรรม สวดมนต์สะเดาะเคราะห์ ดูดวง ขายเครื่องรางของขลัง วัตถุมงคล จนศาสนิกชนงมงายกันไปหมดทั้งประเทศ

นอกจากนี้ยังมีกลุ่มพระอีกกลุ่มหนึ่งที่บวชมาเพื่อโอกาสทางการศึกษา เมื่อจบการศึกษาแล้ว ก็มีส่วนหนึ่งที่สึกออกไป เพื่อประกอบอาชีพ แต่ก็ยังมีอีกกลุ่มหนึ่งที่ไม่กล้าที่จะสึกออกไป เพราะไม่คุ้นเคยกับการต้องรับผิดชอบภาระต่างๆของสังคมจึงจำใจต้องเป็นพระอยู่ต่อไป แต่จิตใจไม่มีความยินดีในเพศสมณะ บ้างก็เริ่มแสวงหา ลาภ ยศ สักการะ บ้างก็อยู่อย่างซังกะตายอยู่ในวัด ปฏิบัติกิจไปวันหนึ่งๆเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีพระอีกจำนวนไม่น้อย

ที่บวชอยู่ “เพื่อระงับดับทุกข์” หรือบวชเพื่อ“ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ ให้เกิดประโยชน์แก่ผู้อื่น” “อยู่เพื่อสืบทอดพระธรรมคำสอนของพระศาสนา” “อยู่เพื่อสืบทอดอายุพระศาสนา” ซึ่งเราก็แยกไม่ออกว่า พระที่เห็นๆกันอยู่ จะเป็นประเภทใด

แต่ก็เพราะมี พระวินัย นั่นแหละซึ่งเป็นสิ่งที่คอยควบคุมความประพฤติของพระไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางไปมากเกินไปนัก

แม้พระจะมีเงินทองมากเท่าใดก็ตาม แต่โอกาสที่จะสามารถใช้จ่ายออกไปนั้น ถูกจำกัดโดยพระวินัยอยู่แล้ว เงินที่พระได้ไป ก็เพียงเพียงยันต์กันผี ยันต์ป้องกันความกลัวในใจของเขาได้เท่านั้น

แต่หน้าที่แห่งความเป็นบริษัทหนึ่งในบริษัทสี่ของพระพุทธศาสนา ต้องเห็นแต่ดี คิดแต่ดี และช่วยกันธำรงพระธรรมคำสอน และพระศาสนาสืบต่อไป ...

เขียนใน GotoKnow โดย ชาคโรภิกขุ
ใน สิ่งที่มนุษย์แสวงหา ?

คำสำคัญ (Tags): #ทำไม เราจึงต้องไหว้ พระ

หมายเลขบันทึก: 206372เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2008 13:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 01:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (2)

บุณยกร

เขียนเมื่อ 6 กันยายน 2008 14:44 น. ()

กราบนมัสการด้วยความเคารพครับ
อนุโมทนาสาธุด้วยครับ
ขอให้มีความสุขความเจริญในพุทธศาสนายิ่งๆขึ้นไปครับ
สาธุๆครับผม

ชาคโรภิกขุ

เขียนเมื่อ 11 กันยายน 2008 11:01 น. ()

กราบนมัสการครับ ท่าน tukkatummo