ความเหมือน....ที่แตกต่าง

***เสียงน้องๆ ที่บ้านแกร์ด้ามูลสิทธิเด็ก จังหวัดลพบุรี เด็กที่ติดเชื้อเอดส์
 พี่ครับโตขึ้นผมจะเป็นนักบินดีไหมครับพี่
เอ๊ะ  หรือว่าผมจะเป็นอะไรดี พี่ช่วยผมคิดหน่อยซิครับ
น้ำตาจะไหล หนูจ๋า ถ้าหนูมีชีวิตถึงวันนั้นได้ พี่จะดีใจมากเลย
พี่ภาวนาขอให้เป็นอย่างนั้น

***น้องๆๆ ยังบอกอีกว่า พี่คะ หนูเปลี่ยนยาแล้วนะคะ เม็ดใหญ่กว่าเดิม
เราได้แต่บอก...น้องว่าจ้า เราช่วยกันติดโพสการ์ดนะจ๊ะ จะได้ขายเอาเงินมาให้พวกเรา
ซื้อยากินกันนะ

***ทำไมหนอ เด็กพวกนี้ไม่มีความผิดอะไร ถึงต้องเกิดมารับกรรม ตั้งแต่เกิด
พ่อกับแม่บางคนไม่รู้ว่าอยู่ไหน บางคนก้อตายไปแล้ว แทนที่จะได้รับความรัก
ความอบอุ่นจากพ่อแม่ ต้องมารอว่า วันนี้จะมีใครมาเยี่ยมหรือมาเลี้ยงอาหารบ้างนะ

แต่สิ่งที่พวกเขามีให้คนที่ไปเยี่ยมคือ รอยยิ้มที่บริสุทธิ์ สดใส ไม่ว่าหนูจะมีชีวิตอยู่ยาวนานขนาดไหน พี่ขอให้หนูมีความสุขกับปัจจุบันนะจ๊ะคนดี

[ตุมปัง]

ยิ้มๆ ครับ.... หัวใจที่กล้าแกร่งเท่านั้นที่จะพาเด็กๆ ไปถึงความฝันของเค้าได้  ให้เด็กได้มีอายุยาวนานที่สุด เผื่อวันพรุ่งนี้จะมียามารักษาพวกเค้าให้หายขาดได้  ผมขอเอาใจช่วยอีกคนนะครับ...

[ดอกหญ้า]

ขอบคุณค่ะ ถ้าสังคมยังนึกถึงเขา  ยังคิดว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ความฝันเขาอาจจะเป็นจริงก็ได้ค่ะ

[ครูดอย]

ตอนเล็กๆ...เคยฟังแม่เล่านิทานให้ฟังคงรำคาญที่เราชอบถามโน่นถามนี่กะมัง เป็นนิทานหรอกเด็กอะไรพวกนี่แหละ แต่นิทานของแม่ก็สนุกดี  พอฉันเริ่มเข้าโรงเรียนก็ได้ฟังนิทานจากคุณครู  ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องแม่มด  เจ้าชาย  นางฟ้าซึ่งส่วนใหญ่ก็จะมีพรวิเศษ 2 ข้อ 3 ข้อ   ......และสุดท้ายนางฟ้าจะมาช่วยให้เด็กๆได้พบกับความสุข                     

          ตอนนี้ฉันโตแล้ว  ถ้าฉันมีพรวิเศษเหมืนในนิทานฉันคงอยากจะเสกเวทต์มนต์ให้เด็กๆ......ที่นี่มีชีวิตที่รู้ว่าตัวเองจะต้องผ่าฟันกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น     ในขณะที่ฉันไม้สามารถช่วยอะไรได้เลย  ได้แต่บอกว่า ขอเป็นกำลังใจให้นะ ไม่รู้ว่าเด็กตัวแค่นี่จะรู้ไม่ว่า  กำลังใจคืออะไร  มันจะมีความสุขเหมือนได้กินขนม...ได้เล่นของเล่นช้นใหม่ไม่น่า 

[ดอกหญ้า]

เขามีความสุขกับปัจจุบัน มีความสุขกับวันนี้โดยไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น  แต่ทำวันนี้ให้มีความสุขที่สุด ก้อเพียงพอแล้ว

[Dr.Ka-poom]

ไม่รอ...แม้ความหวัง..

หากแต่ทำ..วันนี้ให้มี "สุข"

และเชื่อ..ใน.."มนุษย์"

"เคยได้ดูแล case เป็นเด็กอายุ 10 ขวบพ่อ-แม่เสียชีวิตด้วยโรคเอดส์..เด็กหญิงมีแต่ความสุขและน้ำใจ-(จากการบอกเล่าของยายที่เลี้ยงมา) เพราะไม่สนใจใดใดต่อโรคที่เป็น ด้วยหัวใจดวงน้อยถึงแม้ถูกล้อเลียนจากสังคมรอบด้าน..หากแต่ไม่หวั่น..ยังแววตาที่มียังเป็นประกายแห่งความสุข"

[ดอกหญ้า]

เด็ก ย่อมใสซื่อ บริสุทธิ์สดใจ  ในใจเเสมอ
ร้องให้ได้ไม่นานก็กลับมายิ้มได้ 
ขอเพียงคนรอบข้างมีแววตาที่อบอุ่นให้เสมอ