ตุ๊กตาตัวแรก....ให้ลูก

นึกย้อนหลังเมื่อปี ๒๕๓๑  วันอาทิตย์ เวลา ๔ โมงเย็น ขณะที่ลงรถไฟกลับถึงบ้านพร้อมภรรยา  สงสัยทำไมเมียเรามีอะไรซ่อนอยู่ในหาบ  ท่าทางยิ้มแย้มอิ่มใจ..? เราทั้งสองต้องรีบไปซื้อของที่ตลาดเพื่อเตรียมไว้ขายในวันรุ่งขึ้น  ผมต้องรีบเดินไปรับลูกที่ฝากย่าเลี้ยงไว้  ด้วยความคิดถึงและอยากเห็นหน้าลูก(วัย๔ขวบ)

เนื้อตัวเหงื่อใครสองเราดูมอมแมม  แต่ก็อยากจะกอดลูก  หอมซักฟอดก็หายเหนื่อย  แล้วก็ได้ทำอย่างนั้นทุกวัน

" วันนี้แม่มีของมาฝาก..."   เสียงพูดอย่างมีความสุข พลางหยิบถุงกระดาษใต้หาบเป็นตุ๊กตาผู้หญิงธรรมดา ๆ ราคา ๓๐ บาท

" รู้แล้ว...ทำไมต้องแอบ  หลบพี่ด้วย "  ไม่ได้ดุ  แต่พูดเพียงเท่านี้  เมียก็ดูกลัวไม่สบสายตา

"  กลัวแม่ว่า  ยักยอกเงินไปซื้อของเล่นให้ลูก..เราต้องส่งใช้หนี้ที่มาอยู่กับแม่...แต่หนูอยากให้ลูกมีของเล่น...ขอให้ลูกเถอะน๊ะ  อย่าบอกแม่เลย "

โธ่.....ชีวิตเราตอนนั้น   ไม่นึกว่าจะมีวันนั้น และ ไม่นึกว่าจะมีวันนี้