เรื่องของความแตกต่าง

เรื่องของคน 2 คน …..ที่แตกต่างกันเกือบทุกด้าน ยกเว้นความรู้สึกที่มีให้กัน

ผมชอบดำ.......เธอชอบขาว
ผมชอบเพลงใต้ดิน........เธอฟังเพลงสบายๆ
ผมตัวสูง........เธอไม่สูง
ผมเรียนไม่เก่ง........เธอท็อปเกือบทุกวิชา
ผมเก่งกีฬา.........เธอไม่เคยวิ่งทันใครเค้า
ผมชอบเสียงเครื่องยนตร์........เธอเกลียดความเร็ว
ผมชอบฝน......เธอกลัวเสียงฟ้าร้อง
ผมเป็นคนเงียบๆ
ไม่เรื่องมาก..........เธอร่าเริงและจำเป็นต้องมีคนอยู่รอบด้าน

ผมเก็บความรู้สึกและระบายลงสมุดบันทึก........เธออ่อนไหว
ขี้เหงา และช่างรู้สึก

ผมน้ำตาซึมเพราะมองไม่เห็นค่าของตัวเอง........เธอร้องไห้ให้ความเดียวดา ยที่เกาะกุมหัวใจ

ผมชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ.....เธอชอบมิตรภาพที่ใครต่อใครมอบให้

แต่กระนั้น ……..
ผู้คนมากมายที่รายล้อมก็ไม่ได้ทำให้เธอหายว้าเหว่

ทุกครั้งที่ผมเหงา……..
เธอจะนั่งอยู่ข้างๆโดยไม่เรียกร้องความสนใจ
ทุกครั้งที่เธอร้องไห้ ……….ผมไม่มีคำปลอบโยน
เพียงแค่กุมมือเธอไว้

ทุกครั้งที่ผมมองเห็นเงาตัวเองในกระจก
…..ผมจะเห็นเพียงผู้ชาย...ที่ไร้ความสามารถ
และไม่มีความสำคัญกับใคร
แต่เธอกลับมองเห็นผู้ชายคนนึง.....ที่สามารถปกป้องเธอได้
และมีค่ามากมายสำหรับเธอ

ทุกครั้งที่ฝนตก …….เธอจะนั่งหลบอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง
ฝนพัดพาความเหงามาให้ เสียงฟ้าร้องเรียกความกลัวมาใกล้
แต่ทุกครั้งที่ฝนตก ผมจะโทรศัพท์หาเธอ
และจะอยู่ตรงนั้นจนกระทั่งฝนหยุดตก
......แม้จะไม่ได้พูดอะไรกันเลยสักคำ

ผมและเธอ.....อยู่ด้วยกันในความเงียบ.....แต่ไม่เคยรู้สึกอึดอัด

ผมและเธอ.....อยู่ด้วยกันในความเงียบ.....แต่เหมือนกับได้พูดคุยกันตลอดเวลา

ผมและเธอ.....เหงาด้วยกัน.....แต่กลับรู้สึกอุ่นในใจ
ผมและเธอ.....เหงาด้วยกัน.....แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้น