สวัสดีค่ะ อาจารย์
อ่านแล้ว เหงาจับใจ เลยค่ะ
ยามอัสดง ตรงจิต ที่คิดมั่น
ทำงานนั้น ทำงานนี้ ขมีขมัน
เกือบทิวา ราตรีผ่าน ไปพ้นกัน
แต่ใจนั้น พลันต่อติด คิดแต่งาน
มีแต่ลม และแสง แซงใจเพื่อน
มียุงเตือน เพื่อนเอ๋ย บินเลยผ่าน
กินเลือดเธอ เผลอหลับ พับกับงาน
อูยอิ่มกัน บุฟเฟ่กัน หรรษาเอย
อิอิ ตลกๆๆ ค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ
.......................................................................................
อ่านกลอนท่อนท้ายที่ครูอ้อยเขียนอดขำไม่ได้ แหม ยุงมาบุฟเฟ่ดื่มกินเลือดเรานี่เห็นภาพเลยครับ
สับสนหัวใจมากๆๆ
อ่านเรืองนี้ก้พอจะเข้าใจ แต่ทำไงดีหละ หัใจยังไม่กลับมาเข้าที่
ขอแนะนำให้ไปหาหมอครับ
สวัสดีค่ะ อ.อาลัม
แวะมาเยี่ยมค่ะ