เยาวชนรักบ้านเกิดบ้านหนองบัว(วัวที่ไม่ลืมตีน)...ความยั่งยืนที่จะต้องมีตลอดไป
เยาวชนรักบ้านเกิดบ้านหนองบัว(วัวที่ไม่ลืมตีน)...ความยั่งยืนที่จะต้องมีตลอดไป
งานสำคัญที่เข้ามาในชีวิตผมตอนนี้ไม่ได้มีแค่เรื่องเรียนและการทำกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยอีกแล้วครับ งานที่ผมคิดมาตลอดในช่วงที่ได้เริ่มทำกิจกรรมหลายๆอย่างในชีวิตที่ผ่านมา คือการได้กลับไปทำอะไรซักอย่างเพื่อบ้านเกิดอันเป็นที่รักของผม โดยหวังแค่เพียงว่า...
คำว่าชุมชนเข้มแข็ง และหมู่บ้านในฝัน คำสองคำนี้มันจะต้องเป็นจริงในไม่ช้า
ผมคุยกับหลายคนโดยเฉพาะที่ปรึกษาหลักของผม คือ หลวงตาที่ตั้งชื่อให้ผม ท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดเกาะแก้ว บ้านหนองบัวครับ หลวงพี่ที่ดูแลเลี้ยงดูอบรมสั่งสอน ผมมาตั้งแต่เด็ก และลุงใจดีที่ชื่อ โกวิทย์
หลวงตา (พระครูรัตนทีปาภิบาล เจ้าอาวาสวัดเกาะแก้ว บ้านหนองบัว)
หลวงพี่เล็ก ที่ปรึกษากลุ่มเยาวชนรักบ้านเกิด
สามท่านนี้คอยชี้แนะ ให้คำแนะนำ และช่วยเหลือกลุ่มเยาวชนรักบ้านเกิดบ้านหนองบัวมาตลอด ที่ลืมไม่ได้ คือ
หลวงพี่มหาสมเด็จที่ท่านได้ก่อตั้งกลุ่มเยาวชนรักบ้านเกิดบ้านหนองบัวขึ้นมา หลายปีแล้วครับที่กลุ่มเราเกิดขึ้นมา
แต่ติดที่ว่าหลวงพี่มหาสมเด็จท่านต้องย้ายที่จำวัดไปจังหวัดหนองคาย ...เลยเหลือแค่กลุ่มพวกเราที่มีทั้งผู้ใหญ่ ทั้งวัยรุ่น และเล็กสุดคือระดับอนุบาล
กิจกรรมที่พวกเราทำ คือ การได้มีส่วนร่วมพัฒนาบ้านเกิดในทุกๆด้าน
เท่าที่เด็กตัวเล็กๆอย่างเราจะทำได้ เช่น การพัฒนาหมู่บ้าน การทำความสะอาดหมู่บ้าน การปลูกต้นไม้ การร่วมกิจกรรมประเพณีต่างๆที่มีในชุมชน การประกวดสรภัญญะ การประกวดต่างๆที่จัดขึ้นในระดับชุมชนและจังหวัด
และจิปาถะอีกมากมายตามแต่ความถนัดของแต่ละคน ...แต่ช่วงที่ผ่านนี้กลุ่มเยาวชนรักบ้านเกิดบ้านหนองบัวเงียบเหงาลงไปมาก เสียงการถามถึงจากผู้ใหญ่หรือองค์กรต่างๆมีน้อยลง การรวมตัวของกลุ่มก็แทบไม่เกิดขึ้น
คงเพราะเราหลายคนโตขึ้น หลายคนไปเรียนต่อในที่ต่างๆ หลายคนออกไปทำงานที่อื่น ยอมรับว่าผมตั้งหลักไม่ค่อยทันครับ ประธานเยาวชนรักบ้านเกิดเองก็ไปเป็นลูกพ่อขุนในเมืองหลวง ตัวผมเองก็ต้องทำกิจกรรมต่างๆในมหาลัยไม่ค่อยได้กลับบ้าน เหลือเพียงแค่เยาวชนตัวน้อยๆ ในระดับประถม และเด็กๆอนุบาล เท่านั้น
เป็นหน้าที่ของผมที่ยังคงต้องหากิจกรรมมาทำกับน้องๆในชุมชน ในฐานะที่เรียนอยู่ใกล้บ้านที่สุด เพื่อรักษาให้กลุ่มยังคงอยู่...ก็ได้น้องบางส่วนที่ยังเรียนในระดับมัธยมมาช่วยในการทำกิจกรรม เป็นผู้หญิงประมาณ 99 % ครับ ผมภูมิใจมากถ้าใครมาถามว่าใครหล่อที่สุดในกลุ่มเยาวชนรักบ้านเกิด ตอบได้เต็มๆเลยครับว่าเป็นผม ก็ที่เหลือ 1% มีผมที่เป็นผู้ชายคนเดียวนอกนั้นสุภาพสตรีล้วนๆ....
ผมเลือกเอาช่วงปิดเทอมครับ กลับมาทำค่ายที่ชื่อว่า เยาวชนคนดีมีธรรมมะ ครั้งที่ 1 ในปี 2549 ซึ่งตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี 1 เป็นค่ายที่ร่วมกับพี่น้องผองเพื่อนหลายๆคนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานาน กลุ่มเรามีทั้งเยาวชนในหมู่บ้าน และหมู่บ้านข้างเคียงเข้ามาร่วม อีกทีมที่ลืมไม่ได้ คือ กลุ่มเยาวชนรักสิ่งแวดล้อมจังหวัดขอนแก่น ที่ผมได้ร่วมทำงานในด้านสิ่งแวดล้อมมาอย่างช้านาน เข้ามาเป็นทีมสันทนาการร่วมกับผม พร้อมทั้งน้องๆเยาวชนทีมพี่เลี้ยงที่พร้อมฝึกฝนตัวเอง เป้าหมายคือ น้องๆในหมู่บ้านและในเขตตำบลหนองบัว อ.บ้านฝาง จ.ขอนแก่น
ยอดที่เข้าร่วมทั้งหมดเท่าที่ผมนึกออกก็ประมาณ ร้อยกว่าคนครับ เป็นงานยักษ์สำหรับเรา แต่ด้วยความเชื่อว่าพวกเราต้องทำได้และต้องทำให้ดีที่สุด
น้องๆบางส่วนที่เข้าอบรม...รับมอบเกียรติบัตร โดยเจ้าคณะจังหวัดขอนแก่น
ค่ายครั้งนี้เป็นค่ายครั้งแรก หลายๆคนเปิดใจกับผมว่าไม่เคยเป็นพี่เลี้ยงและไม่เคยทำค่ายมาก่อน เป็นงานหนักที่จะต้องเทรนด์ แต่ก็สนุกครับ สนุกที่จะสอนให้น้องๆในทีม สามารถทำงานในค่ายนี้ให้ได้ แนะนำถึงบทบาทและหน้าที่ที่เขาต้องรับผิดชอบ บรรยากาศในการแนะนำจะเป็นเหมือนพี่สอนน้อง เอ็นดูและให้ความสำคัญกับเขา แซวกันบ้าง เล่นกันบ้าง ตามประสาเด็ก... ถึงแม้ว่าสมาชิกจะมาร่วมงานกันไม่ครบ แต่งานนี้เสียงตอบรับจากน้องๆและผู้ใหญ่หลายๆคนดีมากครับ ผมกล้าบอกเลยว่าดีมากที่สุด ก็เพราะ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความรัก ความผูกพัน น้ำตาแห่งความรักที่เรามอบให้แก่กัน
เยาวชนคนดีมีธรรมะ ค่ายครั้งที่1
ความรู้ของน้องๆที่ได้เข้าร่วมค่าย ร่วมกันถอดออกมามันเป็นรางวัลที่พวกเราหลายคนคาดไม่ถึง ด้วยพลังและศรัทธาอันแรงกล้าของพวกเราที่มีอยู่ ค่ายเยาวชนคนดีมีธรรมะ ครั้งที่ 2(ค่ายต้นกล้าธรรม ครั้งที่ 2)จึงเกิดขึ้น ในปีต่อมาด้วยหวังว่า เยาวชนเหล่านี้จะต้องเติบโตเป็นต้นกล้าที่แข็งแรง เป็นคนดี มีธรรมะ ไม่เป็นภาระของสังคม และที่สำคัญ คือ การรู้จักรักและอยากที่จะพัฒนาบ้านเกิดของพวกเขา
สมุดค่ายทุกเล่มผมเป็นคนจัดทำและก็ไม่ลืมที่จะเขียนสาระดีดีให้เขาได้อ่าน..
นอกเหนือจากนั้นคงเป็นกระดาษเปล่าที่เขาจะต้องเติมความรู้และสิ่งดีดีที่ได้จากการเข้าค่าย
แม้กระทั่งประสบการณ์ชีวิตที่เขาจะต้องเก็บเกี่ยวเอาไปใช้ในสังคมที่แสนจะวุ่นวาย
สังคมที่เขาจะต้องอยู่และเรียนรู้ไปจนกว่าเวลาจะกลืนกินทุกอย่าง...
ปกด้านในผมทิ้งคำคำนึงเอาไว้ หากน้องๆยังเก็บมันอยู่ ก็ขอให้รู้ว่าผมและเยาวชนรักบ้านเกิดบ้านหนองบัวเราจะไม่ทิ้งกัน และจะไม่ทิ้งบ้านอันเป็นที่รักของเรา
หินก้อนแรกร่วงลงพื้น ก้อนอื่นร่วงตามทับถม กลบมิดก้อนเก่าเจ้าจม สะสมเป็นทางให้เดิน...
ความเห็น (6)
เป็นกำลังใจให้นะครับ สร้างสรรค์สิ่งที่ดีๆ ให้สังคม
ผมรู้สึกภูมิใจมากที่ได้รู้จักกับเดีย ผมชอบคำนี้มาก วัวไม่ลืมตีน มันสะท้อนอะไรได้หลายๆอย่าง ความฝันของผมก็มีเหมือนกัน ผมเรียนจบสาธารณสุขไปผมก็จะนำความรู้ที่ได้เรียนไปประยุกต์ใช้กับชุมชน ช่วยให้คนในหมู่บ้านมีรายได้ มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ไม่แน่นะผมอาจจะได้เป็นศูนปราชชาวบ้านต่อไปก็ได้ เราคงจะได้ร่วมงานกันบ่อยๆนะ ไปแล้ว
ผมจะเป็นกำลังใจให้นะ
มีอะไีให้ช่วยก็บอก
ถ้าหากมีโอกาสในเวลาที่เหมาะสม คงได้ไปร่วมด้วยช่วยกันน่ะนะ เป็นกำลังใจค่ะ
อีกไม่กี่วัน...
พี่น้องกลุ่มไหล คงได้ช่วยกันในกิจกรรมเหล่านี้
ยินดี และพร้อมที่จะลงแรงกายและแรงใจช่วย อย่างเต็มที่
เจริญพร โยม
โครงการเยาวชนรักบ้านเกิด
โยมได้ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อบ้าน
ในระยะยาวจะเห็นเป็นรูปธรรมอย่างแน่นอน
ขอให้โยมทำได้สำเร็จ
เจริญพร
เด็กหนองบัว
ถ้าพี่เดียร์อยู่ก็จะไม่เงียบนะ