เมื่อเช้าวันนั้น....ฉันมาทำงานเช้า เลยได้มีโอกาสนั่งปั้นข้าวเหนียวจิ้มแจ่วแต่เช้ากับน้องๆ...แทนที่จะได้จิ้มกับน้าบัว(แม่บ้านที่เกษียณไปแล้ว.....)
เป็นเรื่องจริงที่น้องผู้เล่าท่านนี้...แม้พูดเรื่องธรรมดา...ก็พาฮาได้......
น้องพาลูกไปวัดเพื่อนำเสนอโครงการกับพระอาจารย์ เธอสั่งลูกของเธอว่า เวลาแม่นั่งคุยกับพระอาจารย์อย่าออกไปไหน มันจะดูไม่เหมาะสมที่แม่นั่งคุยกับพระอาจารย์ตามลำพัง
“เวลาไปถึงวัด มันน่ะชอบออกไปวิ่งเล่น เวลาแม่นั่งคุยกับพระน่ะนะ...”
“มาคราวนี้มันก็เชื่อฟังเด๊... มันถอดรองเท้าพร้อมกับถุงเท้าแล้วมานั่งด้วย...เหม้นนน...เหม็น...เหม็นอีหลีเด๊....ทนไม่ไหว....เลยบอกมันว่า โอ๊ย...ลูก... โตไปไกลๆซะไป๋....”
แล้วแม่ก็วิจารณ์ลูกต่อว่า
“มันจะถอดแต่รองเท้าแล้วใส่ถุงเท้าเข้ามาด้วยก็ไม่ได้....มั้นนน...ดันถอดถุงเท้าด้วย.....เหม้นนนน....เหม็นจนทนไม่ไหว...เอ๋า...จังสั้นคือจะต้องนั่งคุยกับพระสองคนละ บาปก็บาปวะ อยากอายพระแหม”
คงต้องบอกน้าบัวหาวิธีกำจัดกลิ่นแล้ว
นินทาลูกได้เป็นเรื่องเป็นราว อยากหัว แมะ 5555555555
555 ขำค่ะ อาจจะเป็นกลยุทธ์ของน้องเค้าก็ได้ จะได้ๆไปวิ่งเล่น ไม่ต้องนั่งรอคุณแม่ค่ะ
เอ...ไม่แน่ใจว่าคิดแบบนี้เป็น positive thinking หรือเปล่า
อิอิ แวะมาขำยามเช้าครับ
แวะมาขำขำ คลายเครียดหายหมดเลย
คิดถึงจังเลยค่ะ
น้องเขามีวิธีที่ไม่ต้องนั่งฟังพระเทศน์ เอ๊ย!ไม่ต้องนั่งนานๆ ไปวิ่งเล่นดีกว่า
สวัสดีค่ พี่ใบบุญ
สวัสดีค่ะ คุณ มนัญญา
สวัสดีค่ะ คุณศิริยาภรณ์ สังขชาติ
ฮาๆๆๆ....เป็นความคิดที่ positive ต่อเด็กมากๆค่ะ...ได้วิ่งออกกำลังกายทุกครั้งที่มาวัด...คงจะแข็งแรง..อิ... อิ...
ขำ ขำ
สร้างรอยยิ้มค่ะ
ขอบคุณ คุณคนพลัดถิ่น ที่แวะมาขำๆค่ะ....
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
สวัสดีค่ะ คุณNONGYAO - CHAMCHOY
ขอขอบคุณ อ.นายประจักษ์ และคุณ tuk-a-toon ที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่Handy
มาคลายเครียดค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
555 เหม็นตรี๋นนี่รู้เลย เคยไล่ลูกน้องไปล้างเท้าด้วย เหม็นมากก็เวียนหัว นึกอะไรไม่ออก กลิ่นแบบนี้ร้ายกาจจริงๆ
สวัสดีค่ะ ซูซาน
เป็นกลยุทธ ของลูกครับ คือไม่อยากให้คุณแม่ นั่งคุยนาน คือถ้าคุณแม่นั่งนาน จะได้มานั่งเฝ้า
ถ้าทนเหม็นไม่ไหวก็จะได้รีบกลับ อายพระ ฮ่า ๆ ๆ