เมื่อหมอเป็นคนธรรมดา(ไม่ใช่เทวดา)....ในสายตาของฉัน
ไม่บ่อยนักที่ฉันจะคิดถึงหมอ...ส่วนใหญ่จะคิดถึงคนไข้มากกว่า....
แต่วันนี้ฉันได้บรรยากาศของหมอผู้หญิงที่ให้อารมณ์ของผู้เป็นแม่...เหมือนคนธรรมดา เป็นอารมณ์ที่ฉันอดหวั่นไหวตามไม่ได้....
หมอคนนี้...เป็นแม่...
...แม่...ที่ปล่อยให้ลูกๆอยู่บ้านกันเองใน “วันแม่” เหตุเพราะตัวเองต้องอยู่เวรให้เพื่อนหมอด้วยกัน และเมื่อลงเวรไปก็พบกับลูกๆ...ที่หลับไปแล้ว... พร้อมกับการ์ดอวยพรวันแม่ 2 ใบ...วางบนห่อนมกล่อง....
ข้อความในการ์ดประมาณว่า
“...ลูกพูดถึงความรัก ความอบอุ่นที่ได้รับเมื่อแม่กอด....
...ลูกพูดถึงความรักที่มีให้แม่...ลูกรักแม่มากที่สุดในโลก....
...ลูกพูดถึงความสุขที่มีแม่อยู่ใกล้ๆ...เสมอ....
...ลูกซื้อนมให้แม่...เพราะลูกคิดถึง...ค่าน้ำนมของแม่....”
...ลูกถามว่าทำไมแม่ต้องอยู่เวรบ่อยๆ
“แม่อยู่ให้เพื่อนด้วย....เพราะเพื่อนต้องกลับบ้านต่างจังหวัดในวันแม่”
“แม่ได้เงินด้วยน้า....” แม่พูดเพื่อให้ลูกรู้สึกว่าสิ่งที่แม่ทำ ได้ประโยชน์ตั้งสองอย่าง
“แต่หนูไม่อยากได้เงิน....” ลูกพูด....
หมอเล่าพร้อมทั้งตาแดงกล่ำ...น้ำตาคลอ...ขณะทานข้าว...
เธอเล่าต่อว่า
“นี่ยังดีนะพี่...มีรุ่นพี่คนหนึ่งเป็นหมอเฉพาะทางดูแลคนไข้อัมพาต คุณพ่อตัวเองเป็นคว็อทดริพลีเจีย (quadriplegia หมายถึงอาการของคนที่เป็นอัมพาตใช้แขนและขาไม่ได้) แต่พี่เค้ากลับไม่มีโอกาสได้ดูแลพ่อของตัวใกล้ชิดมากนักเพราะอยู่ไกลกันเหลือเกิน ...พี่เขารู้สึกเศร้าจัง...”
.............................................................................................................
เรื่องเล่าวันนี้ของเธอ มันไปด้วยกันกับสิ่งที่ฉันพบวันนี้...
ผู้ป่วยเป็นโรคไตวายแล้วทั้งสองข้าง มีโรคความดันโลหิตสูง เบาหวานด้วย ได้ล้างไตหลายครั้งแล้ว วันนี้มาลากสิ่งที่อุดตันเส้นเลือดที่ขาสองข้างออก...น่าสงสาร....
เมื่อดมยาสลบเสร็จ...ก็เริ่มกระบวนการทำความสะอาดบริเวณขา ใกล้ตำแหน่งทำผ่าตัด...
หมอเด็กสาว...ยืนมองหว่างขาคนไข้ พร้อมทั้งพูดขึ้น...
“ว้า...ลุงขี้ไม่ล้างตูด...” ฉันขำกับภาษาพ่อขุนรามของเธอ...อดหัวเราะไม่ได้...แต่ภาพที่เห็นคือคุณหมอเด็กสาวคนนั้นทำความสะอาดให้....
ฉันแอบคิดไม่ได้ว่า พวกเราจะมีโอกาสได้ดูแลบุพการีอย่างนี้บ้างมั้ยน้อ?
...เห็นแล้วอดนึกสะท้อนใจไม่ได้...
...ใครๆจะรู้มั้ยว่า...ขณะที่ญาติหมอหรือพยาบาลเจ็บป่วยมาตรวจ มีบางครั้งที่หมอหรือพยาบาลคนนั้นไม่มีโอกาสได้ลงไปดูแลด้วยตัวเองเพราะต้องดูแลคนไข้คนอื่นๆ ....
...ใครจะรู้มั้ยว่า... วันที่แม่ของหมอคนหนึ่งทำผ่าตัด... ตัวหมอเองต้องไปดูคนไข้ที่กำลังจะผ่าท้องคลอด... ต้องให้พ่อของหมอมาดูแม่หลังผ่าตัดแทนไปก่อน...
...แล้วข่าวที่ตามมาในระยะหลังๆนี้ก็เป็นเรื่องของการฟ้องร้องหมอ... หมอไม่มีโอกาสแม้กระทั่งจะอ้าปากแสดงความคิดเห็น... เพราะให้เวลาเกือบทั้งหมดกับการดูแลคนไข้ที่มีมากมาย ฉันเห็นหมอที่ทำงานในห้องผ่าตัดของฉันนำคนไข้เข้าผ่าตัดชนิด...หูดับตับไหม้..ก็มี กลัวว่าทำช้าจะถูกงดผ่าตัด สงสารคนไข้ที่มาไกล คอยคิวก็นาน... ครั้นจะให้บริการดีเลิศจนพึงพอใจสูงสุดก็ต้องใช้เวลาต่อรายมากขึ้นเยอะ คนไข้(ตาดำๆ)ลำดับถัดๆไปก็ชะเง้อคอยอยู่....
น้องที่นั่งคุยด้วยกันที่โต๊ะอาหารบอกว่า...บางทีก็นึกเข้าข้างตัวเองว่า เราทำให้คนไข้น่ะดีแล้ว จะได้ไม่ต้องทำให้ญาติตัวเอง(เธอหมายถึงว่า ญาติเราจะได้ไม่เจ็บป่วยอย่างนี้...)
เรื่องที่บรรดาหมอเล่าๆมา ... มันทรมานใจกันอย่าบอกใครเชียว....
จาก...ฉัน...ผู้ทำงานใกล้ชิดหมอ...
ความเห็น (7)
อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกเลยพี่ แต่บ้านหนูใช้วิธีนี้เกี่ยวกับพวกวันพิเศษอ่ะ คือให้ความสำคัญไม่ต่างอะไรกับวันธรรมดาหรือวันเสาร์อาทิตย์ ก็แค่หยุดงาน ไม่ต้องไปโรงเรียน มีเวลาทำงานบ้าน หรือไปทำธุระที่ติดค้างไว้ แล้ววันพวกนี้ก็เลยไม่เคยทำให้เรารู้สึกโน่นนี่ได้ นอกจากพิเศษจริงๆ อย่างคริสตมาสกับตรุษจีนถึงจะฉลองกัน หรือตื่นเต้น ขนาดปีใหม่ยังเจ๋ยๆ เลย
อยากให้น้องทีมเรียนหมอเหมือนกันนะ ถ้าสามารถ ไม่ผลักดันหรอก เพียงแต่เห็นว่าอาชีพนี้ดีในหลายๆ เงื่อนไข แต่ก็เหนื่อยและความรับผิดชอบสูงมาก พลาดนิดเดียวก็คือชีวิตคน บอกเขาว่าไม่ได้เป็นหมอคน ขอแค่หมอหมาก็ได้ 555 ยกเว้นหมอดูไม่เอา พูดไปงั้นแหล่ะพี่ ตามใจเขาเรื่องอนาคตอยู่แล้ว เพียงแต่เห็นว่าพวกอาชีพเฉพาะทางดีกว่า เพราะไม่มีใครแย่งอาชีพเราได้ ตัวเขาเองล่าสุดทำท่าอยากจะเทคโอเว่อร์กิจการน้องด้วย ฝันไปก่อน ช่วงนี้ชอบเลียนแบบ : ) เด็กๆ ก็เปลี่ยนไปเรื่อยแหล่ะ ไว้โตค่อยว่ากัน
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
เห็นใจบรรดาหมอๆ ทั้งหลายมากค่ะ และเข้าใจเลยว่าสำหรับหมอที่ทุ่มเทแล้ว เวลาส่วนตัวคงมีน้อยเป็นแน่แท้ เห็นใจครอบครัวหมอเหมือนกันค่ะ
ถ้าคิดในแง่ดีก็คือได้ทำบุญใหญ่ ช่วยเหลือชีวิตคนนะคะ ตอนนี้ก็มีคุณน้ากำลังป่วยระยะที่ ๔ อยู่ค่ะ ทำใจได้อย่างเดียวจริงๆ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นะคะพี่
สวัสดีค่ะ น้องเล็ก Little Jazz
- ตัวหมอเธอคงสงสารลูกๆและการ์ดของลูกก็กินใจแม่เหลือเกินน่ะค่ะ..ถึงเศร้าได้ขนาดนั้น...
- เห็นหมอทำงานกันหามรุ่งหามค่ำแล้วสงสารค่ะ แต่เขาเก่งนะคะ สังเกตว่า หากเขาอยากหลับหรือตื่นตอนไหน เขาก็สั่งตัวเองให้หลับและตื่นได้ด้วย อย่างสดชื่น ไม่มีงัวเงีย...ดูคนไข้ต่อได้เลยน่ะ
- ส่วนน้องทีมนั้นถ้าชอบหรืออยากเป็นอะไรตอนโต..เธอได้เป็นอยู่แล้วค่ะ...โค้ชเธอเก่ง...
- น้องสบายดีนะคะ
- คิดถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องรอง กมลวัลย์
- พี่ติ๋วได้ข่าวเรื่องของนักศึกษาที่สอบติดแพทย์แล้วสละสิทธิมากถึง 20% แล้วนึกถึงคนไทยในอนาคตค่ะ
- แพทย์เรียนก็ยาก กว่าจะจบก็นาน ตำราก็แพง...หากอนาคตหมอไม่เก่ง ไม่ขยัน เห็นทีคนไทยเราจะลำบากละค่ะ
- ขอบคุณสำหรับความคิดที่เป็นกำลังใจให้หมอค่ะ...และขอให้กำลังใจคุณน้าของน้อง ให้สามารถอยู่กับโรคร้ายโดยไม่ทุกข์ทรมานมากค่ะ
- คิดถึงน้องเสมอค่ะ
กระแสสังคมมาแรงอย่างนี้ หน้าด่านแรกคือหมอในภาครัฐ
หลายคนหนีไปแล้ว
โรงพยาบาลผม ออกทุนแพทย์ไปเรียนสูติ ไปสามปีติดต่อกัน หาคนมาเรียนไม่ได้ครับ
เห็นใจคนที่เป็นหมอครับ
คนเราปัจจุบันมองเห็นแต่หน้าที่คนอื่น แต่ไม่รู้สึกเห็นใจคนอื่น เศร้า...
ผมยังไม่เคยฟ้องหมอว่าประมาทสักครั้งเดียว มีแต่สั่งไม่ฟ้องหมอครับ อิอิ เดี๋ยวนี้เวลาแม่ไม่สบาย หมอจะมารุมช่วยรักษาแม่ครับ อิอิ
มาแวะหางานใน G2K เลยได้มีโอกาสแวะกลับมาอ่านบันทึกเก่าๆ...
- ขอขอบคุณทั้งสองท่านที่มาแชร์ทิ้งไว้เกือบปีแล้วผู้เขียนไม่ได้ตอบ...แม้ขอบคุณค่ะ ขอประทานโทษจริงๆ
...ขอบคุณคุณหมอ 
drrakpong~natadee และ ท่านพี่อัยการ 
อัยการชาวเกาะ ค่ะ....