พริก(ของนาย)พราน

พริกของนายพราน ยังหากินได้ที่หนองหญ้าปล้องเพชรบุรี

คุณประยูร จรรยาวงศ์ กล่าวไว้ในคอลัมน์กินอาหารแก้โรค ไว้ว่าในกระบวนการพืชที่เรียกน้ำย่อยอาหารทั้งหมดไม่มีอะไรที่จะเด็ดเท่า “ พริก “ เพราะลิ้นคนไทยส่วนใหญ่ถ้ากินข้าวเมื้อไหน ขาดพริกละก็ แทบจะกินข้าวไม่ลง และได้พูดถึง “พริกพราน “ ไว้ว่าเป็นไม้ยืนต้น งอกงามในป่าเมืองไทยแทบทุกภาค เพราะมักจะขึ้นตามชายป่า พริกพรานมีดอกเป็นช่อ เมล็ดแก่จะแดงและอ้า เห็นเมล็ดดำกลมข้างในเท่าเม็ดพริกไทย ชาวบ้านจะเด็ดมาทั้งช่อเมื่อเมล็ดแก่ ตากแดแด เก็บไว้กินได้ข้ามปี เพราะมีรสแบบเครื่องเทศ

“พริกพราน” กินได้หลายวิธี ทำเครื่องจิ้ม เด็ดพริกพรานออกมาจากช่อ 5-10 เมล็ด แกะเอาเมล็ดในดำออก เอาเปลือกหรือเนื้อที่หุ้ม เมล็ดมาคั่วในกระทะ แบบคั่วพริกแห้ง เอาพริกขี้หนูมาคั่วในกระทะ หรือทอดแบบพริกทอด ( กินกับขนมจีนน้ำพริกก็ได้ ) แล้วใส่ครกโครก ทั้ง “ พริกขี้หนูแห้ง “ และ “ พริกพราน “ ตำอย่าให้ถึงกับเป็นผง พอจวนแหลกแล้วตักใส่ขวดไว้กินอย่านาน ตำใหม่ ๆ หอมกว่า

ส่วนข้อความนี้เจอจากของ BIOTHAI หรือ องค์กรความหลากหลายทางชีวภาพและภูมิปัญญาไทย ได้เล่าไว้ตอนจัดงานเมื่อปี 49 ว่า คุณลุง บุญรอด สระทองดี ชาวไทยทรงดำจากอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรีเล่าตำนานพริกพรานให้ผู้สนใจฟังว่า "พริกพรานมาจากในป่า นายพรานไปเดินป่าล่าสัตว์ เขาไม่รู้ว่าพอได้เนื้อมาแล้วจะไปจิ้มกินกับอะไร นายพรานก็ไปเหลือบเห็นต้นไม้ที่หมากแข่นขึ้น เลยเอามาจิ้มกับเนื้อย่าง เออ อร่อย ก็เก็บมาใช้ มาเผยแพร่ เลยเรียกกันว่าพริกพราน"

ต้นพริกพรานนั้น พี่ๆชาวกะเหรี่ยงที่ตำบลยางน้ำกลัดเหนือ อำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี เล่าให้ผู้เขียนฟังว่า ต้นพริกพรานเล็กๆจะมีหนามเยอะมากๆ แล้วเมื่อโตขึ้นก็จะหายไป ส่วนอายุในการออกผลผลิตก็ต้องมีอายุมากกว่า 7 ปี การปลูกสามารถทำได้แต่ไม่สามารถเลือกได้ว่าต้นที่เกิดมาจะเป็นต้นตัวผู้หรือต้นตัวเมีย ต้องรอจนกว่าจะออกผล ถ้าเป็นตัวผู้ก็หายอดตัวเมียมาเสียบ ลักษณะพื้นที่ที่เขาชอบต้องเป็นลักษณะ " หัวอุ่น เท้าเย็น " ฮ่าฮ่า เป็นไงล่ะ งง กันมั้ย ก็เป็นลักษณะที่เรือนยอดของต้นพริกพรานต้องได้รับแสงแดดเต็มที่ ส่วนบริเวณโคนต้นต้องมีความชุ่มชื้นหรือมีไม้อื่นๆขึ้นปกคลุมไว้ ถึงจะเจริญดี ถ้าท่านใดสนใจที่จะหาต้นพริกพรานไปปลูกก็ติดต่อได้ที่สำนักงานเกษตรอำเภอหนองหญ้าปล้อง (คุณบุญส่ง พูลพัฒน์) ค่ะ