การเดินทาง.....
เดินทางกลับบ้านในวันแม่ครั้งนี้...ต้องกลับบ้านคนเดี๋ยวช่างเหงาจังเลย..
ตอนกลับพิดโลกนะ..กลับคนเดี๋ยวแต่ตอนกลับมาที่พะเยาเนี่ยสิ...ได้รู้จักเพื่อนพิดโลดด้วยกันเยอะมากค่ะ..
กลับพะเยาครั้งนี้..น้องอ้ายต้องยืนกลับ เพราะ..รถมันเต็ม สงสารตัวเองจัง..เมื่อยก็เมื่อย
แต่..โชคดีค่ะ..มีเพื่อนลุกให้น้องอ้ายนั่ง...
"นั่งมั้ย?..." เพื่อนถาม
ปากเราก็บอกว่า...ไม่เป็นไรค่ะ..แต่ในใจก็ดีนะ ทำไมไม่ถามตั้งแต่ 2 ชั่วโมงที่แล้วจะได้ไม่ต้องยืน
การกลับบ้านครั้งนี้ทำให้น้องอ้ายมีบทเรียน อย่างหนึ่งคื่อ....ถ้าจะกลับบ้านช่วงเทศกาล จะจองตั๋วล่วงหน้าหลายๆวันค่ะ...
ความเห็น (5)
ฝึกความอดทนน่ะลูกพ่อ
วันหลังวางแผนดีๆ จองตั๋วล่วงหน้านะลูกพ่อ อิอิ
- ช่วงเทศกาลเป็นแบบนี้ทุกทีครับน้องอ้าย
- ดีนะเจอคนใจดี
- ไม่อย่างนั้นยืนจนถึงพะเยา
- แต่วันนี้มาช้ากว่าคุณหมอ
- อิอิๆๆๆ
น้าอึ่งอ๊อบ
โถ ๆ ๆ ๆ หลานน้า
อดทนไว้ลูก เป็นลูกสาวจอมป่วน ลูกต้องอดทนนะคะ
อย่างน้อย หนูก็สามารถ....อิอิ (เจ้าเพื่อนเสียงเหน่อ...ยังขึ้นรถกลับบ้านไม่เป็นเลย ขนาดนั่งไม่กี่ชั่วโมงเอง อิอิ)
ก๊ากส์ ๆ ๆ ถูกพาดพิง
นี่แหละรสชาติของชีวิต :-)
อย่างน้อยเราก็อวดใครได้ว่า เคยมาแล้ว ยืนขาแข็งสองชั่วโมงบนรถเมล์ อิอิ
ป้าสุดีใจที่น้องอ้ายเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แกร่งขึ้นกว่าเดิม ดูเป็นสาวมั่นเชียวนะ อิอิ
นอกอดทน แล้วต้องทนอดด้วยใช่ไหมค่ะ ได้ข่าวว่าพ่อลืมให้กะตังเป็นประจำ