ชีวิตครูวิทย์ ที่ท้อแท้

ชีวิตครูวิทย์ ที่ท้อแท้

กับการเป็นครูวิทยาศาสตร์

เรียนสี่ปีกู้เงินมาเรียน +เงินพ่อแม่ เรียนก็ยาก ตั้งใจอยากจะได้เนื้อหาความรู้และวัดผลตัวเองอย่างยุติธรรม ไม่เคยลอกงานไม่เคยซิกแซกเอาคะแนน
ส่วนเพื่อนสควค มีเงินรัฐช่วย อาจารย์ก็ช่วยเกรดกลัวตกทุน ช่วยกันลอกการบ้าน รวมกลุ่มกันขอคะแนน มีค่ายดูงานเสริมความรู้

ผมคิดว่าการใช้ทุนตัวเองในการเรียนวิทยาศาสตร์นั้นเป็นการลงทุนที่แย่ครับ
สอบเข้ารับราชการได้อันดับหนึ่งของสาขา วิทยาศาสตร์สาขาขาดแคลน เมื่อเข้าทำงานก็ตั้งใจจะสอนนักเรียนให้มีความรู้ นำไปใช้ในการเข้ามหาลัยหรืออย่างน้อยๆก็มีทักษะการคิดอย่างมีเหตุผลบ้าง สรรหาภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตและวิธีการสอนของทั้งโรงเรียนวิทย์ส่วนกลาง ตำราเรียน สิงค์โปร อังกฤษ ญีปุ่น A-level O-level แต่งานประจำวันก็ได้รับมอบหมายให้ทำงานเอกสาร ต้องใช้เวลาครึ่งวันสำหรับการตอบเอกสารผ้าป่า เชิญทำบุญ เชิญประชุม ซักซ้อมความเข้าใจ รายงานผลประจำเดือน วันดีคืนดีมีแขกมาเยี่ยมโรงเรียนก็ไปแกะถุงขนมชงกาแฟ หรือวันไหนมีประเมินยิ่งต้องปล่อยนักเรียนชงกาแฟ เรียงขนมบนจานสวยๆ
เหลียวมองดูเพื่อนสควค มาบรรจุทีหลัง เงินเดือนแซงหน้าไปสี่พันบาท ที่ผ่านมาแม้จะประหยัด แต่ก็ไม่มีเงินเก็บเลย ส่วนเพื่อนสควคเค้าได้ออกรถ แต่งงาน ต่อเติมบ้าน มีเงินให้พ่อแม่
การสอนนักเรียนด้วยเนื้อหาที่คิดว่าใช้ได้แล้ว แม้จะน้อยกว่าตำราสสวท. แต่ก็พยายามสอนให้ครบเนื้อหาทุกสาระมี ให้เหมาะสมกับทักษะที่นักเรียนพอมี รวบรวมเป็นsheetทักษะการแก้ปัญหา กระตุ้นนักเรียนให้พยายามคิดแต่ก็พบว่า
1. เมื่อกระตุ้นตั้งปัญหาให้นักเรียนไม่คิด
2. เมื่อกำหนดให้นักเรียนคิดน้อยลง ให้คิดหนึ่งหัวข้อ ก็ไม่คิดเหมือนเดิม
3.ให้คำนวณเลข หลักร้อยคูณสิบก็ไม่คิด
4. หลักสิบคูณสิบ ก็ไม่คิด
5. หลักหน่วยคูณสิบก็ไม่คิด หยิบมือถือมาคูณ
6. ถ้าครูไม่บอกหมดก็บอกว่าไปโวยวาย ครูสอนไม่รู้เรื่อง

เหลียวดูมองซ้ายมองขวาพบว่า
1. ครูบางคนปล่อยนักเรียนไว้ในห้อง หนึ่งคาบ แล้วสอนหนึ่งคาบ นักเรียนก็บอกว่าครูใจดี
2. ครูอ่านให้จด แล้วก็สอบตามเนื้อหาที่ให้จด นักเรียนก็บอกว่าเรียนเข้าใจ
3. ครูใช้ไม้เรียวด่าหรือใช้กำลัง คือครูที่น่าเคารพนับถือ

เด็กนักเรียนหลายคนพอจบไปได้เข้ามหาวิทยาลัยมีชื่อเพราะได้โควต้าแต่ก็โดนรีไทร์เพราะว่าเกรดไม่ถึงความรู้ไม่แน่น ทั้งที่ตอนเรียนได้เกรด 3.5-4.00ยิ่งทำให้ผมต้องเพิ่มความพยายาม ให้เนื้อหามากขึ้น ทักษะมากขึ้น มีเวลาเรียนมากขึ้น

แต่ก็ได้รับเสียงตอบกลับมา
ไม่ช่วยงานส่วนรวมโรงเรียน
อาจารย์สอนไม่รู้เรื่อง
ไม่รู้จักเข้าสังคม

บางทีผมก็คิดว่าทำไมพรุ่งนี้เช้า เราควรจะทำงานเอกสารรับส่งหนังสือมากขึ้น ทักทายเพื่อนครูมากขึ้น หลังเคารพธงชาติแล้วก็เอาเรื่องเลขเด็ดงวดนี้ สาวคาราโอเกะคาเฟ่นั้น ส้มตำร้านนั้น ละครน้ำเน่าเมื่อคืนมาคุยกับเพื่อนครู เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ปล่อยนักเรียนไว้สักหนึ่งคาบ เอาเวลาไปทำหนังสือราชการ วิชาการ สายๆเสริฟกาแฟผอ แล้วก็ขึ้นเนื้อหาหัวข้อให้ครบแล้วก็ให้นักเรียนจดตามใบงาน อุปกรณ์แล๊บเลิบไม่ต้องชาตินี้ไม่ต้องทำ ให้เสียเวลา เอาใส่ตู้ไว้เผื่อมีจัดงานวิชาการค่อยเทรนเด็กสองสามคนมาทำให้ดู ปล่อยก่อนเวลา เวลาสอบก็บอกข้อสอบไปสัก 40 % ออกง่ายๆตามเนื้อหา O-net พอให้โรงเรียนประเมินผ่าน เป็นที่รักของนักเรียน ( เคยทำแบบนี้กับห้องหนึ่งเสียงตอบรับว่า อ.สอนดี อ.สอนเข้าใจ อ.ใจดี แต่ความรู้ที่นักเรียนรับไปมันน้อยมาก)เอาเวลามาทำงานวิชาการขอตำแหน่ง ครูชำนาญการ ครูชำนาญการพิเศษ ทำสื่อการเรียนการสอนเยอะๆ แต่ไม่ต้องสอน ทำเอกสารระบบดูแล ทำเอกสาร ทำเอกสาร ทำเอกสาร ขอประเมิน ขอประเมิน ทำเอกสารประกวดครูดี teacher award ร่วมงานชุมชน ตกเย็นมาตั้งก๊ง กินลาบเป็น กินเนื้อย่าง ไปเที่ยวกับเพื่อนครูผู้บริหาร เสาร์อาทิตย์ช่วยผอ.ทำงานวิชาการ จัดบอร์ดประเมิน ตีกอล์ฟกับศน. แล้วก็ได้เลื่อนขั้นพิเศษทุกปีทำเป็นลืมๆเรื่องอุดมการณ์ เรื่องที่เคยคิดว่าจะสอนเด็กในจังหวัดให้เก่งทัดเทียมเด็กในเมืองให้ได้มากที่สุด นักเรียนคนมีคุณภาพเค้าจะได้ดีไปเองไปหาอ่านหนังสือ หรือไปเรียนพิเศษ คนไหนไม่เก่งก็ช่างเข้าไม่ใช่ลูกเรา โลกมันก็เป็นอย่างนี้
มัวแต่เอ็นดูลูกเขาลูกเราจะอดตาย

แต่ไม่อยากทำอย่างนี้เลย การสิ้นศรัทธาก็มิต่างกับการสิ้นตัวตน สิ้นชีพ หมดลมหายใจ

ท่านที่อ่านแล้วรู้สึกว่าผมเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ ผมรู้สึกอย่างนี้จริงๆ

ท่านที่มีอุดมการณ์สอนเด็กนักเรียนให้เก่ง ดี มีความสุข ผมขอพนมก้มกราบ ขอให้ท่านมีกำลังใจ มีสุขภาพที่แข็งแรง เป็นครูผู้เสียสละของชาติต่อไป ขอบอกเลยครับว่า "ซึ้งแล้ว"กับการเป็นครู

ผมคงต้องถอยหลังให้ที่ของผมว่างลง และภาวนาให้คนใหม่ที่มีอุดมการณ์เข้ามาแทน

คัดลอกมาจาก

http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X6873670/X6873670.html