"แฟนพันธ์แท้ไอน์สไตน์"
เป็นหนังสือที่เขียนถึงทฤษฎีสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์อย่างง่ายๆ ให้คนทั่วไปได้อ่านกัน
โดยส่วนตัวแล้ว ผมสนใจงานของไอน์สไตน์มาตั้งแต่เมื่อครั้งที่อยู่ชั้น ม.ปลาย ก็ไม่เข้าใจเท่าไรหรอกครับ แค่เพราะชื่นชมในความเป็นอัจฉริยะของเขา สนใจในแนวคิดที่เปิดโลกทัศน์แปลกใหม่ดี
จนเมื่ออยู่ชั้นปี ๑ ในระดับมหาวิทยาลัย ได้มีโอกาสเรียนรู้ทฤษฎีนี้อย่างจริงๆจังๆ มันยิ่งได้อะไรใหม่ๆในหัวเยอะแยะเลย...
ในความคิดของผม ผมว่าความเป็นอัจฉริยะของไอน์สไตน์ไม่ได้อยู่ที่สูตรสมการ E = mc^2 หรอกครับ (เพราะในสมัยนั้นมีนักฟิสิกส์เก่งๆตั้งเยอะแยะ) แต่น่าจะอยู่ที่แนวคิดของทฤษฎีและมุมมองในการมองโลกของเขามากกว่า
เพราะเขากล้าที่จะนำเสนอความจริงอย่างตรงไปตรงมา ไม่โมเมปิดบังเข้าข้างใคร และไม่หลงใหลอยู่กับรูปแบบความคิดเก่าๆอย่างที่นักฟิสิกส์ในสมัยนั้นกำลังเป็น
เขากล้าที่จะมองโลกแห่งความจริง อย่างที่ไม่มีใครเคยมองมาก่อน
...
เรื่องของพื้นที่และเวลา (Space & Time) อันเป็นหลักใหญ่ในทฤษฎีสัมพัทธภาพตามที่ไอน์สไตน์นำเสนอต่อสาธารณชนนั้น มีลักษณะสำคัญอย่างหนึ่งคือ ภาพเหตุการณ์และการรับรู้เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในพื้นที่และเวลานั้นๆ จะแปรเปลี่ยนไปตามแต่สภาพของผู้สังเกตแต่ละคน นั่นคือ เมื่อมีผู้สังเกตที่อยู่คนละสิ่งแวดล้อมมาสังเกตสิ่งเดียวกัน ผลการสังเกตที่ได้จะเหมือนกันหรือแตกต่างกันก็ได้ ไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งแวดล้อมของผู้สังเกตแต่ละคนเป็นอย่างไร
สิ่งใหญ่อาจเห็นเป็นเล็ก สิ่งเล็กก็อาจเห็นเป็นใหญ่
สิ่งที่ตรงอาจโค้ง สิ่งที่โค้งอาจตรง
เวลาอาจยืดหรือหดได้ ไม่แน่นอน
เรื่องนี้น่าคิดมากครับ เพราะแนวคิดนี้นอกจากจะใช้กับวิชาฟิสิกส์แล้ว ยังเอามาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้อีกด้วย
เอามาใช้ในการปรับมุมมองการมองโลกไงครับ
โลกนี้จะเป็นอย่างไร จะดี จะเลว จะทุกข์ จะสุข...
มันก็อยู่ที่ตัวเรานี่แหละครับ
...
ไอน์สไตน์สรุปแนวคิดของทฤษฎีสัมพัทธภาพให้เลขานุการส่วนตัวของเขาฟังอย่างง่ายๆว่า...
"หนึ่งนาทีที่วางมือบนเตาไฟร้อนๆ เหมือนหนึ่งชั่วโมง แต่หนึ่งชั่วโมงที่นั่งอยู่ข้างๆสาวสวย กลับรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปเพียงแค่หนึ่งนาที"
...
นี่แหละครับ หนึ่งนาทีในหัวใจคนเรา...มันไม่เท่ากันหรอก !!!
ไม่มีความเห็น