ลุงมีเดินดูรถยนต์ที่จอดโชว์ให้ลูกค้าดู ทั้งรถใหม่ รถป้ายแดง และรถมือสอง ไม่มีใครเข้ามาทักทาย และให้การต้อนรับแกเลย พนักงานขาย คนแล้วคนเล่า เดินผ่านแกไป โดยไม่มีใครเข้ามาถามแกซักคำพร้อมกับมองดูแกด้วยสายตาที่แปลกๆ เพราะแกจะนุ่งกางเกงขาก๊วย เสื้อม่อฮ่อม สวมรองเท้ายาง แล้วยังมีผ้าขาวม้าคาดพุงอีกต่างหาก รปภ. เข้ามาบอกแกให้ออกไปให้พ้นจากตรงนั้น เดี๋ยวจะไปขวางลูกค้าที่เค้าจะมาซื้อรถ ลุงมีก็ยิ้ม และพูดว่า "ลุงก็จะดูรถเหมือนกัน" ปรีชา พนักงานขายของบริษัท เห็นท่าจะไม่ดีก็เลยเข้ามาระงับเหตุ พร้อมกันนั้นก็ทำหน้าที่ทันที "ลุงสนใจรถคันไหน ก็สอบถามได้นะครับ" ทั้งๆที่เกิดความรู้สึกแย้งขึ้นมาในใจ แต่ด้วยประสบการณ์ ..ปรีชาทำหน้าที่ให้การต้อนรับลุงมี พูดคุย และแนะนำเรื่องรถ แต่ละแบบ ลุงมีบอกกับปรีชาว่า"ลุงอยากได้รถ 6 ล้อ ไว้ใช้งานในไร่น่ะ พ่อหนุ่ม ถ้าคันนี้ เงินสดน่ะเท่าไหร่" ปรีชา อึ้งไปชั่วขณะ แต่ต้องทำใจดีสู้เสือ " อ๋อ...คันนี้เหรอลุง ก็อยู่ที่ล้านกว่าๆ นะ ลุง" "ตกลง ลุงเอาคันนี้เลยนะ" ปรีชาอ้าปากค้าง...พระเจ้าช่วย กล้วยทอด!!..หูอื้อ ตาลาย ทั้งดีใจระคนกัน เพราะนานมากเลย ที่ปรีชาทำยอดขายไม่ได้ตามเป้าที่ตั้งเอาไว้ พูดจบ ลุงมีก็คลี่ผ้าขาวม้าแกออกจากเอว เท่านั้นแหละ บรรดาลูกค้า พนักงานขาย ก็ตกตะลึง จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ในผ้าขาวม้าลุงมีน่ะสิ เงินล้วนๆ อุแม่เจ้า!!.นับเบ็ดเสร็จ เงินยังเหลืออีกเยอะหลังจากที่แกนับจนมือระวิง บรรดาพนักงานคนอื่นหันมามอง ด้วยความเสียดาย แอบอิจฉาปรีชาที่จะได้คอมฯ จากการขายรถให้ลุงมีในครั้งนี้ ก้อนโตเลยล่ะ เลยกลายเป็นบทเรียนให้กับพนักงานขายคนอื่นว่า...ต่อไปนี้ จะไม่ดูถูกคน และจะไม่มองดูคนแค่เปลือกนอกอีกแล้ว.........(แต่ถ้าเป็นคนที่มีแต่เปลือกล่ะ.....ยังอยากจะมองอีกมั้ย??) *_*
นี่แหละนะที่เค้าว่าอย่ามองคนที่เปลือกนอก
ใครก็มักกันเพียงภายนอกที่ดูดีสวยหรู แต่..เบื้องหลังอาจเน่ากว่าที่คิดก็ได้