โถน่าสงสารคนข้างบน
มีความพยายามมาก มั่กมั่ก
ขอบคุณ อ.ขจิต
รู้สึกว่าเขียนบล๊อกนี้นานมากๆค่ะ พอจะบันทึกแล้วก็ เออเร่อ ทุกทีเลยค่ะ กว่าจะเข้าได้ก็นานมากๆ อิอิ ค่ะตอนนี้ก้ยังเล่นอยู่ค่ะ ส่วนมากจะ เม้นท์กับเพื่อนเพื่อนตัวเองมากกว่า (แอบแอดไปหาอาจารย์ด้วยนะค่ะ ช่วยรับเป็นเพื่อนหน่อย อิอิ) ขอบคุณที่แวะเข้าเยี่ยมนะค่ะ ส่วนไปไหว้พระจะเป็นยังไงไม่ลืมเล่าแน่นอนค่ะ(พอดีกะมาถามอาจารย์เหมือนเข้าวัดยังไงถึงจะไม่ร้อนนะ 5555+)...ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณพี่ดาว
ดีแล้วค่ะ(ว่าแต่ลูกพี่อายุเท่าไหร่แล้วค่ะ) บางทีถ้าเล่นเชื่อคนในนั้นมากๆ ก็จะมีภัยได้เหมือนกันนะค่ะ(ถ้าเด้กผู้ใหญ่ก้ควรแนะนำจริงไหมค่ะ) เลิกได้ก็ดีค่ะ นี่ก็กะจะเลิกแล้วเหมือนกันค่ะ อิอิ..ขอบคุณพี่มากค่ะแวะแวะมาเยี่ยมเยียนกัน....ขอบคุณค่ะ
พี่ดาวค่ะ
น่าสงสารจริงนะค่ะ นี่ก็กว่าจะตอบเม้นท์ได้ ก้นานเลย เออเร่อ ตั้งหลายรอบเลยค่ะ เป็นอะไรก็ไม่รู้ แงๆๆๆ แต่ก้ขอบคุณพี่มากค่ะ ที่มาแซวๆๆ อิอิ ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีคีน้องกล้วยแขก
ขอบคุณพี่นงค์
ใช่แล้วค่ะ ครอบครัวอบอุ่นก็เหมือนภูมิคุ้มกันโรคร้าย เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า ทุกสิ่งอย่างต้องเอื่อต่อกัน ส่วนรับน้องพรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้วค่ะ จะโดหด มัน ฮา แค่ไหน เด๊ยวกลับมาเล่าแน่นอนค่ะ อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนกันค่ะ...ขอบคุณค่ะ...
น้องกล้วยแขกค่ะ
กลับจากไปรับน้องแล้วมาเล่าให้ฟังนะคะว่าสนุกขนาดไหน เอาบุญมาฝากพี่ๆ ที่นี่ด้วยค่ะ
ขอบคุณ พี่ดาว
ในเรื่องของการใช้ประโยชน์ก็มีเหมือนกันค่ะ บางทีก็ ไม่ได้เจอกันกับเพื่อนนานแต่ก็สามมารถติดต่อถามข่าวกันได้ค่ะ อย่างกล้วแขกเอง ก็สามารถเห็นความเปลี่ยนเพื่อนได้ จากที่ไม่ได้เจอกันเลย(ตั้งจบ ม.6มา)ก็ได้รู้ ว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง...ถูกอย่างพี่ว่าค่ะ เดี๋ยวนี้โลกพัฒนาขึ้น เทคโลโนยีก้าวไกล คนก็พัฒนาขึ้น ....เด็กๆก็เริ่มเรียนรู้และพัฒนาตามไปเช่นกันค่ะ ขอบคุณพี่ดาวที่มาเป็นกำลังใจค่ะ ...ส่วนเรื่องไปทำบุญกำลังเขียนค่ะ อิอิ ขอบคุณค่ะ..