เล่าเรื่องเมืองหงสา (๒๑) “ชมเชยวันป่อยปา-ปกปักรักสาสัดป่าแห่งชาด ๑๓ กอละกด”

หมู่นี้งดอาหารประเภทปลา หันมาบริโภคหน่อไม้เป็นเมนูหลักครับ ด้วยเหตุที่ว่าได้ไปร่วมพิธีปล่อยปลามา เลยตั้งใจไว้ว่าให้เวลาผ่านพ้นไปสักระยะชั่วคืนเพ็ญหน้าเสียก่อน ผมได้รับเชิญเข้าร่วมพิธีปล่อยปลาทั้งที่เมืองหงสา และเมืองเงิน ในเมืองลาวเขากำหนดให้วันที่ ๑๓ กรกฎาคมของทุกปีเป็น “วันปล่อยปลา วันปกปักรักษาสัตว์ป่าแห่งชาติ” ทุกเมืองจะจัดพิธีปล่อยปลากันขึ้นใกล้ๆกับวันนี้ แต่ไม่จัดพร้อมกันเพราะต้องเชิญเมืองเพื่อนใกล้เคียงไปร่วมเป็นแขกกันด้วย เสร็จพิธีปล่อยปลามักมีการแข่งขันกีฬาสามัคคีกันต่อ

 

ที่เมืองหงสาปีนี้จัดวันปล่อยปลาในวันที่ ๑๐ กรกฎาคม ซึ่งตรงกับวันพระพอดี ที่หงสาช่วงนี้ท่านเจ้าเมืองติดภารกิจไปอบรมที่เมืองหลวง เลยจัดพิธีแบบเรียบง่ายที่ริมลำน้ำแก่น มีการออกบัตรเชิญแจ้งการไปยังหน่วยงานและคุ้มบ้านต่างๆ ให้นำปลามาร่วมปล่อย หน่วยงานเจ้าภาพคือห้องการกสิกรรมป่าไม้เมืองหงสา เมื่อถึงเช้าของวันนัดหมาย ทุกคนมาพร้อมถุงลูกปลา หลังจากจับไม้จับมือทักทายกันแล้ว ท่านผู้แทนห้องกสิกรรมฯกล่าวรายงาน ท่านรองเจ้าเมืองอ่านคำให้โอวาท ทุกคนปล่อยปลาลงในลำน้ำก็เป็นอันเสร็จพิธี

แต่ที่เมืองเงิน คณะของเราออกเดินทางจากหงสาตั้งแต่หกโมงเช้า ไปพบท่านเจ้าเมืองแปดโมง ปรึกษาหารือกันจิบน้ำชาขิงน้ำมะตูมที่ท่านนำมาอวดแล้วท่านก็นำพาไปที่พิธีปล่อยปลา ที่นี่เขาจัดใหญ่โตเริ่มที่พิธีสงฆ์ได้ฟังสวดสำเนียงลื้อเพราะจับใจ เณรที่นี่ท่านทำงานเป็นทีมรู้จักแบ่งกันท่องแบ่งกันสวดคนละท่อนละตอน มิเช่นนั้นคงต้องเหนื่อยจำเหนื่อยสวดแน่ๆ บทสวดท่านยาวกว่าชั่วโมงทีเดียว แต่ถึงตอนบทสวดหมู่ก็ยิ่งน่าฟังใหญ่ จบสวดท่านไปพรมน้ำมนต์ที่ถุงปลาแล้วก็กลับ จากนั้นเป็นการอ่านคำให้โอวาทของท่านเจ้าเมือง ทำให้ได้ทราบว่าที่เขาเลือกจัดงานในช่วงนี้เป็นเพราะใกล้ฤดูเข้าพรรษา ชาวบ้านมักจะงดฆ่าสัตว์ตัดชีวิต นอกจากพิธีปล่อยปลาแล้วยังได้ทราบว่าบางหมู่บ้านเขายังมีการนำอาวุธล่าสัตว์มาฝากไว้ที่บ้านนายบ้านด้วย เสร็จจากการให้โอวาทท่านเจ้าเมืองเป็นผู้ “ไข”การปล่อยปลา พิธีกรประกาศรายชื่อผู้ที่นำลูกปลามาบริจาคเป็นอันเสร็จพิธี ผมถือโอกาสหนีกลับมาหงสาในตอนนั้นเอง ปล่อยให้อ้ายน้องร่วมคณะไว้กับรถอีกสองคันให้เป็น “ต่างหน้า”ร่วมงานแข่งขันกีฬาสามัคคี ภาคเช้าเป็นกีฬา “เปตัง” หรือเปตอง ส่วนภาคบ่ายมีการแข่งขัน “ตีปีกไก่” หรือแบดมินตัน เหตุที่รีบหนีกลับก็เนื่องจากว่าผมแอบไปเห็นโต๊ะกินข้าวกลางวันในแต่ละโต๊ะมีขวดสุรานานาชนิดเป็นสิบๆตั้งไว้ ไม่รวมถึงกล่องเบียร์ลาวที่วางซ้อนกันกองเป็นภูเขาไว้หลังห้อง ได้ข่าวจากอ้ายน้องที่อยู่ต่อว่าผู้สาวลื้อนี่เสนอเหล้าเก่งจริงๆจนต้องยอมแพ้ ไม่รวมการเสนอเบียร์ในสนามแข่งแบดฯ ที่ตีลงก็ต้องดื่มรับการชมเชย ตีเสียก็ต้องดื่มรับการลงโทษ เรียกว่าแต่ละเกมส์ต้องดื่มเบียร์หลายขวดทีเดียว

ที่เมืองเล็กๆอย่างนี้ ผมเห็นกิจกรรมที่พี่น้องฝั่งนี้จัดขึ้น เป็นการม่วนซื่นแบบง่ายๆเป็นกันเอง แต่แฝงไว้ด้วยการให้เกรียติกัน เรียกหากันว่าท่านนั้นท่านนี้ทุกคำ เห็นคนรู้จักมักคุ้นกันหมด มีการจับมือทักทายกันอย่างสนิทสนม เห็นแล้วให้คิดถึงวัฒนธรรมการกอดของชาวแซ่เฮเราจังเลยครับ    

[ขจิต ฝอยทอง]

• เห็นแล้วอยากไปครับ
• แต่กีฬา
• ชื่อเรียกได้ตรงจริงๆๆ
• ภาคเช้าเป็นกีฬา “เปตัง” หรือเปตอง ส่วนภาคบ่ายมีการแข่งขัน “ตีปีกไก่” หรือแบดมินตัน
• จริงๆๆแล้วใช้ขนเป็ดทำ
• ฮ่าๆๆ

[คนไกลบ้าน]

สวัสดีคะคุณเปลี่ยน

คึดฮอดหลาย

พี่ไม่ได้กลับบ้านเลยคะ ช่วงเข้าพรรษายังมีภาระกิจบางอย่างต้องทำต่อกลับดงหลวงเมื่อไรส่งข่าวด้วยนะค่ะ

 

[เกษตร(อยู่)จังหวัด]

• ปล่อยปลาเสร็จ
• หนีกลับก่อนไปหาน้องปลาหรือเปล่าครับ..

[กมลวัลย์]

ม่วนซื่นจริงๆ ค่ะ ^ ^