เคยเสียคืบแล้วมาเสียศอกระวังจะเสียวา

เป็นการชนะที่เขาไม่เสียกำลังพล

                     

           สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่เคารพ

ทุกท่าน ท่านก็คงมีความรู้สึก เศร้าหมอง

เหมือนกับผมบ้างไหมครับ เพราะเรื่องอดีตที่เรา

เคยเสียไปและมาปัจจุบันเราต้องมาเสียอีก มัน

เป็นไปได้อย่างไร ทำไมคนของเราทำไมไม่คิด

ไม่อ่านเลยหรือว่าเหตุการณ์อย่างนี้ ต้องเกิดขึ้น

แต่ไม่รีบทำกันปล่อยเวลามาเสียเนิ่นนาน แล้วผล

ออกมาเป็นอย่างไรเราต้องยอมให้เขาไปโดย

ที่เขาไม่ต้องเสียเลือดเนื้อทั้งๆที่ทหารของเราและ

บรรพบุรุษ ของเราดูแลรักษาไว้ให้ลูกหลานได้

อยู่กินกันแต่เรารักษาไว้ไม่ได้ มันน่าอับอายที่สุด

แล้วอย่างนี้เรา ตาย ไปจะแบกหน้าไปบอกเจ้า

ของแผ่นดินที่เราอยู่กันได้อย่างไร มัน น่าเศร้า

น่าทุเรศ สิ้นดี คอยแต่จ้องจะโกงกินกันเองในชาติ

สร้างความร้ำรวยในหมู่คณะเท่านั้น แต่หามีสำนึก

ไม่ว่า เราเริ่มจะเสียอะไรไป และวันนี้ยังไม่จบ

เพียงแค่นี้ เรายังมีวันต่อไปอีก แล้วรู้ไหมเราจะ

ต้องเสียอะไรอีก มัวแต่เก่งโต้วาทะ กันเท่านั้น

หาที่จะทำให้ประเทศชาติมี ความสุข ความมั่นคง

ก็หาได้ไม่ ดีแต่กอบโกยผลประโยชน์ให้พวกเดียว

กันให้มากที่สุด กักตุนสินค้า เอารัด เอาเปรียบ

มนุษย์เพื่อนร่วมชาติเดียวกัน จ้องแต่จะสร้างความ

รวยให้กับตัวเองและหมู่คณะเท่านั้น ไม่มีความคิด

อื่นเลยนอกแย่งกันเป็นใหญ่และเอาความคิด โง่โง่

มาบริหารประเทศ เรา เศร้าใจมาก ครับ ถ้าจะให้

ไปพลิกประวัติศาสตร์ และเราจะรู้ได้ว่า เราต่อสู้

มาเป็นของเรา เราเสีย เสียมราฐ พระตะบอง

ศรีโสภณไปกว่าเราจะได้มาต้องทาไปด้วย เลือด

ของ บรรพชนผู้กล้าของเรา แต่ที่เราเสียไปเพราะ

ชาติมหาอำนาจ มันยึดไปและมีข้อแลกเปลี่ยนดั่ง

ที่บันทึกไว้ใน ประวัติศาสตร์ ในสมัยรัชกาลที่ 5

แต่เราต้องมาเสียรู้เขาอีกหรือนี่เราสงสัยอยู่ว่า

ทำไมไม่มีใครเสนอข้อแลกเปลี่ยนเลยว่าเมื่ออยาก

จะขึ้นมรดกโลกต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกับเรา แต่นี่

ไม่มีเลยให้เขาไปเฉยๆ นี่คนของเรา โง่ หรือเปล่า

แล้วอย่างนี้ผมถามแบบคน โง่ โง่ ว่าเราจะทวง

จังหวัด พระตะบอง เสียมราฐ ศรีโสภณ คืนมาบ้าง

จะได้ไหม เพราะใน อดีตชาติมหาอำนาจยึดเอา

ของเราไป มีหน้าไหนที่คิดบ้างไหม เพราะที่ทวง

คืนเพราะ เราถูกชาติมหาอำนาจกดดันเรา ข่มเหง

เรา เราทำได้ไหม ครั้ง พศ.2505 เขายังเรียก

ร้องสิทธิได้แล้วอย่างนี้ เราจะเรียกร้องสิทธิอัน

ชอบธรรมไม่ได้หรือ ถ้าบอกว่าผม โง่ เอาอะไร

มาพูดมันเป็นไปไม่ได้ แต่ขอถามหน่อยว่าทีเขา

ทำไมทำได้และเขาไม่เจริญไปกว่าประเทศของ

เราด้วย แต่เราทำไมจึงเสียท่าขนาดนั้น และผมมี

ข้อสงสัยว่าในเมื่อบอกว่า เขาพระวิหาร เป็นของ

เรา แต่ ตัวปราสาทพระวิหาร ไม่ใช่ของเรา แต่มา

ตั้งอยู่บนเขาพระวิหารพื้นที่ของเรา ทำไมเราให้

เขามีสิทธิบนที่ดินเราได้อย่างไร ทำไมไม่ให้เขา

ขนย้ายออกจากที่ดินของเรา ชาติมหาอำนาจ

วางระเบิดเวลาให้ประเทศของเรา และประเทศ

เพื่อนบ้านต้องมาหมางใจกันเอง และผมยังคิด

อีกว่าต้องมีอีก เหตุการณ์ทำนองนี้จะต้องเกิดขึ้น

อีกแต่ไม่รู้จะอีกเมื่อไร เพราะประเทศของเรา

ใจบุญมาก แล้วเราจะถูกรุกไปเรื่อยๆ ถ้าเรามัวแต่

ยอมและยอม อยู่ตลอดเวลา

          อีกประการหนึ่งที่สำคัญมากที่สุด คนใน

ประเทศของเรามีแต่คนเก่งกันทั้งเมือง แต่เอาเข้า

จริงๆแล้วหน้าแตกยับเยินไม่เป็นท่า อย่างนี้ยังคิด

อยากที่จะเป็นใหญ่กันอีกไหม พอได้เข้ามาเป็น

ใหญ่แล้วเป็นอย่างไร เอาแต่ฉกฉวยโอกาสเท่านั้น

ผลสุดท้ายระวังจะเป็นขี้ข้าของต่างชาติโดยไม่รู้

ตัว ระวังจะเสียค่าโง่อีกไม่รู้เท่าไหร่ ให้ระวังกัน

ด้วย ปากบอกรักชาติแล้วเป็นอย่างไร นี่เราเสียไป

แล้วยังมีหน้า มาบอกว่าเรายังไม่ได้เสียอะไรเลย

เอาส่วนไหนของสมองมาคิด เป็นเพราะคนใหญ่

คนโตที่เข้าไปบริหารประเทศฉลาดมาก หรือเก่ง

กันไปหรือเปล่า มีคนบอกว่าอย่างนี้ยังทำให้เสีย

หน้า อีกไม่นานหรอกจะต้องโดนดีอีก เวลาเข้า

มาบริหารประเทศ อย่ามาโกง อย่ามาเก่งเกิน 

อย่ามากอบโกย เรามาช่วยประเทศของเราไม่ดี

กว่าหรือ และทำอะไร อย่าเก่งคนเดียว กลุ่มเดียว

คณะเดียว คนทั้งประเทศเขารอฟังอยู่ว่าทำอะไร

ไม่ใช่พอพลาดไปแล้ว ผมขอรับผิดชอบ แล้วเป็น

อย่างไร พอผิดพลาดขึ้นมา ก็ขอลาออกจาก

ตำแหน่งเท่านี้เองหรือ ความรับผิดชอบมัน น่าอับ

อายสิ้นดี ต่อไปนี้ก็ หยุดเก่ง หยุดกอบโกย

หยุดโกงกิน หยุดฉกฉวยโอกาส หยุดหลงตัวเอง

หยุดบ้าอำนาจ หยุดแย่งชิงกันเป็นใหญ่ หยุดการ

รักประเทศคนเดียว หรือรักประเทศกลุ่มเดียว

หรือคณะเดียวบ้าง ให้คนอื่นเขารักประเทศบ้าง

เพราะที่เข้ามาบอกว่ารักประเทศกันทั้งนั้น แต่มี

บ้างไหมที่รักประเทศกันจริงๆมีสักกี่คน เพราะพวก

ท่านมัวรักประเทศของท่านอยู่คนเดียว กลุ่มเดียว

คณะเดียว อย่าดันทุรังรักประเทศ เมื่อรู้ตัวว่าไม่

ไหวก็เปิดทางให้คนอื่นบ้าง และในชั่วชีวิตเข้าไป

บริหารรักประทศครั้งเดียวก็เกินพอแล้วเพราะคน

ในประเทศของเรามีคนเก่งอีกมาก แต่ไม่มีโอกาส

เข้ามาบริหารประเทศได้ เพราะไม่มีเงินที่จะลงทุน

เท่านั้น เห็นไหมประเทศของเราจึงต้องบอบช้ำ

อย่าลืมให้คนอื่นเขารักประเทศบ้าง ขอให้เข้าใจ

ผมหวังว่าบทเรียนครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก ขอให้สังวรกัน

บ้าง เพราะเรามัวแต่เก่งกันมากเกินความพอดี จึง

ทำให้ประเทศของเราทุกคนจึงเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น

หันมามองดูประเทศของพวกเรากันบ้างนะครับ

           วันนี้ผมต้องขออภัยกับผู้อ่านด้วยครับที่ผม

เขียนแรงไปหน่อย แต่ผมเขียนนี่ผมก็คิดแล้วคิด

อีกเพราะทุกคนนั้นรักประเทศกันมากจึงเป็นอย่าง

นี้ผมจึงเขียนให้เพลาๆ ความรักประเทศกันลงบ้าง

และให้คนอื่นรักประเทศบ้าง อันนี้ขอย้ำอีกครั้ง

และผมก็เสียใจด้วยครับ ในชีวิตผมต้องมาเสียใจ

กับเรื่องอย่างนี้เป็นครั้งที่สองในชีวิต ผมเขียนวันนี้

แทบกลั้นน้ำตาของความเสียดายไม่อยู่แต่ก็เมื่อ

เป็นเช่นนี้แล้วก็ขอให้แล้วไปและขอให้เป็น ครั้งสุด

ท้ายของประเทศของเราอย่าให้มีเรื่องอย่างนี้เป็น

ครั้งที่สาม นะครับพี่น้องผู้ที่รักชาติประหนึ่งชีวิต

ของเราทุกคน ดั่งที่ผมเขียนไว้ว่าในหัวข้อที่ว่า

เคยเสียคืบ แล้วมาเสียศอก ระวังจะเสียวา ก็ขอให้

ระวังไว้ เหตุผลเพราะต่อไปประชากรแต่ละ

ประเทศต้องเพิ่มขึ้นแน่นอนฉะนั้นพื้นที่ทำกินก็

ต้องหาเพิ่มขึ้นต้องเกิดการแย่งชิงพื้นที่แน่นอน

เพราะฉะนั้นเราต้องหามาตรการเร่งรีบแก้ไขอย่า

ให้นานเกินไปอันตราย

          สำหรับวันนี้ผมขอจบบทความแค่นี้ก่อนนะ

ครับ ขอให้พวกเราทุกท่านรักประเทศของพวกเรา

ไว้ให้มั่นคง ประวัติศาสตร์ เขาบันทึกไว้ให้เรื่อง

เกี่ยวกับอดีตและให้คอยระวังอย่าให้

ประวัติศาสตร์ เกิดขึ้นซ้ำรอยอีกครับ

           สุดท้ายนี้ ผมขอให้ผู้ที่รักประเทศชาติของ

เราอย่างจริงใจจงมีความสุขทุกคนขอให้คุณพระ

คุ้มครองทุกคนครับ

สวัสดีครับ

จากแก้วสาริกา

089 9039098