โดยปกติผมจะซื้อหนังสือมาอ่านอย่างน้อยเดือนละ 1 เล่ม เพราะเชื่อว่า หนังสือคืออาหารสมองและอาหารใจที่สำคัญ เมื่อวันที่ 9 มิ.ย.2551 ที่ผ่านมาก็ได้หนังสือมาเล่มหนึ่ง ชื่อ คุ่มือกระบวนกร ศาสตร์และศิลป์แห่งการหันหน้าเข้าหากัน เขียนโดย อาจารย์ วิศิษฐ์ วังวิญญู และคณะ จากสถาบันขวัญเมือง เชียงราย มูลนิธิสังคมวิวัฒน์ พิมพ์โดยสำนักพิมพ์วงน้ำชา
เป็นหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่ช่วงนี้ผมจะนำติดตัวไปด้วยตลอด (อ่านทุกครั้งเมื่อมีเวลาว่าง แต่ก็อ่านยังไม่จบสักกะที) จึงขอนำความรู้เท่าที่เข้าใจ ซึ่งอาจจะไม่ถูกต้องตรงตามต้นฉบับซะทีเดียวนัก นำมาถอดบทเรียนและคิดต่ออธิบายตามมุมมองของผม ดังต่อไปนี้ครับ
-
อาจารย์วิศิษฐ์ วังวิญญู ได้กล่าวไว้ในบทนำของหนังสือตอนหนึ่งว่า ..ได้ใช้ชีวิตทั้งชีวิต สืบค้นหากระบวนการนำพาผู้คนไปสู่ความเปลี่ยนแปลง...มีไหม กระบวนการที่เปลี่ยนแปลงจิตสำนึกผู้คน...
-
คำว่า "กระบวนกร" ตามที่คุณณัฐฬส วังวิญญู (ผู้แต่งร่วม) ได้บัญญัติขึ้นมาในช่วงประมาณปี 2548 หมายถึง "วิทยากรกระบวนการ" หรือ "ผู้จัดกระบวนการเรียนรู้" และผู้แต่งร่วมอีกท่านหนึ่ง คือ นพ.วิธาน ฐานะวุฑฒ์ กล่าวว่า กระบวนกร ก็คือ ครู นั่นเอง แต่เป็น "ครู" ที่ไม่ได้ใช้การ "Lecture" อย่างเดียว
- เป็นหนังสือที่บูรณาการหลายศาสตร์ทั้ง ทฤษฎีสมัยใหม่ ธรรมะ และจิตวิทยา และมีความหลากหลายจากผู้แต่งหลายท่าน ที่สำคัญจะรู้สึกได้ถึงเกลียวพลวัตรการเรียนรู้ที่ไม่หยุดนิ่ง บางท่อนบางตอนอ่านแล้ววางไม่ลงครับ ทุกตัวอักษรเข้มไปด้วยองค์ความรู้ใหม่ที่ถ่ายทอดออกมาจากตัวตนของท่านผู้เขียนแต่ละท่านได้อย่างน่าทึ่งมาก ๆ ครับ
- ผมได้นำบางส่วนมาลองปฏิบัติดู เช่น การเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนผ่านคลื่นสมองจากคลื่นเบต้าเข้าสู่คลื่นอัลฟา เทต้าและเดลต้า เพื่อเชื่อมต่อกับจิตไร้สำนึก พบว่าเป็นประสบการณ์และความรู้ใหม่ที่น่าสนใจมากครับ
- ถ้ามีเวลาควรหามาอ่านดูนะครับน่าสนใจมากจริง ๆ