เป็นคนดีทำง๊าย...ง่าย
นานแล้วเหมือนกันที่ไม่มีเวลานำเรื่องต่างๆมาเล่าเพราะช่วงนี้ฉันไม่ค่อยมีเวลาเลย ช่วงนี้เรียนหนัก แล้วก้ยังหาที่เตรียมฝึกงานด้วย............เอาเป็นว่าเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า
คุณเคยไหม??
....ที่เวลาที่คุณจะไปช่วยใครแล้วรู่สึกอายไม่กล้าเข้าไป เพราะกลัวคนอื่นอาจว่าคุณได้...ว่า..คุณสร้างภาพ
คุณเคยไหม???
.....ตอนที่คุณกำลังคิดว่าเราน่าจะช่วยเค้านะ แต่...ทำไมเราไม่ทำล่ะ??? แล้วคุณก็รู้สึกหงุดหงิดตัวเอง แล้วเหมือนกับโทว่า "ฉันน่าจะช่วยเค้า ไม่น่าปล่อยให้เค้าน่าสงสารอย่างนั้นเลย ทำไมฉันถึงใจดำอย่างนั้นนะ"
คุณเคยไหม???
.....ว่ากว่าที่คุณจะไปช่วยคนอื่น มันอาจสายไปแล้วก็ได้
เมื่อ2 วันก่อนฉันรู้สึกดีมากๆ เลยล่ะที่ฉันได้พาน้องคนหนึ่งไปส่งเรียนที่มหาลัย อาจฟังดูแล้วเหมือนว่า ไปส่งแล้วไง ภูมิใจตรงไหน
แต่....!!!!
ที่ฉันนั้นรู้สึกภูมิใจก็เพราะน้องเค้าตาบอดเป็นน้องปี1 มหาลัยเดียวกับฉัน ตอนแรกฉันเห็นน้องเค้าเดินมาคนเดียวก็สงสาร อย่างบอกไม่ถูกเพราะน้องเค้าเดินไปเรียนคนเดียวโดยไม่มีคนนำทางให้ ส่วนฉันก็รีบไปเรียนตอนเที่ยงอยากไปช่วยน้องแต่ก็ไม่กล้า เพราะอาย...กลัวคนอื่นจะมองว่าสร้างภาพ และก็ไม่กล้า ฉันเลยขับมอเตอไซด์เลยไป เหมือนว่าฉันใจดำไงไม่รู้
ฉันรู้สึกผิดอยากยอกไม่ถูกเลยล่ะ!!!! แต่แล้วฉันก็กลับรถแล้วชวนน้องเค้าขึ้นรถ แล้วก็พาเค้าไปส่งที่มหาลัย แล้วเราก็พูดกันต่างๆนาๆ น้องเค้าเรียนเอกภาษาไทย ครุศาสตร์ ส่วนฉันก็เรียนภาษาไทยเหมือนกันแต่เป็นภาษาไทยศิลปศาสตร์
พอถึงมหาลัยฉันก็พาน้องเค้าไปห้องเรียนตามที่น้องเค้าบอก น้องเค้าเก่งนะที่ตาบอดแท้ๆ แต่..น้องเค้าก็ช่วยเหลือตัวเองได้ ก่อนกลับน้องเค้าขอบคุณยกใหญ่เลยล่ะ พร้อมกับคำว่า"พี่ใจดีจัง"
เฮ้อ....รู้สึกดีมากๆที่ได้ช่วยน้องเค้า ถ้าหากฉันไม่กลับไปรับน้องเค้าฉันอาจรู้สึกผิด รู้สึกแย่ก็ได้ แต่ดีนะที่ฉันกลับไปรับน้องเค้า
ก็เหมือนกับที่ว่าคนไม่เห็นไม่ได้ช่วยไม่ผิดหรอก แต่คนที่เห็นแล้วไม่ช่วยผิดยิ่งกว่า......การเป็นคนดีทำได้ง๊าย...ง่าย...โดยที่ไม่ต้องอาย หรือแคร์ใครเลยจะว่าเราสร้างภาพ เพราะเรานั้นรู้ตัวเราดีอยู่แล้วว่าเราทำอะไรลงไป โดยทีเราก็ไม่ได้หวังอะไร
ท้ายสุด...ฉันอยากฝากให้ทุกคนลองทำสิ่งดีๆง่ายๆที่เราสามารถทำได้เริ่มจากสิ่งเล็กๆที่ใกล้ตัวเราที่สุดก่อนที่เราจะ
เริ่มทำการใหญ่....