ทุกวันนี้ ความดี ความถูกต้องมันหายไปจากประเทศไทย เราไปยึดติดกับวัตถุ มากจนเกินตัวบางครั้งทำให้เราเป็นทุกข์ แค่นั้นยังไม่พอพวกเราส่วนใหญ่ละทิ้งความรับผิดชอบในส่วนรวมต่อสังคม ที่ว่าขยะนะมันมาจากตรงนี้ การที่เราต่างคนต่างอยู่ ละทิ้งสังคม (เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเรา เราจะไปเจ็บตัวทำไม)
การที่เราละทิ้งความถูกต้องและความดี มันเป็นเหมือนขยะที่ถูกทิ้ง ลงในแหล่งน้ำสาธารณะ เมื่อขยะเหล่านั้นลอยไป ลอยออกทะเล สุดท้ายคลื่น ก็พัดกลับเข้ามา บริเวณชายฝั่ง คิดดูถ้าพวกเราละทิ้งความดีและความถูกต้องแล้ว เปรียบเหมือนขยะที่เราทิ้งไปแล้ว มันจะย้อนกลับเข้ามาทับถมมากแค่ไหน
สุดท้ายขยะที่ว่าคือปัญหาต่าง ๆ ของสังคม ที่มารวมกันเหมือนขยะกองใหญ่ เพราะต่างคนต่างอยู่นั่นเอง เราก็ต้องมาร่วมกันแก้ไข ด้วยโอกาสและกำลังที่เรามีอยู่
ถ้าวันนี้เรามีโอกาสมีพลังที่ต่อสู้ ขอเชิญให้ต่อสู้ กับสิ่งที่ไม่ถูกต้องในสังคม เพื่อให้สังคมกลับมาเป็นสังคมที่เกื้อกูลกัน มีมิตรไมตรีที่ดีต่อกันต่อไป
คงต้องร่วมมือกันคนละไม้ละมือค่ะ ใครถนัดด้านใดก็ช่วยกันไป รวมพลังและขยายเครือข่ายแห่งมิตรภาพไปด้วยค่ะ
ใช่แล้วครับผมก็เห็นด้วยครับ ปัจจุบันโลกเราเป็นแบบแก่งแย่งแข่งขัน ถ้าลองหยุดแล้วช่วยกัน คงจะมีวันที่ดีกว่านี้
ฝากกลอนไว้ให้อ่านเล่นด้วยนะครับ
ลมหายใจมีไว้ให้ความหวัง
สร้างพลังดวงจิตอย่าคิดถอย
อย่าอยู่อย่างชีวิตที่เลื่อนลอย
โหยละห้อยเสียกาลและเวลา
อุปสรรคเข้าเผชิญจงเดินสู้
ยอมรับรู้ด้วยใจที่อาจหาญ
ตรึงและตรองแก้ไขอย่านิ่งนาน
รีบประสานเข้มแข็งด้วยแรงใจ
๐ หากเรามัวคิดกันไป ธุระมิใช่
หวังให้พ้นความรำคาญ
๐ หากปล่อยเช่นนี้เนิ่นนาน อันความรำคาญ
ห่อนผ่านห่อนพ้นวนมา
๐ มากหลายกลายเป็นปัญหา เกินคณนา
ต้องมาไร้สุขทุกข์ใจ
๐ ไม่รู้จะทำยังไง ให้ล่วงทุกข์ไป
ต้องใช้ทรัพย์สินปัญญา
๐ ครั้นมีผู้คนอาสา ต้องช้ำอุรา
หาว่าเล่ห์สนกลใน
๐ ครั้นจะละถ้อยปล่อยไป อะไรทำไม
ซ้ำร้ายหลายซับทับทวี
๐ ปัจเจกเสกสรรค์กันที ต่างคนต่างดี
เริ่มที่ตัวเราเฝ้าทำ
๐ นับหนึ่งซึ่งตนควรจำ ตัวเราต้องนำ
รีบทำนับแต่บัดนี้.