มโนทัศน์"ประสบการณ์"ที่ใช้กันในสังคมโลกนั้น มีความหมายหลากหลาย เช่น "การจัดประสบการณ์การเรียนรู้", "ผมไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้", "เขามีประสบการณ์มาก", "ผมมาหาประสบการณ์", ฯลฯ
"การจัดประสบการณ์" ย่อมชี้ว่า "ประสบการณ์นั้นจัดได้" และชี้ว่า ประสบการณ์ที่ว่านั้น"เป็นวัตถุ, เป็นเหตุการณ์" อะไรอย่างหนึ่งที่ "อยู่ภายนอก"ร่างกายของผู้ที่จะ"มีประสบการณ์" กับ "ประสบการณ์ที่จัดให้นั้น" ความหมายนี้แตกต่างออกไปจากคำ "ประสบการณ์" ในบันทึกที่กล่าวมา ประสบการณ์ตามความหมายนี้มีใช้กันในวงการศึกษาของไทย หรือประเทศอื่นบางประเทศ "ถ้าจัดประสบการณ์ให้เด็กแล้ว เด็กจะมีประสบการณ์กับประสบการณ์นั้น" ? ดูสับสน ! แต่ถ้าพูดว่า "เราจัดสิ่งแวดล้อมหรือสถานการณ์เพื่อให้เด็กมีประสบการณ์" แล้วก็จะได้ความหมายอีกอย่างหนึ่ง
"ผมไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้" ย่อมหมายความว่า "ประสบการณ"นั้น "เกิดขึ้นภายในตัวผมเอง" และย่อมหมายความว่า "เกิดขึ้นในความรู้สึกตัวโดยผมรู้สึกสัมผัสและรับรู้ด้วยตัวของผมเอง" ด้วย
"เขามีประสบการณ์มาก" ชี้ว่า "เขาเคยมีความรู้สึกสัมผัสและรับรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้นมาก" หรือ "เขามีความรู้มาก"
"ผมมาหาประสบการณ์" ก็ชี้ว่า "ประสบการณ์นั้นเกิดขึ้นในร่างกายของผมเอง" เช่นกันคือ "ผมจะได้รู้สึกสัมผัส รับรู้" กับเหตุกรณ์นั้นๆ ฯลฯ
คำประสบการณ์ เป็นภาษาที่ใช้กันมากในสาขาวิชาการศึกษา จนกลายเป็น "คำใหญ่"มากในแวดวงของการศึกษา และกลายเป็นภาษาของสาขาการศึกษา ในปัจจุบันนี้ นักการศึกษาจึงต้องหาความชัดเจน
ตามความเห็นส่วนตัว ประสบการณ์ คือสิ่งที่สัมผัสและรับรู้ได้จากภายนอกโดยผ่านทางประสาทสัมผัสเป็นเบื้องต้น...
และจากบันทึกนี้ ทำให้รู้สึกว่า ความหมายของประสบการณ์ มิใช่เรื่องง่ายๆ เหมือนกัน...
บางคนที่หนักในการวางกรอบความหมายของคำในการพูด กับ บางคนที่ให้ความหมายของคำเพียงผ่านความรู้สึกเท่านั้นแล้วพูดไป ทำให้การสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจึงไม่ค่อยจะเป็นไปทำนองเดียวกัน...
เจริญพร
นมัสการพระคุณเจ้า
ข้อคืดเห็นของพระคุณเจ้าลึกซึ้งมาก แต่ดูเหมือนจะยังพูดไม่จบ จริงไหมครับ