5 แง่มุมชีวิตจากหลังกล้อง ความหมายจากงานผ้าป่าหนังสือเพื่อเด็กรักป่า

อีกมุมหนึ่งที่อยู่หลังกล้องกันบ้าง เข้าสู่ประเด็นเพียง 5 ข้อ ไม่เขียนเล่าให้ซ้ำรอยทางความรู้สึกของท่านอื่นมากนัก

นานทีหนึ่ง ณ เวลาปัจจุบัน นายบอนจึงเข้าระบบ พรมนิ้วลงบนคีย์บอร์ดเพื่อเขียนบันทึกใน gotoknow สักครั้งหนึ่ง มิได้แลกเปลี่ยนอะไรกับท่านใดในทีนี้เช่นแต่ก่อน ...

ผ่านไปแล้วด้วยรอยยิ้มและความประทับใจกับงานผ้าป่าหนังสือเพื่อเด็กรักป่า ที่ศูนย์ศึกษาศิลปะธรรมชาติเด็กรักป่า blogger หลายท่านได้เขียนบันทึก ถ่ายทอด ถอดหัวใจมาวางไว้ ในมุมมองที่ได้สัมผัสและประสบการณ์ ความคิดที่ต่างกันของแต่ละคน คราวนี้เป็นอีกมุมหนึ่งที่อยู่หลังกล้องกันบ้าง เข้าสู่ประเด็นเพียง 5 ข้อ ไม่เขียนเล่าให้ซ้ำรอยทางความรู้สึกของท่านอื่นมากนัก

1 .เมื่อความสำเร็จเสร็จกระบวนการทำงานแล้ว พี่หน่อยเอื้อนเอ่ยถึงวันแรกที่เข้ามาคุยเรื่องงานผ้าป่าหนังสือเพื่อเด็กรักป่า ในวันที่เธอเข้าเฝือก

มองดูแล้วเหมือนแต่ละก้าวเดินสุ่จุดหมาย ไม่มีความสมบูรณ์พร้อมทำงานตั้งแต่เริ่ม แต่การได้ขบคิด หาทางออกของปัญหา ย่อมเป็นประสบการณ์ที่มีค่ายิ่งกว่ากิจกรรมที่มีความพร้อมทกุอย่างแล้ว

2. งานชิ้นหนึ่งย่อมมีองค์ประกอบหลายอย่าง ยากที่จะกล่าวถึงได้ครบถ้วน blogger หลายท่านจึงเลือกที่จะกล่าวถึงเขีนถึง สิ่งสำคัญที่สุดก่อน ในเวลาที่มีจำกัด....

....หากสิ่งนั้น ไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่ ย่อมที่จะกล่าวถึงน้อยมากหรือไม่กล่าวเลย แต่สิ่งนั้น มุมนั้น สำหรับผู้ที่มีโอกาสได้สัมผัส ร่วมกิจกรรมในครั้งแรก เฉกเช่น นิสิตนักศึกษา ย่อมมีความหมายต่อเขาทุกย่างก้าวของงานนั้น

นายบอนที่อยู่หลังกล้อง จึงเพียรพยายามบันทึกรายละเอียด ภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว พยายามนำมาแสดงทั้งหมด โดยไม่พยายามที่จะตัดทอน แม้ภาพนั้นไม่ถูกจับภาพตามหลักการถ่ายภาพ วางองค์ประกอบไม่เหมาะสมบ้าง

แต่สำหรับคนที่อยู่ในภาพ ผู้ที่มาร่วมกิจกรรม ที่เราไม่คุ้นเคยนั้น ภาพนั้น สำคัญสำหรับพวกเขา และพวกเขาควรที่จะมีภาพที่ถูกเผยแพร่เช่นกัน

3. เมื่องานทอดผ้าป่าหนังสือเสร็จสิ้น พี่พนัส หนูนิด และนายสายลม ขบคิดไปถึงก้าวต่อไปในอนาคต เพื่อให้รูปแบบการทำงานชัดเจนยิ่งขึ้น ขยายเป้าหมายออกไป แต่โจทย์ที่ต้องขบคิดต่อ คือ ใคร อย่างไร

ในงานสร้างคน คนสร้างทาง ที่พี่พนัส คุณหนูนิด นายสายลมได้พบเห็น ร่วมงานกับหลากหลายผู้คนในงานผ้าป่าในครั้งนี้ แต่ทุกคนมักจะมองไปไกล โดยมองข้ามสิ่งใกล้ๆตัว

ย้อนเวลากลับไปหลายเดือนก่อน ไม่มีใครคิดว่า พี่พนัส หนูนิด และนายสายลม จะขับเคลื่อนจนเกิดผ้าป่าหนังสือในวันที่ 28 มิ.ย.51 ได้

แต่ อ.วิทยากร เชียงกูล คิด และมองเห็นภาพอนาคต
นายบอนก็คิดตาม

เมื่อมองเห็นภาพอนาคต รอยทางความคิดจึงพรั่งพรูออกมา ทั้งๆที่เมื่อมองย้อนกลับไป เจ้าตัวยังไม่เคยคิดเลยว่า จะมาถึงเพียงนี้

เมื่อกลับมามอง ณ วันนี้ ทั้ง 3 คน มองคนที่มาร่วมกิจกรรม ยังมองไม่เห็นว่า ใครจะมาสานงานต่อไปได้ แต่คนรุ่นใหม่ในวันนี้ ก็เหมือนกับทั้ง 3 ท่านในวันวาน วันที่ไม่มีประสบการณ์ใดๆ แต่วันนี้ ก็สามารถที่จะก้าวมานั่งเคียงข้าง อ.วิทยากร ในคลิปวิดีโอนี้ได้

4. นอกจากความสำเร็จของการทำงานแล้ว ส่วนหนึ่งที่น่าจะถูกนึกถึง คือ จุดที่บกพร่อง เป็นปัญหา ในการดุแลประสานงาน การแบ่งงาน จะเห็นภาพการแบ่งงานกันทำอย่างเป็นขั้นตอน ภาพของทีมนักศึกษาที่มาร่วมงานด้วยใจ และบางส่วนที่ไม่มา จุดบกพร่องที่เกิดขึ้น ย่อมนำมาทบทวนและปรับปรุงแก้ไขได้

การทำงานแต่ละขั้นตอน จึงเป็นการเรียนรู้จากอุปสรรค ความผิดพลาด เรียนรู้จากผู้อื่นด้วย

5. คนที่ทำงาน กำกับดูแลทุกๆขั้นตอน จะเป็นผู้ที่มองเห็นภาพรวมของงานทั้งหมด สามารถปรับเปลี่ยนได้เหมาะสมกับสถานการณ์ได้

แต่ผู้ร่วมงานแต่ละคนแต่ละส่วน มองไม่เห็นภาพรวมทั้งหมด หลายคนมักได้ยินคำบอกเล่าที่ว่า ให้รู้จักมองภาพรวม อย่ามองแบบแยกส่วน แต่เมื่อคนกลุ่มนั้น มาอ่านบันทึกที่ถูกถ่ายทอดใน gotoknow ซึ่งผู้เขียนบอกเล่าความคิด ประสบการณ์ออกมา ผู้อ่านที่เป็นนิสิตนักศึกษา อ่านแล้ว เข้าใจชัดเจนในส่วนที่เขียนนั้น ....

.... แต่ก็ยังไม่เห็นภาพรวมทั้งหมดอยู่ดี อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้หลายๆคน มองดูคนรุ่นใหม่ว่า ยังไม่เหมาะที่จะมารับช่วงงานต่อไป....

ได้มีการจัดทำรายละเอียดดัง link ข้างล่างที่เห็น มีข้อมูลในแต่ละขั้นตอน ตั้งแต่เริ่มต้น ที่มองไม่เห็นเป้าหมาย จนมาถึงจุดหมายปลายทาง ซึ่งสามารถคลิกดูเฉพาะข้อมูลที่สนใจได้ทันที

เขียนใน GotoKnow โดย นายบอน@kalasin
ใน keep in mind by bon

คำสำคัญ (Tags): #การเรียนรู้#กิจกรรมเพื่อสังคม#บทสรุึป#บทเรียน#สรุปข้อมูลข่าวสาร ผ้าป่าหนังสือเพื่อเด็กรักป่า

หมายเลขบันทึก: 191417เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2008 16:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 09:06 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (6)

ดอกแก้ว

เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2008 18:36 น. ()

นายบอนนี่ วิเคราะห์ผ่านมุมกล้อง เลยนะ

เยี่ยมมาก

บันทึกตั้งแต่เริ่มงาน จบจบงาน

การทำงาน เราย่อมเห็นความต่างของแต่ละคน แต่ละกลุ่มนะ แต่ด้วยเป้าหมายที่ชัดเจน เราก็พากันไปให้ถึง

แม้ว่าจะมีปัญหาบ้าง ในระหว่างทาง แต่คนในกลุ่มก็ช่วยเหลือกันอย่างเต็มกำลัง ตามศักยภาพของแต่ละคน และที่สุด คือ ใจ

ที่มั่นคง

ขอบคุณนายบอนอย่างยิ่ง

ืบนเส้นทางฝัน

เขียนเมื่อ 1 กรกฎาคม 2008 12:47 น. ()

ขอบคุณมากค่ะบอน..จริงๆแล้วก็ยอมรับเลยว่าไม่ถนัดกับงานกิจกรรม

เท่าไหร่นัก เพราะโดยส่วนใหญ่จะได้เป็นผู้รับคำสั่งให้ทำนั่นทำนี่มากกว่าไม่ได้เกิดจากค

ความคิดและความรู้สึกของตัวตนของนิดเลย..แต่..เมื่อมาทำผ้าป่าหนังสือ

ตรงกันข้าม..ทุกอย่างแต่ละก้าว ตั้งแต่ก้าวแรก ยันจบลงด้วยดี แต่ละจุดมีปัญหาและอุปสรรคให้เครียดมากๆ บางทีเหมือนตันไปหมด..เราคิดได้อย่างนี้สรุปด้วยตัวเองว่าต้องใช่ต้องทำ

ตามนี้ ..ไม่เลย..เกิดความเครียดและกดดันในตัวเองมากๆ ต้องสะกดกลั้นความอดทนมากๆ แต่นี่ก็เป็นส่วนดีที่ทำให้เราฝึกตัวเองได้ถึงความอดทน อดกลั้น (เพราะมีที่ระบาย 555)

เมื่อวันนี้มาถึง..มีความสุขมาก ดีใจ ตื้นตัน ประทับใจกับหลายสิ่งหลายอย่างหลายมุมลึกๆ ของทุกๆฝ่าย ขอบคุณมากนะสำหรับทุกอย่างที่ให้มีวันนี้

นายบอน@kalasin

เขียนเมื่อ 1 กรกฎาคม 2008 14:38 น. ()

ไม่ค่อยมีคนเขียนผ่านมุมกล้อง

เลยเขียนซะเลยนะครับ พี่หน่อย

เพื่อให้คนอื่นมองเห็น

เพื่อให้คนที่ค้นหาข้อมูลจาก google และ search หาข้อมูลจากเวบอื่นๆ มาเจอหน้านี้ และเข้าถึงรายละเอียดได้มากขึ้น

เพื่อทำให้คนที่ค้นพบทีหลังเจอข้อมูลทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ครับ

นายบอน@kalasin

เขียนเมื่อ 1 กรกฎาคม 2008 14:55 น. ()

ทุกคนย่อมมีครั้งแรกเสมอครับ คุณหนูนิด

แค่มีหัวใจรักที่จะทำ ทุกอย่างก็จะลงตัวและพร้อมที่จะเดินหน้าต่อไปเสมอ

นุ้ยcsmsu

เขียนเมื่อ 3 กรกฎาคม 2008 17:28 น. ()

สวัสดีค่ะพี่บอน

รายงานผลและความเคลื่อนไหว พร้อมภาพบรรยากาศ ตลอดจนคลิปวีดีโอต่างๆ ได้สุดยอดมากๆ เยี่ยมจริงๆ

ขอบคุณมากค่ะที่แบ่งปันสิ่งสวยงามและบรรยากาศอันอบอุ่นเหล่านี้

ขอบคุณมากมาย

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 3 กรกฎาคม 2008 21:43 น. ()

ผมพูดเสมอมาว่า นายบอนเหมาะมากกับการเฝ้ามอง, จับประเด็น, สังเคราะห์ได้อย่างมีระบบและไม่ซ้ำรอยใคร

ผมเห็นด้วยหลายอย่างเลยนะ...โดยเฉพาะการหาจุดยืนที่ชัดเจนของการขับเคลื่อนชมรมในมิติที่มากกว่าเว็บไซด์.. รวมถึงประเด็นการรับช่วงการขับเคลื่อนกิจกรรมทางสังคม และการสังเคราะห์บทสรุปของงานที่แท้จริง ซึ่งเรายังไม่มีโอกาสได้ทำกันอย่างจริงจัง

...

ขอบคุณครับ...ขอบคุณที่ช่วยให้ทำงานหนัก ๆ อย่างไม่ต้องพะวงว่าจะไม่มีใครมาคอยทำหน้าที่สังเกตการณ์ให้ในทุก ๆ จังหวะของการงานนั้น ๆ