ดิฉันเพิ่งยกหัวเจ้าตัวเล็กออกจากอก..เราหลับไปด้วยกันเช่นเคย
แม่จ๋า...วันนี้ขอฟัง..."ดาวลูกไก่" นะแม่นะอย่าเพิ่งนอน...เธอรบเร้า
ดาวลูกไก่เหรอ..ได้เลย!
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีตากับยายอาศัยอยู่ท้ายสวนบ้านของตาเป็นบ้านใต้ถุนสูงเลี้ยงไก่ไว้ใต้ถุนบ้าน ตากับยายมีนิสัยตามใจยาย ส่วนยายใจบุญยายชอบทำกับข้าวไปถวายพระ ตากับยายจะเก็บฝักเก็บหญ้าปรุงเป็นอาหารทุกวัน มีความสุขกับการทำอาหารถวายพระ
อยู่มาวันหนึ่ง ฝนฟ้าไม่ตกต้องตามฤดูกาล ในหนองไม่มีปลา ในนาไม่มีปู ผักหญ้าก็หี่ยวเฉาตายไปหมด จนถึงวันหนึ่งยายคุยกับตาก่อนนอนว่า ตาจ๋าพรุ่งนี้เราไม่มีอาหารจะถวายพระแล้วนะทำยังไงดี....
ตาบอกว่า...ก็เจ้าแม่ไก่ของเราไง...มีลูกเจ็ดตัว...พรุ่งนี้เราจะแกงไก่ถวายพระกันตาพูดคุยกับยายก่อนนอน...คืนนั้นทั้งตาและยายนอนไม่หลับพลิกตัวไปมาเพราะสงสารเจ้าแม่ไก่ที่เลี้ยงดูมานาน
แม่ไก่ที่อยู่ใต้ถุนบ้าน ได้ยินว่าพรุ่งนี้ตัวเองจะกลายเป็นอาหาร แล้วจึงเรียกลุกทั้งเจ็ดมากอด แล้วสอนว่า "พี่ไก่ ถ้าแม่ไม่มีชีวิตอยู่กับเจ้าแล้วจงเลี้ยงดูน้อง อย่างที่แม่ทำ คอยหาอาหาร คอยปกป้องน้อง อย่ารังแก อย่าแกล้ง อย่าทำให้น้องตกใจ สอนน้องอ่านหนังสือด้วย
แม่....แม่...ไก่ที่ไหนเรียนหนังสือ..." อ๋อ! ก็แม่อาศัยไก่...สอนลูกไง"
เล่าเรื่องจริงแม่ไม่ต้องมาทำเป็นแม่ไก่....เร็ว...ก่อนที่จะหลับลูกง่วงมากแล้ว เจ้าคนพี่..ท้วงติง
ต่อ..แม่...ต่อ...เจ้าตัวเล็กกระตุ้นดิฉัน
พี่ไก่อย่าลืมบอกให้น้อง อึ๊ ทุกวัน บอกให้น้องแปรงฟัน น้องก็เหมือนกันอย่าอ้อนอย่าโวยวาย ให้เชื่อพี่เหมือนเชื่อแม่ รักกัน จำไว้นะลูกไก่ตัวน้อย...แล้วลูกๆ ก็หลับซุกปีกแม่อย่างอบอุ่น แต่แม่ไก่ก็นอนไม่หลับเลยทั้งคืนรุ่งเช้า... "ปู่" ลุกขึ้นจุดไฟต้มน้ำจะลวกไก่...
แม่แล้ว "ปู่" มาจากไหนอีก...เป็น"ตา"อยู่ ดี ดี
ต-า-ก็-ต-า...แ-ม่-จำ-ผิ-ด...ง่---ว----ง - - แ-ล้-ว พ-อ-ก่-อ-น-น-ะ พ-รุ่-ง-นี้-ค่-อ-ย-ฟั-ง-ต่-อ
ลูกเล่าต่อเอง เจ้าตัวเล็กเสนอตัวดิฉันตาสว่าง..นอนพังพาบฟังเธอเล่าส่วนพี่สาวเธอ...หลับอุตุ..เฝ้าพระอินทร์ไปเรียบร้อยแล้ว
พอจุดไปเสร็จต้มแม่ไก่ เจ้าลูกไก่ 7 ตัวกระโดด เข้ากองไฟหมดเลย ตายหมด ตากับยายเห็น ก็ตกใจ..เราไม่มีไก่เหลือเลย
พอฟ้าสว่าง...หลวงตามา...ตากับยายก็ใส่บาตรพระบอกว่า....ตากับยายครับ...พระไม่ชอบกินเนื้อสัตว์มันบาป ทีหลังอย่าฆ่าสัตว์มาถวายพระอีกนะ...ตา
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...อย่าฆ่าสัตว์...ถวายพระให้ต้มผักแทน
สนุกมั้ยแม่!...สิ้นเสียงเธอก็มุดตัวนอนซุกอกแม่..หลับไป...ส่วนดิฉันตาค้าง..นี่เราไปเล่าตอนจบแบบนี้ให้เธอตั้งแต่เมื่อไหร่....ก็นึกยังไง ก็นึก...ไม่ออก...
ดิฉันลงมือค้นอินเตอร์เน็ต "ดาวลูกไก่" (ดิฉันเองก็ฟังพี่ๆเล่าต่อมาอีกที)Concept ของนิทานเรื่องนี้...สอนว่า....ให้ดูแลน้องเสมือนเป็นแม่ยามที่แม่จากไป
เล่าไปเล่ามาจนถึงรุ่นลูก Concept กลายเป็นพระไม่ชอบให้ฆ่าสัตว์เป็นอาหารถวาย
ไม่ได้....ต้องมีหน้าที่จัดแจง Concept ลูกให้ถูกต้อง
ต้นฉบับเป็นอย่างนี้ค่ะ ท่านผู้ชม...
ที่ชายป่าแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากเชิงเขา ตากับยายปลูกกระท่อมอาศัยอยู่กันตามลำพัง มีอาชีพเก็บผักและของป่าไปขายพอเลี้ยงชีพได้ ตากับยายเลี้ยงไก่ไว้ตัวหนึ่ง ต่อมาแม่ไก่ออกไข่และฟักออกมาเป็นลูกน้อยๆ น่ารักถึงเจ็ดตัว ทุกเช้าแม่ไก่จะร้องกุ๊กๆ เรียกลูกออกไปหากิน สอนให้คุ้ยเขี่ยอาหารและแมลงเล็กๆ ตามพื้นดิน บางวันยายก็จะโปรยข้าวสุกเหลือๆ จากก้นหม้อให้กินด้วย แม่ไก่กับลูกๆทั้งเจ็ดมีความสุขมาก และรู้สึกกตัญญูต่อตายายที่เลี้ยงดูพวกตนอย่างเมตตา ส่วนตากับยายนั้นก็เฝ้าดูแม่ไก่และลูกเจี๊ยบน้อยที่คลอเคลียตามแม่ไม่ยอมห่างด้วยความเอ็นดู
ยายตั้งชื่อลูกเจี๊ยบตัวเล็กที่สุดว่า เจ้า "จิ๋ว" "ดูเจ้าจิ๋วสิตา ท่าทางมันขี้อ้อนแม่มันน่าดู" ยายพูด
วันหนึ่งขณะที่แม่ไก่พาลูกๆ คุ้ยเขี่ยหากินอยู่ที่ลานดินหน้ากระท่อม แม่ไก่รู้สึกมีเงาดำทะมึนแผ่กว้างอยู่บนฟ้า แม่ไก่ตกใจรีบส่งเสียงเรียกลูกมาใกล้ๆ แต่ลูกๆ ก็ไม่ได้ยิน แม่ไก่แหงนหน้าขึ้นมองก็เห็นเหยี่ยวตัวใหญ่กำลังถลาร่อนลงมาจะโฉบเอาเจ้าจิ๋วลูกรัก "โอ..แย่แล้ว...กุ๊กๆๆ เจ้าจิ๋วลูกรักวิ่งหนีไปเร็ๆ ลูกๆ วิ่งเร็วๆ" แม่วิ่งผวาไปหาลูก แล้วกางปีกป้องกันลูกรัก เรียกลูกมาซุกใต้ปีกของตัวแล้วพาวิ่งไปหมอบที่กอไผ่อย่างรวดเร็ว ตากับยายได้ยินเสียงลูกไก่ร้องจึงรีบวิ่งออกมาช่วยไล่เหยี่ยวบินหนีไป แม่ไก่และลูกๆ จึงปลอดภัยและยิ่งรักตากับยายมากขึ้น
เย็นวันหนึ่งมีพระธุดงค์มาปักกลดอยู่ริมเชิงเขา ตากับยายจึงเข้าไปนมัสการ และตั้งใจว่าจะทำอาหารไปถวายพรุ่งนี้ แต่เมื่อค้นดูเสบียงอาหารในครัวก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย ตากับยายสงสารพระมากเกรงว่าจะอดอาหาร เพราะในละแวกนี้มีบ้านของตนเพียงหลังเดียว จึงปรึกษากันว่าอาจจะต้องฆ่าแม่ไก่แล้วทำอาหารถวายพระ ทั้งตาและยายรู้สึกเศร้าใจมากด้วยความรักและสงสารแม่ไก่และลูกเจี๊ยบต้องกลายเป็นลูกไก่กำพร้า
บังเอิญแม่ไก่แอบได้ยินตากับยายปรึกษากัน จึงตัดสินใจยอมสละชีวิตเพื่อตอบแทนบุญคุณของตากับยาย แม่ไก่เรียกลูกๆ มาเล่าเรื่องให้ฟัง และสั่งสอนให้รักกันอย่าทะเลาะกัน เจ้าจิ๋วลูกสุดท้องอย่ากวนใจพี่มากนัก อย่าขี้อ้อนงอแง"จำไว้นะลูกๆ ต้องรักกัน สามัคคีกัน อย่าทำให้ตากับยายร้อนใจ
"ฮือๆ หนูจะอยู่กับแม่ หนูคิดถึงแม่ แม่อย่าทิ้งลูกๆไปนะจ๊ะ" ลูกไก่ร้องไห้รำพันอย่างน่าสงสาร ทุกตัวต่างกอดซุกอยู่กับอกแม่เป็นครั้งสุดท้ายเช้ามืดวันรุ่งขึ้น เมื่อตากับยายก่อไฟเตรียมประกอบอาหาร ทันใดนั้นตากับยายก็ต้องตกตะลึงจนร้องไม่ออก เมื่อเห็นลูกไก่ทั้งเจ็ดตัววิ่งตามกันกระโดดเข้ากองไฟด้วยความรักแม่ไก่
เทวดานางฟ้าผู้พิทักษ์ความดีต่างก็ซาบซึ้งในความกตัญญูของแม่ไก่และลูกไก่จึงรับเอาลูกไก่ทั้งเจ็ดไปอยู่บนฟากฟ้ามีแสงระยิบระยับเป็นประกาย ประกาศถึงความดีที่มีความรักความสามัคคีของพี่น้องทั้งเจ็ดนั่นเอง
เด็กๆ มักได้ฟังนิทานเรื่อง " ดาวลูกไก่" อยู่เสมอเมื่อมองฟากฟ้า ยามปราศจากเมฆฝนก็จะเห็นดาวลูกไก่ดวงเล็กๆ ที่อยู่กันเป็นกลุ่มส่องแสงระยิบระยับน่าเอ็นดูและมีความเชื่อว่าลูกไก่สละชีวิตตามแม่ไก่ไป
ในความเป็นนิทานนั้นผู้เล่ามุ่งหวังจะสะท้อนให้เห็นถึงความรักของแม่ที่มีต่อลูก ความเมตตาของมนุษย์ที่มีต่อสัตว์เลี้ยง และความกตัญญูรู้คุณ อีกทั้งความตั้งใจทำหน้าที่ตามบทบาทของตนให้ดีที่สุด ดังนั้นขอให้น้องๆ เรียนรู้แบบอย่างที่ดีจากนิทานเรื่องนี้
เมื่อใดที่แหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแลเห็นกลุ่มดาวลูกไก่ก็ขอให้นึกถึงความสามัคคี ความรัก ความกตัญญู ที่จะส่องประกายระยิบระยับอยู่ในใจของพวกเราตลอดไป...
คืนพรุ่งนี้จะหาทาง....พาเธอกลับเข้า Concept เดิมของเรื่องให้ได้
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
