วันครูที่ร่องคำ

        พฤหัสบดีที่ 19 มิถุนายน เวลาประมาณเกือบสี่ทุ่ม ได้รับโทรศัพท์จากลูกศิษย์ผู้อยู่แดนไกล โทรมาบอกว่า ทราบจสกรุ่นน้องว่าวันนี้ที่โรงเรียนไหว้ครู "หนูคิดถึงคุณครูค่ะ" โทรมากราบไหว้ครูด้วย แค่นี้ก็ปลื้มที่สุดแล้วสำหรับคนเป็นคุณครู   ลูกศิษย์จบไปแล้วตั้งหลายปียังอุตส่าห์โทรมาถามไถ่ ขอบคุณนะที่โทรมาเติมไฟให้ชีวิตครู

       วันไหว้ครูปีนี้ บรรยากาศก็เหมือนเดิม  ตอนเช้าเราประกอบพิธีไหว้ครูกัน  โดยพลัดให้นักเรียน ม.ต้น เข้าก่อน เสร็จพิธี ม.ต้น ม.ปลายจึงจะได้เข้าทำพิธี  อย่านี้แหละโรงเรียนมีนักเรียนมากหอประชุมเล็ก จุคนได้จำกัด แต่ก็ไม่เป็นไร ร่องคำซะอย่างทำอะไรก็ดูดี ปีนี้พานดอกไม้ธูปเทียนสวยกว่าปีที่แล้ว (ปีอื่นหน่วยจำลบไปแล้ว) กรรมการตัดสินทำใจลำบากมาก บอกปีหน้าจะทำรางวัลให้หลากหลายกว่านี้เพราะเห็นความตั้งใจของนักเรียน คุณครูเป็นปลื้มมากเลยขอบอก

        ภาคบ่าย กิจกรรมที่ขาดไม่ได้คือการพัฒนาโรงเรียน

        หลังร่วมใจพัฒนาห้องแล้ว ชาวเรา 2/6 ตั้งใจว่าจะไปดูต้นไม้ที่ปลูกไว้ในป่าเม็กหลังโรงเรียนเมื่อวันที่ 6 มิถุนายนที่ผ่านมา"โครงการลดโลกร้อน"(ตอนนี้เขาจะให้ป่าเม็กเป็นแหล่งเรียนรู้ของนักเรียน ไม่ใช่ที่หลบซ่อนของคนหนีเรียน) นักเรียน 2/6 จัดการหาไม้มาล้อมต้นไม้ของตนเองเพื่อป้องกันไม่ให้คนเดินป่าหาเห็ดมาเหยียบก็เป็นอันต้องจบเลิกล้มเพราะฝนตกลงมา นักเรียนวิ่งหลบฝนกันให้วุ่น ฝนหนอฝน อุปสรรคของชีวิตขยันตกจริง (นักเรียนบอกไหว้ครูปีไหนๆฝนก็ตก) มีหลายห้องเข้าไปดูต้นไม้เหมือนเรา คงกลัวต้นไม้จะตายเหมือนกัน พอฝนตกจึงเห็นว่ามีนักเรียนเข้าป่าเยอะวิ่งมาจากด้านทิศเหนือที่พวกเราอยู่ วิ่งไปด้วยร้องไปด้วยสนุกสนานตามประสาเด็กน้อย ออกจากป่าก็มาพักเอาแรงที่ห้องสมุด นักเรียนติดฝนกลับบ้านไม่ได้ ไม่รู้จะไปไหน ห้องสมุดก็เลยคึกคัก

       เราเริ่มปลูกกัน 2 ปีแล้ว มีตายมั่งก็มี แต่ดีหน่อยมีนักเรียนชมรมอนุรักษ์ที่เข้มแข็งดูแลต้นไม้ช่วงหน้าแล้งทำให้ต้นไม้มีชีวิตรอดมาได้เยอะเหมือนกัน ถ้าต้นไม้โตทั้งหมดอีก 10 ปีหลังโรงเรียนคงเป็นป่าดงดิบ เพราะต้นไม้หลายสายพันธุ์มาก ปลูกกันถี่ยิบ ก็ขอให้ต้นไม้ทุกต้นมีชีวิตรอดปลอดภัย ช่วงนี้ฝนตกบ่อย คงไม่ตาย

       ปีที่แล้ว 6/7 ช่วยกันปลูกต้นคูณไว้หน้าบ้านพัก รอดมาหลายต้นเหมือนกัน ต้องช่วยรดน้ำด้วยแล้งที่ผ่านมาเกือบไม่รอดเหมือนกัน แถวริมถนนนักเรียนก้ช่วยกันปลูกแต่รอดน้อยมากคงเพราะสภาพดินด้วยและขาดน้ำด้วย ต้นที่รอดมาก็จะบำรุงรักษาต่อไป อยากให้โรงเรียนมีต้นไม้ใหญ่เยอะๆ เพราะโดยตัดไปหลายต้น ปลูกทดแทนไว้แต่ยังไม่โต

       อีก 5 ปีข้างหน้าใครที่จบไปแล้วยังไม่เคยกลับมาโรงเรียน ถ้ากลับมาเห็นต้องประหลาดใจกับความเปลี่ยนแปลงของโรงเรียน แม้แต่ตอนนี้นักเรียนที่จบไปแล้ว 3-4 ปีกลับมาก็ต้องชมว่าโรงเรียนสวยและมีอะไรดีดีที่เปลี่ยนแปลงไปมาก อยากให้กลับมาดู

       กิจกรรมดีดีที่สร้างสรรค์ขึ้นเพื่อปลูกฝังแนวคิดและแนวปฏิบัติให้เกิดแก่ศิษย์ เป็นภาระกิจสำคัญของครู เชื่อว่าลูกศิษย์ที่ปฏิบัติด้วยจิตสำนึก และตระหนักในคุณค่าของกิจกรรมวันนี้ ต้องได้ดีสักวัน

       "เพราะครูมีหน้าที่สอนศิษย์เป็นคนดีของสังคม" คนที่มีครูกตัญญูรู้คุณย่อมไม่มีวันเสื่อม

      

       

[ธิดารัตน์]

สวัสดีค่ะ อ.ศิริวิไล

ดิฉันดีใจนะคะที่อาจารย์ได้ส่งข่าวให้ศิษย์เก่าได้ทราบกัน ดิฉันติดตามข่าวสารของโรงเรียนเสมอค่ะ อยากกลับไปเยี่ยมอาจารย์ทุกท่านเหมือนกันค่ะ อยากกลับไปเรียนมัธยมอีกด้วยซ้ำ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว สำหรับตัวดิฉันแล้วชีวิตในรั้วเทา - เหลือง นี่แหละค่ะมีความสุขที่สุด

คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงตอนพวกเราเคยนั่งเรียนด้วยกัน ตอนนี้เพื่อนบางคนก็เจอกันบ้าง แต่บางคนก็เงียบหายไบเลย หลายคนก็แต่งงานไปเรียบร้อยแล้ว ขอให้เพื่อนมีความสุขมากๆนะ ตอนนี้ดิฉันทำงานที่ รพ.เทพธารินทร์ และเรียนที่ มร. อยู่ปี 2 แล้ว ก็อยากให้น้องตั้งใจเรียนให้มากๆ

หากวันใดอาจารย์ได้อ่านข้อความนี้แล้วฝากความคิดถึงไปยังคณาจารย์ทุกท่านด้วยนะคะ คิดถึงมากๆๆ ถึงมากที่สุด