สิ่งใกล้ตัวมักไม่มีค่า...จนกว่าเราจะสูญเสียมันไป
สิ่งใกล้ตัวมักไม่มีค่าจนกว่าเราจะสูญเสียมันไป...
"สิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกวัน เราก็คิดว่าเราต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป ไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้สำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่า เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน คนๆนั้นวิ่งตามเราอยู่ทุกวัน ใส่ใจเราอยู่ทุกวัน เราก็มักจะเห็นแค่ว่า...ใครคนนึงกำลังทำอะไรดูงี่เง่าน่ารำคาญ
จนวันนึงถ้าเราสูญเสียไป เราก็อาจจะรู้สึกเสียใจบ้าง เราอาจต้องการเรียกร้องให้มาเหมือนเดิม หรือบางทีเราก็อาจรู้สึกว่าดีใจที่ได้มีชีวิตที่ปราศจากความรำคาญ แต่จะมีใครที่เคยรู้สึกถึงความรู้สึกของคนที่ให้อยู่บ้าง บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่ อาจจะไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณรำคาญ แต่เขาทำไปก้เพราะห่วงคุณ
เหมือนความรักของพ่อ-แม่ เหมือนความรักของเพื่อสนิทของคุณ เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ คุณคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอหรือยัง คุณให้ความสำคัญกับคนถูกหรือเปล่า สิ่งสำคัญมักมองไม่เห็นด้วยตาแต่ต้องมองด้วยใจ แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง
เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน เรามองดูความจน ความรวยของคนที่สิ่งของที่เขาใช้ เรามองความดีของคนตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น เรามองอะไรหลายอย่างด้วยตา แล้วเราก็ตัดสินคนเพียงแค่เวลาไม่เกิน ๕ นาที
เราต้องสูญเสียมิตรที่ดีไป เพียงเพราะเราอ้างว่าไม่มีเวลา เราไม่มีเวลาก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น ต่อคนๆนั้น แต่ถ้าลองมองย้อนดู ทำไมเราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลายอย่างในแต่ละวัน เพราะเราให้ความสนใจ ให้ความสำคัญ ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป กับคนที่หวังดีกับคุณ แต่คุณไม่เคยมอง
...อย่าปล่อยให้มิตรภาพต้องมีรอยร้าว
เพราะเมื่อวันนึงต่างคนต่างไป
เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดี
เราจะได้ไม่รู้สึกผิดว่าเรายังทำดีกับเขาไม่เพียงพอ..."
บทเรียนบางอย่างอาจเรียนรู้ได้จากความผิดพลาด
แต่เรื่องราวต่างๆอาจป้องกันได้ก่อนความผิดพลาดจะมาถึง...วัลลอฮฺอะลัม
ความเห็น (7)
โอ้รูปใหม่ ไฉไลกว่าเดิม
อัลฮัมดุลิลละฮฺครับ พอดีเตรียมพร้อมจะรับกับความเปลี่ยนแปลงที่ต้องกล้าเผชิญนับจากนี้ครับอาจารย์...ขออัลลอฮฺคุ้มครองนะครับ อ.
1. จารุวัจน์
- สวัสดีค่ะ
- ใช่อย่าปล่อยให้มิตรภาพดีๆผ่านไป เพราะชีวิตคนเราสั้นนัก
ขอบคุณ ความคิดเห็น ของคุณ
3. alo_vep
มากครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้
ใช่ครับอาจารย์กว่าจะรู้ตัวบางทีก็สายเสียแล้ว
แทนที่จะได้ขอบคุณกันเมื่อเขาหรือเธอยังมีชีวิต
เรากลับเขียนคำขอบคุณนั้นบนศิลาบนสุสานของเขาหรือเธอ
ที่เขาและเธอไม่ได้อ่านและรับรู้
ความตระหนักนั้นของเรา
ที่มีต่อเขาและเธอ
จะเป็นอย่างไร
หากเราจะได้ขอบคุณ หรือขอโทษกันยามที่อยู่ด้วยกัน
......................................................
ขอบคุณ
5. อ.อาลัม มากๆๆครับ ใช่เลยครับ จะขอบคุณ จะเห็นค่าอีกครั้งมันก็สายเสียแล้ว ใช้ชีวิตยามมีชีวิตอยู่ให้คุ้มค่า ก่อนกาลเวลาของพระองค์จะนำพาเรากลับสู่พระองค์กันเถิด
สิ่งใกล้ตัวมักไม่มีค่าจนกว่าเราจะสูญเสียมันไป...
สิ่งนั้นคือคนใกล้ตัว ทั้งพ่อแม่ ญาติพี่น้อง
และร่วมทั้งเพื่อนๆ..
มิตรภาพเช่นนี้อย่าให้มันขาดไป