สวัสดีครับพบกันอีกแล้วครับวันนี้ วันนี้ผมขอมาพูดเรื่องเกษตรกรรม ต่างกับอุตสาหกรรมในความ หมายของผมนะครับ ขอเริ่มเลยนะครับอย่า งงกับผมนะครับ
ผมขอพูดแบบ ชาวบ้านเลยก็แล้วกันเพราะผมจะบอกว่าเมืองเราเป็นประเทศที่มีพื้นที่ราบ
ลุ่มเหมาะกับการเพราะปลูกพืชไร่ ทุกชนิด สามารถเป็นท้องของโลกได้เลย ทุกคนทุกต้อง
กินข้าวมากที่สุด และอาหารเพื่อบำรุงร่างกายเพราะฉะนั้นเราควรที่จะทำการผลิตอาหาร
ส่งออกให้กับมนุษย์โลกไม่ดีกว่าหรือ แต่เวลานี้ประเทศของเราี้จะนำเทคโนโลยี่สมัยใหม
่เข้ามาผลิตกันในประเทศของเราเป็นจำนวนมาก และมี มีโรงงานมากมาย ในหลายๆ
จังหวัด มีหนุ่มสาวโรงงานเป็นจำนวนมากละทิ้งถิ่นฐานมาทำงานในโรงงาน ดรงงาน
ส่วนมากเราจะเห็นได้ว่าสร้างมลพิษภาวะมากมาย เช่นน้ำเสีย อากาศไม่ดี บางโรงงานก็
มีการป้องกันอย่างดี ถ้าเราหันมาสร้างค่านิยมให้คนไทยของเรามาบุกเบิกหรือสนับสนุน
ด้านการเกษตรไม่ดีกว่าหรือ ในเมื่อเราผลิตสินค้าได้เป็นจำนวนมากเราสามารถส่งเป็นสินค้า
ออกและได้เงินตราเข้าประเทศไม่ดีกว่าหรือ เหตุผลเพราะ ถ้าเรามีโรงงานอุตสาหกรรมมาก
ได้แต่ผลิตสินค้าแล้วส่งออกได้เงินตราเข้าประเทศเหมือนกัน แต่เราต่อรองอะไรไม่ได้เลย
เวลานี้ประเทศอื่นมีโรงงานอุตสาหกรรมมากมายมองดูแล้วเขาเป็นประเทศพัฒนา
ก้าวหน้ามาก แต่ในเวลาเดียวกันถ้าเขาเอาแต่สร้างโรงงานอุตสาหกรรมแล้วส่งออกเขาไม่มี
อาหารกินต้องสั่งซื้ออาหารจากต่างประเทศไปให้ประชาชนในประเทศบริโภคถ้าอย่างนั้น
เราเป็นประเทศที่ผลิตอาหารให้มากไม่ดีกว่าหรือ และสามารถต่อรองสินค้าได้ด้วยเพราะ
อุตสาหกรรมกินไม่ได้ ฉะนั้นเขาต้องสั่งซื้ออาหารจากเราถึงจะมองดูว่าเราไม่พัฒนาเลย
เพราะเราไม่มีโรงงานหรือเทคโนโลยี่ตรงนี้เราใส่ใจมากเกินไปอุตสาหกรรมเป็นเพียงเครื่อง
อำนวยความสดวกให้กับมนุษย์เท่านั้นสู้เรามาสนับสนุนด้านการเกษตรให้มากไม่ดีกว่าหรือ
ถ้าเล่นตัวมากเราไม่ขายสินค้าเกษตรกรรมให้แล้วเขาจะกินผลิตผลจากการอุตสหกรรมได้
หรือก็เปล่าเพราะฉะนั้นเราต้องสร้างค่านิยมใหม่เพราะทุกวันนี้เราถูกต่อรองมากและเสียเปรียบ
มากด้วยผลิตสินค้าด้านอุตสาหกรรมมาขายในราคาแพงเกินความจำเป็นเราก็สามารถต่อรอง
ให้ราคาอุตสาหกรรม ต่ำลงได้ถ้าไม่ตกลงเราก็ไม่ตกลงด้วยแล้วเขาก็ต้องอดอาหาร นี่เป็นการ
เขียนของคนไม่ฉลาดคิด แต่ในเวลาเดียวเราเสียเปรียบทุกด้านเพราะเราต้องการเงินตราเข้า
ประเทศมากอย่าลืมไปว่าเรามีเพชร(เกษตรกรรม)แต่เราไม่สามารถนำมาต่อรองสินค้าต่าง
ชาติให้ต่ำลงมาได้ยอมเสียเปรียบอยู่ตลอดเวลาเช่นที่เห็นได้ชัดเจนมากที่สุดคือราคาน้ำมัน
ต่างชาตินั้นมองว่าน้ำมันที่ใช้กับรถยนต์จำเป็นมากรวมทั้งประเทศของเราด้วยถามว่าทำไม
เราไม่ยอมรวมตัวกันเพื่อต่อรองราคาน้ำมันกับเกษตรกรรมถ้าน้ำมันแพง การเกษตรของเราก
็ต้องแพงได้และต้องแพงกว่าน้ำมันมากๆด้วย ถ้าไม่ซื้อสินค้าการเกษตรก็ตามใจ ถ้าเขากิน
น้ำมันได้ก็ให้เขากินน้ำมันเข้าไป แต่ในเวลาเดียวกันเราต้องประหยัดน้ำมันของเราให้มากด้วย แต่ผมก็รู้ว่าทุกสิ่งที่เขียนมานี้มันเป้นไปไม่ได้แต่ผมต้องเขียนเพื่อท่านผู้อ่านบางท่านอาจจะ
มีความคิดที่ดี หรือทางออกที่ดีกว่าผมที่ผมเขียนแนะนำมานะครับเพราะฉะนั้นด้วยเหตุอะไรก็
แล้วแต่เราควรจะสร้างผลผลิตด้านการเกษตรให้มากที่สุดจะดีกว่าเพราะอย่างไรเสียมนุษย์ต้อง
บริโภคอาหารทุกวัน
สักวันหนึ่งผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเราต้องทำได้ ทุกท่านต้องใช้ผลิตภัณฑ์
ต่างประเทศให้น้อยที่สุดเพื่อที่เราจะได้ไม่เสียดุลการค้ามากนัก
สำหรับวันนี้ผมขอจบแค่นี้ครับเท่าที่เขียนมาให้ท่านได้อ่านเพราะไม่มีใครเขียนอย่างนี้ส่วนมาก
เขียนให้ทุกคนประหยัด อย่าใช้ของต่างประเทศ ขอให้ใช้ของที่ผลิตภายในประเทศ แต่ผมเขียน
ในลักษณะให้ทุกคนอย่าหลงหรือเข้าใจว่าอุตสาหกรรมคือประเทศที่เจริญแล้วถ้าท่านคิดอย่าง
นั้นขอให้เปลี่ยนแนวคิดได้เลยประเทศที่เจริญแล้วไม่ว่าจะด้านอุตสาหกรรมหรือด้านเทคโนโลยี่
ต้องกินอาหารทุกคนจะกินเทคโนโลยี่หรืออุตสาหกรรมไม่ได้ถ้าคิดได้อย่างนี้แล้วเรามาช่วยกัน
ส่งเสริมด้านการเกษตรของเราทุกๆด้านไม่ดีกว่าหรือถึงเราจะเป็นประเทศล้าหลังด้านเทคโนโลยี่
และด้านอุตสาหกรรมก็ไม่เป็นไรแต่ประเทศของเรา อยู่ดีมีสุขประชาชนกินอิ่มสบายทุกคน
ประเทศของเราที่ลำบากเพราะเราเสียดุลการค้ากับต่างประเทศมากในด้านสั่งสินค้านำเข้าที่ไม่
จำเป็นกับชีวิตประจำวันมากนัก
ไว้วันพรุ่งนี้นะครับผมจะมาเขียนคนไทยที่ทำความดีจากการเล่าของคนที่ร่วมสนทนาด้วยกัน
สวัสดีครับ
จากแก้ว สาริกา
ผมขอเน้นส่งเสริมด้านเกษตรกรรม เช่นปลูกข้าว ไร่อ้อย พืชไร่อย่างอื่นอีกมากมาย