ในช่วงระยะเวลาที่โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนมได้รู้จักมาตรฐาน HA และนำมาเป็นข้อกำหนดในการพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาล จากปี 2542 ถึง ปัจจุบัน เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในองค์กรหลายประการ เป็นระยะๆ หลายสิ่งหลายอย่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี บางสิ่งบางอย่างเราเจ็บปวด..แต่เพื่อให้องค์กรขับเคลื่อนไปข้างหน้าผลลัพธ์การพัฒนาต้องดีกว่าเดิม...ด้วยกลไกของการพัฒนาที่ไม่สามารถหยุดนิ่งได้..ทำให้เราพยายามทำตามระบบที่วางไว้อย่างเคร่งครัด..และคาดหวังผลลัพธ์ที่ดีตลอดเวลา..บางครั้งบางคราที่มีเหตุการณ์ไม่ปกติเกิดขึ้นนอกเหนือระบบที่วางไว้..เราจะรู้สึกว่ามันล้มเหลวและพยายามหาจุดอ่อนของระบบ โดยพุ่งเป้าหมายไปที่..ใคร..?..ตามความเคยชินของมนุษย์..อาจจะโดยตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจก็ตาม..แต่คำตอบที่ได้..กลับไม่ได้ช่วยให้ระบบดีขึ้นเลย..กลับทำให้ผู้ที่เป็นเป้าหมายคือใครคนนั้น..รู้สึกผิด กลัว หวาดระแวง ไม่กล้าตัดสินใจและไม่ทำอะไรเลย รอทำตามหัวหน้าบอก/สั่งเท่านั้น..เทคนิคหรือวิธีการหรือเครื่องมือ ที่ HA พยายามให้นำมาใช้..มันคงอยู่แต่ในทฤษฎีเท่านั้น..สุดท้าย..เราจะเรียกเหตุการณ์นี้ว่าอะไรดี? แต่พอนึกถึงคำที่อาจารย์หมอโกมาตร เคยพูดไว้แล้วรู้สึกว่า ใช่เลย..คือ.. ."องค์กรไม่ใช่เครื่องจักร ต้องการความรักและความเข้าใจ"
เขียนดีจังครับช่วงนี้
ซึ้งนะเนี่ย
ขอบคุณมากนะจ้ะเภสัชกรเอนก..พี่ถือว่าเป็นคำชมนะ..ตอนนี้เบอร์หนึ่งขององค์กรเรา ก็หันมามองและใช้ปรัชญาที่เรียกว่า Survant Leadership Philosophy มาบริหารแล้วนะคะ ภาพปิระมิดหัวกลับ ที่มีทีมนำเป็นฐานล่างสุด ดูแล สนับสนุน เจ้าหน้าที่ในองค์กรทุกเรื่อง บนความเชื่อที่ว่า ถ้าเจ้าหน้าที่ของเราได้รับการดูแลเอาใจใส่ที่ดีจากผู้นำ เค้าก็จะมีกำลังใจ/กาย/สมอง ที่ดี และให้การดูแลผู้ป่วย/ญาติรวมทั้งผู้มารับบริการอื่นๆของโรงพยาบาลเป็นอย่างดีด้วย
อ่านแนวคิดของพี่แล้วทำให้มีกำลังใจในการทำงานมาก รวมทั้งประโยชน์ มุมมองที่ได้รับจากหนังสือ องค์กรไม่ใช่เครื่องจักร ช่วยให้เกิดไอเดียมากมาย แต่ไม่รู้ว่าจะสามารถทำได้หรือไม่ แต่ยังคงคิดว่าฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึง