ขอให้บรรลุเป้าหมายในเร็ววันนะจ๊ะ
^_^
ที่ได้นั่ง
อิจฉาจากใจจริงครับ
รพี
สวัสดีคุรครูwindy
สวัสดีครับคุณ รพี กวีข้างถนน
สวัสดีค่ะ คุณครูข้างถนน
* แอบมาอ่านบันทึกช่วงดึก เพราะหัวค่ำแอบนอนค่ะ คิคิคิ....
* มีความสุขกับการทำงานทุกวันนะคะ........
ลำบากก่อน จะได้รับรู้ชีวิตก่อน สบายที่หลังจะได้ลิ้มรสความสบาย ไม่เคยลำบาก พอตกที่ลำบากจะอยู่ไม่ได้ ...ไม่ต้องรีบร้อน..รอไปก่อน จะบรรลุเป้าหมายใจเย็นๆ
@ ความลำบาก...ทำให้อดทน
ทุกวันนี้....ความอดทนของเด็กๆ...มีน้อย รักความสบายมากกว่า
ความอดทน....ทำให้เป็นคนแข็งแกร่ง...ทำให้มีสิ่งดีๆมากกว่าๆ
แต่คนทุกวันนี้เหลือน้อย
ใช่.....เชื่อเรื่องกรรม เช่นกัน...คุณความดี..ย่อมปกป้องคนดี
เชื่อ และศรัทธา เช่นนั้น แม้ว่าไม่ใช่คนดีมากมาย...แต่ก้อเชื่อมั่นใน....การกระทำของตนเองเสมอ...ว่าไม่คิดเบียดเบียน รึคิดร้ายใคร
และ....ยังคงมีจิตสำนึกที่ดี ต่อหน้าที่ที่มีต่อตนเองและส่วนรวม
^-^ หนึ่งพันไมล์ ^-^
สวัสดีครับ
สวัสดีค่ะ เข้ามาเยี่ยมชมค่ะถือว่าเป็นรสชาติของชีวิตอย่างนึงค่ะ
...
หากปูเป็นผู้ชาย หนึ่งในความฝัน คือการมีโอกาสได้เรียน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ และ เปรียญธรรม ...
... แล้วก็สักครั้งต้องไปธุดงค์ในป่า เอาเปลลายทหาร (อย่างในภาพของครู) ไปกาง เป็นคอนโดเปลกลางป่า สัมผัสธรรมชาติ ความสงบ ...
... ... เคยสังเกตว่า สิ่งที่เป็นความประทับใจ และตราตรึงในใจได้ฝังลึก มักจะเป็นสิ่งที่น่าท้าทาย ความยากลำบากที่เราได้เผชิญ ... ... เป็นประสบการณ์ที่ทรงคุณค่ามากค่ะ ...
... ชื่นชม เชื่อมั่น และ ศรัทธา ด้วยใจจริง ขอบคุณค่ะ ...
ปล. ที่นอนลายทหาร .. แต่ยังมีแอบหวานด้วยหมอนลายคิกขุ ... เห็นแล้วอดอมยิ้มบ่ได้ :)
+ สวัสดีเจ้าชายน้อยของพี่
+ สุขใดไหนเลย...จะเท่าสุขใจ
+ ชีวิตพอเพียง..เมื่อเราเท่าทันใจตนเอง
+ สูงสุดสู่สามัญ...เขาว่ากันเช่นนั้นนะเจ้า.
+ ส่วนเรื่องสาว...ไม่มีอะไรได้มาโดยไม่แสวงหา...ฮา ๆ ๆ
ครูข้างถนน
เข้ามาอ่านเรื่องบนเตียง ไม่นึกว่าจะเจอศิษย์ร่วมสำนัก (แม้จะเล็กน้อย)... เพราะหลวงพี่ก็เคยอยู่วัดร่ำเปิงประมาณ ๒ เดือน ต่อมาก็ย้ายมาอยู่วัดฝ่ายหิน...
ตอนขึ้นไปสอบมช.นั้น ยังไม่รู้ว่าถ้าสอบได้จะอยู่วัดไหน หลวงพี่ก็ไปเที่ยววัดสวนดอก เจอพระรูปหนึ่ง อายุประมาณหกสิบ... หลวงพี่จึงเข้าไปคุยด้วย ท่านเล่าว่าบ้านอยู่กรุงเทพ เพิ่งบวชได้ ๒-๓ พรรษา มาจำพรรษาที่วัดร่ำเปิง ว่างๆ จึงเดินมาท่องปาฏิโมกข์ที่นี้ บังเอิญหลวงพี่จำปาฏิโมกข์จึงคุยกันถูกคอ แล้วท่านก็ชวนไปเที่ยววัดร่ำเปิง... (เสียดายจำชื่อท่านไม่ได้แล้ว เพราะเรียกท่านว่า หลวงอา จนติดปาก)
ท่านก็ชวนว่าถ้าสอบได้ก็มาขออยู่ที่นี้ ดังนั้น เมื่อสอบได้จึงไปอยู่วัดร่ำเปิง พักอยู่กุฏิเดียวใต้ไม้ด้านหลัง และเข้ากรรมฐาน ๑ เดือนตามที่ครูข้างถนนเล่ามานั้นแหละ...
อยู่วัดร่ำเปิง แต่เรียนมช. ไม่มีรถสายตรง หลวงพี่จึงต้องเดินไปกลับจากคณะมนุษย์ฯ มช.- วัดร่ำเปิง น่าจะเกือบสิบกิโล ถ้าเดินทั้งไปและกลับน่าจะประมาณสิบห้ากิโล... แรกๆ ก็เดินทั้งไปกลับ ต่อมาก็มีมอเตอร์ไซด์ที่ผ่านไปมาหรือเพื่อนร่วมห้องที่ผ่านมาแวะมาส่งบ้าง...
ก็เดินอยู่ประมาณเดือนหนึ่ง พอดีวัดฝ่ายหินจะเปิดสอนบาลีและต้องการพระสวดปาฏิโมกข์ และบังเอิญเพื่อนรุ่นพี่ปักษ์ใต้ทราบข่าวจึงได้ติดต่อมา เมื่อหลวงพี่ตกลง วัดฝ่ายหินจึงเอารถมารับ...
ส่วนหลวงอากัลยาณมิตรผู้ใจดี พอจะเข้าพรรษาท่านก็กลับไปอยู่กรุงเทพ จึงขาดการติดต่อแต่นั้นมา... วัดร่ำเปิง อาหารการขบฉันสะดวกเพราะมีฉันในวัดทั้งเช้าและเพล แต่น้ำไม่ค่อยสะดวก... การที่เป็นสำนักใหญ่ (คนมาก กิจกรรมเยอะ) แต่พื้นที่แคบ มีคนไปมาและเข้าออกตลอด จึงไม่ค่อยวิเวกสงัดเท่าที่ควร...
อย่างไรก็ตาม หลวงพี่ก็ได้ชื่อว่าเคยเป็นศิษย์วัดร่ำเปิง...
เจริญพร
สวัสดีคุณครูNONGYAO - CHAMCHOY
สวัสดีครับ ผอ.นายประจักษ์
สวัสดีคุณครู@..สายธาร..@
สวัสดีคุณครูสุ
สวัสดีครับalo_vep
สวัสดีคุณpoo
ผมจบที่มหาจุฬาฯ แต่ไม่ได้เปรียญ สอบเปรียญ 1-2 ใวลา 4 ปี สอบไม่ได้เชื่อเรื่องวาสนา ก็เลยเลิกสอบไปเลย
ใช่แปลลายทหาร แล้วหมอนลายหมอนไม่ได้แอบหวาน
หมอนยืมใช้ของสำนักงาน ที่ซื้อมาให้เด็กหนุนตอนอบรมแกนนำบรรณารักษ์น้อย อบรมที่ศูนย์การเรียนรู้ออเซน ไม่ได้ใช้สถานที่โรงแรมก็เลยซื้อที่นอนให้เด็กใช้
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีพี่สาวที่น่ารัก สวัสดีน้องแอมแปร์ ด้วย
มนัสการพระอาจารย์BM.chaiwut
+ สวัสดีเจ้าชายน้อยของพี่...
+ วันนี้สบายดีอยู่...บุญรักษา
+ วันนี้แอมแปร์ดีใจไชโย...ที่สามารถใส่กระดุมเสื้อได้เอง
+ ทั้งที่ความจริง...เด็กคนอื่น ๆ เขาใส่กันได้ตั้งนานแล้ว
+ แต่แอมแปร์ไม่ใส่ใจ...แอมแปร์สนใจเพียงว่า..ก็วันนี้แอมแปร์ทำได้แล้ว
+ บทสรุป " เรียนรู้ช้าเร็วนั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือว่า ได้เรียนรู้แล้ว"
+ ขอบคุณบุญรักษา
+ สวัสดีค่ะ...เจ้าชายน้อย....ของพี่ + ดูแลรักษาสุขภาพด้วย + เพราะถ้าเป็นไข้...แล้วจะเหลียวหาใครมาดูแล รีบ ๆ หาคนดูแล...งานแต่งเจ้าเจอกันไปแน่...ฮาๆ ฮาๆ
+ พักผ่อนเพียงพอก่อเกิดจิตใจสดใส
สวัสดีครับพี่อ้อยควั้น
นานแล้วที่ไม่ได้ทักทาย
พี่คงสบายดีนะครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ช่วยบอกเล่าให้ฟังได้ไหมครับ
ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทาย