" คุณธรรมใดที่คนในสังคมคาดหวังต่อผู้ที่ประกอบอาชีพครู "
สังคมในทุกวันนี้มีความบกพร่องไม่สมดุล ผู้ที่เป็นวิศวกรสังคมละเลยบทบาทหน้าที่ของตน เพราะสภาพแวดล้อมและสภาพเศรษฐกิจ จากการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรการศึกษาความตระหนักในด้านศีลธรรมและคุณธรรมสำหรับครูเริ่มจางหายไป ศีล ๕ และธรรม๕ เริ่มนำครูออกห่างไกลจากหลักธรรม เด็กๆก็พลอยมีหัวใจไกลธรรมไปด้วย ซึ่งจะสร้างอันตรายให้กับสังคมในอนาคต ความคาดหวังในตัวครูจึงมีอยู่มาก กระแสข่าวที่ปรากฏตามสื่อมวลชนที่เกิดขึ้นในวงการครู มีหลายข่าวที่ครูดีๆถูกเพื่อนร่วมอาชีพครูด้วยกันกลั่นแกล้งให้ได้รับความเสียหายและท้อแท้กับการทำงานไปมากมายหลายคน บุคคลเหล่านั้นถูกสังคมตราหน้าว่ากระทำชั่วทั้งๆที่ตัวเองตกเป็นเครื่องมือของบุคคลอื่น ส่วนครูอีกประเภทคือพวกที่ทำผิดหลักศีลธรรมจริงลืมบทบาทหน้าที่ตนไม่รู้ว่าธรรมะของคนเป็นครูคืออะไร คนเหล่านี้เป็นอันตรายยิ่ง สังคมครูในทุกวันนี้กำลังห่างไกล คำว่าครูคือปูชนียบุคคลกำลังจะกลายเป็น ครูเป็น ปู-ชนี-ยักษ์-บุก-คน (ไม่ขอบอกที่มาของคำนี้น่ะครับ) น่ากลัวมาก ธรรมะใดที่จำเป็นสำหรับครู ใครรู้ช่วยๆบอกที
หากคิดว่าการเป็นครูขอให้เริ่มต้นที่พรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา
เพราะจะเป็นเกราะป้องกันอย่างดีสำหรับครูและผู้อยู่ในอาชีพอื่นๆด้วย
สภาพที่คุณกล่าวมาเกิดขึ้นกับคนแทบทุกวงการ เพียงแต่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นในวงการครู
เพราะเราคาดหวังว่าครูมีอาชีพสอนสั่งให้เยาวชนเป็นคนดี ครูจึงต้องเป็นคนดีเหนือคน
แต่เปล่าเลย ครูก็ยังเป็นคนธรรมดาที่เต็มไปด้วย โลภ โกรธ หลง
และยังต้องทำมาหาเลี้ยงชีพเลี้ยงครอบครัวด้วยความเหนื่อยยาก
ครูในอุดมคติจึงหายากขึ้นเรื่อยๆ และที่มีอยู่น้อยก็ท้อแท้ถอดถอนใจ ใกล้หมดกำลังที่จะทำความดี
ขอร้องครับ สำหรับครูที่เป็นครู ไม่ใช่ผู้รับจ้างมาสอน
อย่าท้อที่จะทำความดี
แม้ผู้บริหารไม่เห็นเพราะมัวแต่ห่วงพวกพ้อง
แต่ลูกๆ (ลูกศิษย์)เห็นแน่ๆครับ
ปณิธานของความเป็นครูที่ยึดมั่น คือการฟันฝ่าพาลูกศิษย์สู่ความสำเร็จ
เมื่อลูกศิษย์รับรู้ ก็ถือว่าครูบรรลุเป้าหมายนั้นแล้วครับ
คำอวยพร :- ความดีทำไว้ไม่สูญหาย แม้ตัวตายความดีก็ไม่ได้ตายไปด้วย
ย่อมกลับกลายทดแทนให้ในที่สุดนะครับ
ครับ หัวหน้าลำดวน ขอบคุณมากครับที่มาเป็นแรงใจอันยิ่งให้ พวกเราชาวเขต 2 ตลอดมาครับ
เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ
ขอบคุณมากครับคุณครูสุมาลี คนสวย
คุณครูที่น่ารักตลอดมา ขอบคุณสำหรับกำลังใจอันมากมาย และยิ่งใหญ่
ถ้าตอนนั้นคุณครูไม่ดุพวกผมไว้บ้าง เชื่อได้เลยว่า คงกำหราบผมไม่อยู่แน่นอน
แต่ก็ต้องขอขอบพระคุณมากครับ
ถ้าไม่มีครูในวันนั้น ก็ไม่มี บรรเจิด ในวันนี้
สวัสดีครับ
ได้อ่านแล้วทำให้ได้ความรู้เกี่ยวกับ ปูกะชนี แล้วก็บุกคน ทุกวันนี้ครูได้เปลี่ยนไปมากแล้วครับ ครูที่มีจิตใจเป็นครูเหมือนครูสมัยก่อนหายากมากๆ(ขอบอก) ผมอยากให้การสอบบรรจุครูใช้ระบบของโรงเรียนท่าน ดร.อาจอง จังเลยครับครูที่นั่นเป็นครูด้วยใจรักจริงๆ ไม่ใช่เป็นครูเพราะอาชีพ
บรรเจิด เป็นคนหนึ่งที่เป็นมีความมุ่งมั่นสูง ครูดีใจนะที่คนเป็นครูกลับมาทบทวนบทบาทหน้าที่ด้วยจิตใจที่คิดดี ครูก็เคยสอนเธอ และเด็กทุกคนที่ครูสอน สมัยก่อนประการแรกที่ครูมุ่งหมายให้เด็กรู้คือวิชาการที่สอน จนลืมนึกถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลไป แต่ประสบการณ์ สอนครูมาเรื่อยๆ ปัจจุบันครูมองใหม่ ประการแรกที่ครูมุ่งหมายคือ เด็กต้องการมาห้อง 228 นี่คือความสำเร็จของครู