ชายคนหนึ่ง ณ น้ำพุ Trevi กรุงโรม
เวลาประมาณ 2-3 ทุ่ม ผู้ชายอเมริกัน รูปร่างท้วมนิด ๆ อายุเกือบ 20 มีสมุดบันทึก 2 เล่ม เล่มเล็กและเล่มใหญ่ ดินสออีกด้าม นั่งอยู่ตรงม้านั่งบริเวณ Trevi Fountain กรุงโรม ประเทศอิตาลี ถึงแม้จะมีนักท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก แต่เขานั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว เขามองไปที่น้ำพุแล้วขีด ๆ เขียน ๆ บางอย่างลงบนกระดาษ
เพื่อน ๆ ของเรากำลังถ่ายรูปเดี่ยว รูปหมู่ เก็บบรรยากาศบริเวณน้ำพุ ถ่ายจนพอแล้วสำหรับเรา เราจึงหาที่นั่งเพื่อซึมซับบรรยากาศ หันไปมองรอบ ๆ ที่นั่งข้างชายหนุ่มคนนั้นว่างพอที่จะให้เรานั่งได้ เราเข้าไปนั่งข้างเขา เหลือบไปมองดูนิด ๆ ว่าเขากำลังทำอะไร ไม่กี่นาทีบทสนทนาระหว่างเขาและเราก็เริ่มขึ้น
เขาเป็นนักศึกษาปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในอเมริกา ศึกษาวิชาประวัติศาสตร์โลก มาทัศนศึกษากับเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ รวมกันประมาณสิบกว่าคน เขาเป็นผู้ชายคนเดียว เมื่อหมดเวลาทัศนศึกษา เขาจึงแยกตัวมา
เขาเล่าให้ฟังถึงความรู้สึกที่มีต่อประเทศอิตาลี สิ่งก่อสร้าง ซากปรักหักพังหลายต่อหลายแห่งในอิตาลี อาจจะดูเป็นแค่สถานที่ท่องเที่ยวสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับเขานั้นไม่ใช่ แต่ละสิ่งที่เขาเห็นสามารถบอกได้ถึงที่มา ประวัติ และความน่าสนใจ เขาได้เก็บเกี่ยวและได้เห็นหลายสิ่งที่เขาอาจจะมองข้ามไปตอนที่อ่านหนังสือเรียน
สมุดและปากกาในมือเขามีไว้เพื่อจดบันทึกหลาย ๆ อย่าง เล่มใหญ่มีไว้ใช้เวลาทัศนศึกษากับอาจารย์และเพื่อน ๆ ส่วนเล่มเล็กมีไว้จดสิ่งที่เขาเห็นและสนใจส่วนตัว เขาได้วาดรูปไว้หลายรูปในสมุดเล่มเล็กเล่มนั้น เขาให้เราดูสิ่งที่เขาบันทึกและรูปที่เขาวาดไว้
บทสนทนาระหว่างเขาและเรา ใช้เวลาประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง เพื่อน ๆ เริ่มหันมามองเรา เพราะคงอยากกลับกันแล้ว รุ่งขึ้นเขาจะเดินทางต่อไป Florence ส่วนเราอยู่โรมต่ออีกวัน เราสองคนจึงลาและแยกย้ายกันไปแต่เพียงแค่นั้น
ถึงแม้เราจะได้เขียนหนึ่งบทความสำหรับอิตาลีไปแล้ว แต่ความประทับใจในบทสนทนากับชายคนนี้ยังไม่ได้ถูกบันทึกลงไป คิดถึงเขาขึ้นมาอีกครั้งจึงนำความรู้สึกดี ๆ มาเขียนไว้ที่นี่ หวังว่าเขายังคงจำผู้หญิงคนหนึ่งที่คุยกับเขาหน้าน้ำพุ Trevi ได้เช่นกัน
คุณเคยมีไหม ประสบการณ์การพูดคุยกับคนแปลกหน้าเพียงไม่กี่นาที ที่คุณจำได้ไม่เคยลืม
ความเห็น (10)
แบบนี้ไม่เคยมีประสบการณ์ค่ะ มีแต่เจอหนุ่มออสเตรเลียบนเครื่องบิน คุยจนถูกใจ ซื้อน้ำหอมบนเครื่องให้เราอีกต่างหาก ฮ่าๆๆๆ แต่ไม่เคยเจอเขาอีกเลยนะคะ แปลกดีค่ะ ^ ^ สงสัยจะ cross path กันแค่นั้น
รูป Trevi ตอนกลางคืนก็สวยไปอีกแบบนะคะ พี่เคยไปแต่ตอนกลางวัน คนเยอะ แต่ก็พอถ่ายรูปสวยๆ ได้เหมือนกัน
ประสบการณ์บนเครื่องของอาจารย์ก็น่าจะเทียบเคียงกับอันนี้ได้นะคะ ณิชก็ไม่เคยเจอคนนั้นอีกเลยค่ะ ป่านนี้เค้าคงจามฮัดชิ่ว ๆ อยู่แถวอเมริกา ^_^
เมื่อกี้เพิ่งโทรคุยกับเพื่อนและเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพื่อนบอกว่าเคยมีประสบการณ์ทำนองนี้เหมือนกัน แต่นึกไม่ออกว่าที่ไหนเมื่อไหร่ยังไง --"
** มิตรภาพเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาค่ะ
*** ว่าแต่ ... น้ำพุเทรวี่สวยมากใช่ไหมค่ะ
*** นอนหลับฝันดีค่ะ
สวัสดีค่ะ 
Bright Lily
มิตรภาพเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา แต่ใครจะรักษาไว้ได้นานแค่ไหน ... มีปัจจัยหลายอย่างค่ะ
ชอบบรรยากาศบริเวณน้ำพุแบบกลางคืนมากกว่ากลางวันค่ะ :-D
สวัสดีคะ คุณณิช
มะปรางแวะมาชวนร่วมเขียนบันทึก AAR การใช้งาน GotoKnow.org เนื่องในโอกาสครบรอบ 3 ปี GotoKnow.org คะ
หากพอมีเวลา รบกวนร่วมเสนอแนะเกี่ยวกับการใช้งาน GotoKnow.org สักนิดนะคะ
ขอบคุณคะ
ขอบคุณที่แวะมาส่งข่าวนะคะ เดี๋ยวว่าง ๆ จัดให้ค่ะ :-D
สวัสดีครับ
- ทำให้ครูสุนึกถึงใครบางคน เธอมาจากอเมริกาแล้วมาเที่ยวที่โรงเรียน(เก่า)ของครูสุ ครูสุต้องพูดเป็นภาษาอังกฤษและเป็นล่ามให้เธอเวลาสอนเด็ก ๆ เพราะเธอพูดไทยไม่ได้ แต่ตอนนั้นรู้สึกแปลกที่ตัวเองใช้ภาษาอังกฤษเก่งมาก เหมือนกับเป็นเจ้าของภาษามาสิงร่าง พูดกันเรื่อยเปื่อยด้วยกันเป็นวัน ๆ มีความสุขมาก คล้ายกับพูดกันด้วยใจ พูดอะไรก็เข้าใจกันทุกอย่าง เหตุการณ์นี้ผ่านมาตั้ง 7 ปีแล้ว แต่ก็ยังประทับใจอยู่ครับ
- มิตรภาพ บางทีก็ไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน ไม่จำเป็นต้องรู้ที่มาของกันและกัน เพียงแต่เรามีอะไรที่จูนกันติดเท่านั้นเอง ใช่มั้ยครับ
- หวังว่าน้องคงสบายดีนะครับ รักษาสุขภาพด้วยครับ
สวัสดีค่ะครูสุ
7 ปีนี่น่าจะมีความทรงจำดี ๆ ให้นึกถึงได้เยอะนะคะ มิตรภาพเลยกลายเป็นความผูกพัน ถึงแม้จะต้องจากกันไป แต่อย่างน้อย ๆ ทำให้ชีวิตเราได้มีมุมดี ๆ ให้นึกถึงค่ะ
ณิช
สวัสดีณิชนันทน์,
สบายดีนะ ตอนนี้เรามี blog ของ gotoknow แล้ว
แต่ยังไม่มีเวลาอัพเลย ยังไงก็ขอ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้ะ
แล้วว่างๆ จะเข้ามาเยือนใหม่
เรื่องของแกน่าอ่านหลายเรื่องนะ
เอาไว้มีเวลา...จะเข้ามาอ่านจ้ะ
คิดถึงนะเพื่อน
อยู่ทางนั้น...ดูแลตัวเองด้วยล่ะ
<หวาย>
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ GotoKnow (เว่อร์ไปมั้ยเรา) แล้วเจอกันในนี้นะ :-D