เล่าเรื่องเมืองหงสา (๑๕) มัดการาวัต ไปสัมผัสมือประธานสภาแห่งชาติ

มัดการาวัต แปลว่าผูกเนคไท

สวัสดียามบ่าย ที่แสนง่วงนอนครับ

ก็เมื่อคืนไม่ได้นอนเลย เตรียมข้อมูลต้อนรับคณะท่านประธานสภาแห่งชาติ (National Assembly) ท่านจะมาตรวจเยี่ยมโครงการ แต่ตอนเตรียมข้อมูลก็ไม่ทราบหรอกว่าจะเป็นท่านใดมา ที่นี่เขาปิดลับกันครับ ว่าเป็นนโยบายเรื่องความปลอดภัย เพียงแต่แจ้งมาว่าเป็นผู้นำระดับสูงคณะหนึ่งจะมาภายในวันนั้นวันนี้เท่านั้นเอง

ผมเตรียมข้อมูลตัวเลขเพื่อยืนยันแผนงานว่าพี่น้องชาวเมืองหงสา ภายใต้ภาระเวียกงานพัฒนาวิถีชีวิต และพัฒนาอาชีพของผมจะสามารถมีรายได้ต่อหัวตามเป้าของแผนพัฒนาฯ คือปีละ ๘๐๐ usd ต่อคน (ทำไมคนเราชอบเอาตัวเลขเป็นเกณฑ์วัดความยากจนความร่ำรวยหนอ ....ผมว่าความสุขต่างหากน่าจะเอามาเป็นตัวชี้วัด) มาทะลุเอาตอนก่อนคณะจะมาถึงราวสิบนาที ว่าเรามัวแต่งมโข่งเอาตัวเลขรายได้สุทธิมาคิด ที่แท้เขานับกันที่รายได้รวม...ปาดโธ่...รู้งี้ได้นอนตั้งแต่เที่ยงคืนแล้ว

ทำงานจนถึงตีห้า อาบน้ำแต่งตัว มัดการาวัต แปลว่าผูกเนคไท ที่ลาวเรียกเนคไทตามภาษาฝรั่งเศส ว่า การาวัต ยังมีร่องรอยฝรั่งเศสในภาษาลาวอีกมากหลายคำ เช่น กะแลม = ไอศกรีม, ไอติม หรือ กระแซด = เทปคลาสเสด เป็นต้น

คณะเดินทางโดยเครื่องบินปีกหมุน มาจากที่พักในแขวงหลวงไชยะบุรี โดยมีคณะข้าราชการจากเมืองมาต้อนรับด้วยทั่วทุกหน่วยงานรวมถึงเยาวชน และชาวหนุ่ม มีสาวงามสามนางแต่งชุดประจำเผ่ามาคอยต้อนรับด้วย คือ ชุดลาวลุ่ม(ห่มสไบ) ชุดลื้อ(ชุดแดงที่โพกผม) และชุดชาวเย้า เมื่อ ฮ. ลงจอดและลมเริ่มสงบ คณะต้อนรับพากันไปเข้าแถว เริ่มจากเยาวชน นางสาวงาม คณะพรรคเมือง ข้าราชการเมือง เจ้าหน้าที่โครงการและวิชาการที่ปรึกษาอย่างผมรั้งท้ายๆ

คณะเยี่ยมยามเดินลงมารับช่อดอกไม้จากเยาวชน แล้วขึ้นรถขบวนไปยังห้องประชุม ส่วนผมถูกตำรวจมาดึงแขนออกไปตั้งแต่ก่อนท่านประธานจะลงจาก ฮ. ตกใจเหมือนกันนึกว่าทำผิดอะไรอีกหนอ ก็ไปตัดผม โกนหนวด ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาว(แต่ไม่ได้รีด) ยืมเนคไทเขามาผูก แล้วนี่นา หรือว่าเราใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวโดดเด่น(ก็มันไม่ได้เตรียมรองเท้าหนังมา) แต่ไม่ใช่หรอกไม่มีความผิดอะไร แต่เป็นเพราะท่านเจ้าของโครงการที่เตี้ยมกันไว้ว่าจะเป็นผู้กล่าวต้อนรับ และบรรยายสรุปนำเสนอภาพรวมท่านยังเดินทางมาไม่ถึงนั่นเอง เขาเลยให้ไปตาม (อาจาน เป ลี่ ยน) ไปเตรียมเสนอตัวเสนองานแทนในบัดเดี๋ยวนั้น (เป็นที่ปรึกษานี่มันต้องทำอะไรแทนเขาตามเขาสั่งได้ทันทีหรือไง....) แต่ก็โชคดีครับพระเอกตัวจริงมาทันเวลาหวุดหวิด แต่ก็ยังไม่พ้นอยู่ดี เพราะสิบคำถามหกข้อคิดเห็น และห้าข้อฝากฝังที่คณะเยี่ยมยามได้ให้ทัศนะไว้กับโครงการ และเมือง ล้วนเป็นเรื่องเกี่ยวกับอาชีพ และความเป็นอยู่ของชาวบ้านทั้งนั้น ก็คงต้องรับไปเต็มๆอีกเช่นเคยเรา

ผมได้สัมผัสมือท่านประธานเอาเมื่อตอนเข้าแถวส่งท่านขึ้น ฮ. กลับ ท่านยิ้มๆบอกว่าปี สองพันสิบสามจะมายามใหม่ ถึงปีนั้นผมคงได้มัดการาวัตรอต้อนรับท่านอีกครา

เขียนใน GotoKnow โดย paleeyon
ใน ร้อยเรียงเรื่องที่ผ่านพบ

คำสำคัญ (Tags): #การต้อนรับ#การเยี่ยมยาม#ประธานสภาแห่งชาติ#เมืองหงสา

หมายเลขบันทึก: 184126เขียนเมื่อ 23 พฤษภาคม 2008 16:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:05 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน