ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่า ในการเข้าร่วมอบรมวิทยากรกระบวนการในครั้งนี้ ฉันมาได้ด้วยเพราะใจสั่งมา อาการป่วยทางกายมันหายเพราะใจเกินล้านนี่เอง ดังนั้นการเข้าร่วมกิจกรรมแต่ละครั้งจึงเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ความสุขอย่างไร
· สุขจาการกิน เพราะกินมันทุกมื้อ มื้อละ 2 จาน (ก๊ากส์)
· นอกจากนั้นสุขจากการเรียนรู้นอกห้องเรียน ด้วยสภาพแวดล้อมในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยต้นไม้ เต็มไปด้วยมิตรภาพ (ยิ้มจนตาหยี)
· สุขจากการเรียนรู้ในห้องเรียน อันนี้เป็นสิ่งมหัศจรรย์ในใจ เป็นสิ่งที่ตัวเองเฝ้าอยากให้มีในการสร้างบรรยากาศเรียนรู้ในที่ทำงานของตัวเอง เราอยากทำอะไรเราก็ทำได้ เราอยากนอนฟังเราก็นอนได้ (เข้าทางกรรมการมาก...เพราะงานนี้เปลี่ยนชื่อแล้วว่า “บังอร”......ต้องรีบอกตัว เดี๋ยวคนฟ้องด้วยภาพ.....แต่ภาพเหล่านั้นจะสื่อถึงอะไรเป็นไม่ได้นอกจากความสุขล้นพุง..เอ้ย...ล้นใจ)
เช้านี้ฉันตื่นมาด้วยความสุข อาบน้ำสระผมแล้ว ก็ลงมาเดินเล่นรอบ ๆ สวนป่า วันนี้พ่อครูพาเพื่อน ๆ ไปชมต้นไม้ในสวนป่า แต่ไม่ไกลจากบริเวณหน้าอาคาร ฉันเดินเล่นไปรอบ ๆ สวนป่า
เดินไปทักทายน้องตาหวาน แกทำหน้างง เอ๊ะ น้าคนนี้มันใครหว่า มาทักทายเรา สบายดีไหม คิดถึงจัง ถ่ายรูปหน่อย 1..2..3 ยิ้มหน่อยสิ เอาหวาน ๆ ให้เหมือนคุรหมอชอบวิ่งถ่าย อ้าว..ทำไมหน้าบึ้ง อืม...อย่างไรก็ได้ 1..2..3.. ขอบใจนะจ๊ะ แล้วน้าจะมาแวะใหม่ คิดถึง คิดถึง จุ๊บ ๆ (น้องตาหวานแกคงคิดว่าน้าคนนี้ถ้าจะบ้าแน่ มาคุย ๆ ๆ ถ่าย ๆ ๆ แล้วก็ไป อืม.....)
เดินไปแวะหาน้องเหมยซาน อ้าวนอนกันอีกแล้ว สายแล้วนะเนี่ย ขอถ่ายรูปหน่อยสิ มาอยู่รวม ๆ กันเร็ว เอาให้สวย ๆ ไปฝากพี่ขจิต แล้วจะได้ไปฝากน้องฟ้าน้องฟาง น้องปลา น้องแปมแปม ด้วย เร็ว ๆ ๆ อ้าว...น้องเหมยซานไม่สนใจ น้ามีงอน ไม่ถ่ายก็ไม่ถ่าย มาแวะหาแล้วนะคะ คิดถึงกันก็ส่งจดหมายหากันบ้างนะจ๊ะ....อืม...เริ่มอาการออก
เดินลัดเลาะผ่านป่าใผ่ แวะเห็นท่านครูมนตรี และครูเทพ นอนคุยกันบริเวณลานใผ่ เป็นภาพที่ช่างประทับใจมาก จึงได้ถ่ายรูปมา แต่ถ่ายอย่างไร ก็ไม่สามารถบรรยายบรรยากาศในขณะนั้นของใจเราได้ ครูคงคุยเรื่องกระบวนการอบรมฯ ครูคงคุยกันในเรื่องกระบวนการของจิต ครูคงคุยเรื่องทั่ว ๆ ไป ในความเป็นไปของชีวิต.....จิตเราเริ่มคิดแทน....แต่ถึงแม้ว่าเราจะจินตนาการว่าครูกำลังคุยกันเรื่องอะไร แต่เชื่อแน่ว่า เรื่องที่คุย ต้องเป็น “สุนทรียสนทนา” เป็นแน่แท้
ต่อจากนั้นแวะไปหาน้องเหมยซานคอกใหญ่ วิ่งเล่นในลานกันอย่างสนุกสนาน ไอ้ตัวเล็ก ๆ ปราดเปรียวสมวัยมาก (เหมือนหมาน้อยมากกว่าหมูน้อย) แวะไปหาน้องวัว น้องฟางเทวี และเพื่อน ๆ ปรากฏว่าออกไปกินหญ้าในป่าซะแล้ว งานนี้เลยไม่ได้เจอกัน แวะเข้าไปในสวนผัก แวะไปโรงเพาะเห็ด แวะไปชมสวนสมุนไพรป้าจุ๋ม ความทรงจำเก่า ๆ ฟื้นคืนมาในบรรยากาศใหม่ ๆ การมาครั้งนี้เติมพลังแห่งชีวิต เติมพลังแห่งหัวใจ มองเห็นพลังการให้ และมองเห็นพลังการรับรู้ การที่สมองปลอดจากภาระ สิ่งที่จะเสาะหาเข้ามาเสริมเติมแต่งให้ใจเรา มันจะสด มันจะชื่น สิ่งเหล่านี้มันจะช่วยให้จิตใจเรามีสุข มีแต่ความสุข มีแต่ความฮา พร้อมเผชิญหน้า เผชิญสิ่งต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นในชีวิต “ด้วยความยินดี”
ขอ “ฮา” เพื่อให้ชีวิตแข็งแรง
ขอให้แข็งแรงทุกท่าน....นะคะ...นะคะ...นะคะ
สวัสดีครับ
แวะมาเติมข้อมูลครับ น่าสนุกครับ
* สุขจาการกิน
มาเยี่ยมครับ
ที่กินทุเรียนไปจากภูเก็ต มันย่อยหมดหรือยังล่ะน้าอึ่ง อิอิ
น้องแป๊ดสั่งเสื้อในนามน้าอึ่ง ๓ ตัว เสร็จแล้วนะครับจะให้ส่งไปให้น้าอึ่งที่เชียงใหม่พรุ่งนี้นะครับ กะจะให้ทันเฮฮาศาสตร์๕ แต่ฝนตกเขาเขียนเทียนไม่ได้ แต่ในที่สุดพอมาดูของแล้ว เขาคงฝืนเขียนเพราะรอฝนนานเกินไป แดต่ก็ยังสวยใช้ได้ครับ
ฮาจริงๆๆด้วยพี่อึ่ง ฮ่าๆๆ แต่นอนบ่อยตื่นมาพูดในวงสนทนาแล้วนอนต่อ อิอิอิ เก่งจริงๆๆพี่เรา ท่ายอัยการอดกอดเลย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะน้าอึ่งหนูน้องกีตาร์ลูกแม่ติ๋วค่ะ พอได้อ่านเรื่องนี้แล้วสนุกมากเลยค่ะ
มีอยู่คำนึงที่หนูชอบมากเลยค่ะคือคำว่า ขอ"ฮา"เพื่อให้ชีวิตแข็งแรง
ขอบคุณค่ะ
หวัดดีค่า...
แว้บมาเฮฮาแบบสั้นๆ แต่ก็ "สุข" ค่ะ
พี่อึ่งอ๊อบเล่าได้อารมณ์มากเลย เหมือนได้เดินตามเก็บภาพด้วยกัน
ชอบบรรยากาศในภาพอารมณ์ชั้นครูมากเลย ^ ^
ก๊ากส์
ฝากบอกท่านอัยการฯ เงินหนู่ยังไม่ได้โอนเลยค่ะ
รอนะคะ วันนี้จะไปจัดการให้
มากอดค่ะ
กอดอุ่นๆให้คนที่จี้เครื่องบินและรถแท็กซี่หายเหนื่อย เพราะภาพสองเราคืนสู่ธรรมชาติข้างบนนั้นเป็นภาพที่ได้รับรางวัลชนะเลิศจากการประกวดในครั้งนี้..แต่น่าเสียดายที่ลุงเอกไม่ได้หอมให้รางวัลพี่อึ่งแบบคุณหมอคนชอบวิ่งได้เนาะ อย่างนี้รางวัลไม่ครบนะคะเนี่ย อิ อิ อิ
ชื่นใจเหลือเกินค่ะที่ได้กอดพี่อึ่งอ๊อบ เพราะคาดว่าอดแล้ว ..
กอดๆๆๆๆๆๆๆ ระดมกอดอุตลุต แทนความคิดถึง ความห่วงหาค่า
เป็นอะไรที่เยี่ยมสุดยอด
ชีวิตน้องอึ่งนี่ "มัน" จริงๆนะ
ลุยลูกเดียว เข้าถึงหมดไม่ว่าอะไรที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร
จริงใจ สดใส ตรงไปตรงมา พึบพับ พึบพับ อิอิ.