"เด็กเก็บว่าว" จบที่บทที่ 24

 

ค้างคาไปนาน สำหรับการอ่าน "เด็กเก็บว่าว" เลย solo ถึงตอนจบเสียเลย เพราะว่ายืมหนูนุ้ยมานานแล้ว เดี๋ยวเธอจะถามหา

เป็นช่วงของความสำเร็จที่ อาเมียร์ ต้องสู้ และผจญภัยกับทั้งเรื่องของการต่อสู้เพื่อให้ได้ ซอหรับมาด้วย โดยซอหรับอีกน่ะแหล่ะ เป็นผู้ช่วยเหลือเหมือนพ่อ ฮัสซาน คือ ยิงหนังสติ๊กเข้าตา อัสเซ็ฟ จนเขาต้องเลิกราการดึงซอหรับไว้ แต่อาเมียร์ก็โดนเล่นงานจนต้องเข้ารักษาตัวใน รพ. เสียนาน

ผจญภัยเรื่องที่สอง คือ จะเอาซอหรับออกจากประเทศได้อย่างไร หลังจากที่อาเมียร์ได้บอกซอหรับว่า เขากับฮัสซานเป็นพี่น้องกัน และจะพาซอหรับไปอยู่ด้วย ซึ่งก็ตกลง แต่มีปัญหาเรื่องการออกนอกประเทศ และเรื่องจะเลี้ยงดูซอหรับ เป็นปัญหาที่ยาก และใช้เวลา แต่ก็ได้โซราญาอีกนั่นแหล่ะ ที่แก้ปัญหาให้ขั้นต้น โดยบอกว่า ยังไงก็พาซอหรับออกนอกประเทศมาให้ได้ก่อน มาทำเรื่องในอเมริการไม่ยากเท่า ซึ่งในที่สุดอาเมียร์ก็ทำสำเร็จ และได้นำซอหรับมาอยู่ด้วย

ท้ายเล่ม เป็นบทความพิเศษ โดยพระไพศาล วิสาโล จากนิตยสาร สารคดี เดือน กย.50 ... "เปลี่ยนผิดให้เป็นถูก" พูดถึงเรื่องความรู้สึกผิดของอาเมียร์ ที่ทำไว้ต่อฮัสซาน โดยกล่าวไว้ในตอนท้ายว่า

"ความรู้สึกผิด หากใช้เป็น หรือเกี่ยวข้องอย่างถูกต้อง สามารถขับเคลื่อนชีวิตของเราไปในทางที่ดีงาม และเป็นสุขได้ แต่หากใช้ไม่เป็น หรือปล่อยให้อัตตาเข้ามาบงการ ชีวิตก็เป็นอันตรายอย่างยิ่ง

หากเราไม่เผลอไปทำร้ายคนอื่น เพื่อรักษาหน้าตาของอัตตาเอาไว้ ก็อาจทำร้ายตัวเอง เพราะทนความรู้สึกผิดไม่ไหว"

โชคดีที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งจริงๆ ขอบคุณ "นุ้ย" มากนะคะ ... กำลังจะส่งหนังสือกลับคืนให้ต่อไปนะคะ (เธออยู่สมุทรสาคร แน่ะค่ะ)

ขอบคุณค่ะ