เดินป่าที่เขาใหญ่
เนื่องจากฝนตก น้องนักศึกษาแพทย์ยังไม่เคยมาเที่ยวที่เขาใหญ่เลย และในครั้งนี้มา
ด้วยการที่อยากจะทำอะไรที่แตกต่างออกไปจากชีวิตในปกติ.........
ซึ่งก็เป็นเรื่องจริงสำหรับชีวิตคนเรา ที่บางครั้งในที่เราทำงานเราอาจเป็นผู้จัดการ
กำกับ สั่งการในหลายๆอย่าง พนักงานเรียกผู้จัดการใหญ่ แต่เมื่อเรามาอยู่กลาง
ป่าใหญ่ตัวเราเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับป่าแล้ว.......หมอเบิร์ดตั้งใจมากในการพา
น้องนักศึกษาแพทย์ มาเขาใหญ่ครั้งนี้คงอยากให้น้องได้เห็นความหลากหลาย
ของธรรมชาติ และได้บอกแก่น้องๆว่า แพทย์เมื่อจบแล้วหากมาอยู่ในโรงพยาบาลเล็กๆ
ก็จะเป็นหมอใหญ่ของที่ทำงาน เป็นหมอใหญ่ของชาวบ้าน ทั้งๆที่เพิ่งเรียนจบมาก็ตาม
การมาป่าครั้งนี้ก็ทำให้เราเห็นว่าจริงแล้วตัวเราเล็กมากเมื่อเทียบกับป่าแล้ว บางครั้ง
ก็ทำให้กลับมาคิดว่าการศึกษาของเราในปัจจุบัน สอนวิชาการความรู้ให้แก่เรา แต่ทักษะการ
ใช้ชีวิตที่ถูกต้องของเราการศึกษาของเราไม่เคยสอนเราเลย โดยเฉพาะสาขาอาชีพชั้นนำ
ของสังคมด้วยแล้วนับว่าเป็นความจำเป็นที่ต้องเรียนรู้ในสิ่งเหล่านี้.........
รุ่งขึ้นในวันที่เราจะเดินป่ากันสภาพอากาศไม่ค่อยดีนักเนื่องจากมีฝนตกลงมา
แต่ในที่สุดเราตัดสินใจว่าไหนๆก็มาแล้วและฝนตกแค่นิดหน่อย ชีวิตคนเรา
ควรจะทำในสิ่งที่ท้าทายบ้างโดยเฉพาะนักศึกษาแพทย์จะได้รู้ว่าชีวิตคนเรา
มันมีหลาย รสชาด และได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำได้เรียนรู้ เข้าใจ ธรรมชาติ
และที่สำคัญในขณะที่เราเดินป่าเป็นช่วงที่ดีมากที่เราจะได้เรียนรู้ความรู้สึก
ความเปลี่ยนแปลงของจิตใจเรา เป็นการทดสอบและเฝ้ามองจิตใจของเราไปในตัว
เมื่อมีสิ่งที่มากระทบ ไม่ตรงตามความคาดหวังของเรา เป็นการฝึกไปในตัว.......
ในระหว่างทางเดินจืดซึ่งเป็นผู้นำ ก็ได้อธิบายและแนะนำ ชีวิต ความหลากหลาย
ของป่า การอยู่อย่างพึ่งพากันและกันของป่า ได้ผจญกับ ทาก ซึ่งเป็นสัตว์ที่น้องๆไม่เคย
สัมผัส และจะรู้สึกกลัว แต่จืดก็สอนให้เข้าใจมันและสามารถจับมันออกได้ ลูกๆ ทั้ง 2 คน
ก็เลยได้เรียนรู้ ที่จะไม่กลัว ทาก เดินทางมาได้ ประมาณสัก 1 กม. จืดได้ชีให้ดูมี รังต่อ
มาขวางทางเดิน และได้ให้ข้อมูลว่ามันเป็น ต่อนอนวัน ซึ่งดุมากคนที่แพ้โดนต่อย 3-4 ครั้ง
ก็อาจจะตายได้ แคมป์ ได้ยินก็รู้สึกตกใจและกลัวพอสมควร นี่แหละที่เขาเรียกว่าจิตเกิด
"คุณพ่อเรากลับกันเถอะ "
"ทำไม ละลูก"
"เอ้า เราไม่เห็นจำเป็นต้องเสี่ยงเลย ลุงจืดบอกว่ามันต่อยเราตายได้นะ เราเดินกลับก็ได้นิ"
ผมก็เลยต้องเริ่มให้กำลังใจ มันนอนหลับอยู่ครับมันไม่ทำอะไรเราหรอก หากเราไม่
ทำอะไรมัน เราต้องเดินให้เงียบ และลูกต้องมันใจว่าลูกทำได้ แล้วเราพยายาม
ลูกก็สามารถผ่านไปได้ ความกล้าก็เริ่มมามากขึ้น ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพ่อเดินไปก่อน
นำทางให้แล้วเราก็เดินผ่านมาด้วยดี ......."เห็นมั้ยครับหากว่าเราคิดว่าเราทำได้แล้วลงมือทำ
ในที่สุดเราก็จะทำได้สำเร็จ ลูกว่ามั้ย"
ในการเดินครั้งนี้ถึงแม้ว่าจะเดินได้ เพียง 2-3 กม.แต่ก็เป็นความประทับใจของการเดินครั้งแรก
ของหลายๆคน ที่จะเก็บความทรงจำ ความหลากหลายในการดำรงชีวิตในป่าใหญ่ สีสันของป่า
สีสันของชีวิตในป่าเขาใหญ่ ไม่แน่หรอกนะมันอาจจะเป็นก้าวแรกของจิตใจอนุรักษ์ หวงแหน
ธรรมชาติของใครบางคนก็ได้....บางคนอาจอยากจะลองเปลี่ยนวิธีการท่องเที่ยวดูแทนที่จะท่องเที่ยว
แบบเปลี่ยนที่กิน เปลี่ยนที่นอนเท่านั้น
สีสันของป่าในเส้นทางเดินที่เขาใหญ่
ชีวิตใหม่ในป่าใหญ่
รวมทีมพักเหนื่อย ก่อนการเดินทางต่อ ทุกคนยังสู้ครับ
ลุงจืดของเด็กๆกำลังแนะนำการดูนก
น้อง CAMP เล่นเกมส์กลางสายหมอกที่ผาเดียวดาย
สิ่งมีชีวิต ที่เรียกว่า เม่น มันเดินมาใกล้กับที่พัก
รวมทีมที่ผาเดียวดายเช้าวันที่ 4 พค.นำทีมโดยลุงจืดของเด็กๆ
เพื่อนต่างวัยของเด็กๆ เขาคือ มิสเตอร์แบมบู
ความเห็น (3)
ดูรูปแล้ว นักศึกษาน่าจะประทับใจมากอยู่นะ เดินป่าหน้าฝน
เขาใหญ่ เดินได้ทุกฤดูเลยนะ
น้องแคมป์ น้องค่าย คงสนุกกว่าพี่ๆ
แน่เล้ย
เด็กรักป่า
ฝากอีกลิ้งค์ครับ http://www.dekrakpa.com/newwebboard/main.php?board=000225&topboard=1
แก้ไขตามความสามารถก่อนนะหน่อย เรื่องรูป
ที่จริงมีอีกหลายรูปแต่ติดขัดอยู่ที่ยังทำไม่ค่อยเป็น