แสนดาวเหนือลุ่มน้ำอิระวดี
๐เหนือลุ่มน้ำอิระวดีเคยมีดาว...
นวลแสงพราววิบวับจับฟ้าใส
หมื่นแสนดวงร่วงลับวับๆไว
โอ้กระไร รากหญ้าสามัญชน
๐หมื่นแสนดาวดาริกาคนสามัญ
ที่ดวงตาเคยไหวหวั่นและสันสน
มีมือเท้าเขาจึงเรียกว่าเป็นคน
ปล่อยหากิน ดิ้นรน ทนกันไป
๐มีสองมือสองตีนไว้ปีนป่าย
มีตีนมือไว้แหวกว่ายอยู่ไหวๆ
มีปากเสียงเพียงไว้กระแอมไอ
อย่าหมายใดเหนือลุ่มน้ำอิระวดี
๐โอ้เหล่าดาวรากหญ้าคนสามัญ
แสงเธอนั้นเกิดมาเพียงเติมสี
กล่อมสวรรค์อีกชนชั้นให้เปรมปรี
ดาวน้อยๆจึงริบหรี่ ดับแสงลง.
....................................
อาลัยทุกดวงวิญญาณเหนือลุ่มน้ำวิปโยค
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ
มาอ่านบทกลอนไพเราะ
ขอร่วมไว้อาลัยเช่นกันครับ
โอ้....พุกามคามเขต
รามัญประเทศรุ่งแล้วโรย
พม่าครองไตกระเหรี่ยงล้วนหิวโหย
อังกฤษนั้น...เคยได้ มากอบโกย
บัดนี้...มามอดม้วย ด้วยลมแรง
ดินแดน....ดงเจดีย์วิถีพุทธ
บริสุทธุ์..บุญทานทั่ว หัวระแหง
กลับวิบัติ..ด้วยโลก...เปลี่ยนแปลง
ทั้งร้อนแล้ง พายุกล้า เข้าราวี
สวัสดีค่ะคุณธัญศักดิ์ ขอบคุณค่ะที่ไปแวะเยี่ยมที่บล็อกดิฉัน มาเยี่ยมตอบบ้างค่ะ เลยได้พบคนคุ้นเคยอีกสองท่านที่นี่ด้วย ถือโอกาสสวัสดีด้วยค่ะ
เป็นเรื่องน่าเศร้านะคะกับภัยพิบัติที่พม่า เห็นข่าวเมื่อเช้าบอกว่าฝนตกหนักลงมาอีก