ไดอารี่ความคิด 05/05/08
ดูข่าวคุณสมัคร (ไม่ยักอยากจะเรียกว่าท่านนายกสมัคร หุหุ) ที่ว่าจะไปถามราชบัณฑิตก่อนว่าสิ่งที่พูดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนั้นหยาบคายหรือไม่
ทำให้ไพล่คิดไปถึงนักศึกษาของตัวเอง
ที่เอะอะอะไรก็ถาม...ถาม...ถาม...ทั้งที่บางเรื่องคำตอบก็ชัดเจนอยู่แล้วแต่ไม่อ่าน...ไม่คิดกัน...
เด็กๆ ยังพอให้อภัย...
แต่คุณสมัคร...ไม่เข้าใจว่า...ทำไมเรื่องแค่นี้คิดเองไม่ได้
ต้องไปรบกวนราชบัณฑิตท่าน...
ง่ายๆ...ถ้าคุณสมัครคิดว่าตัวเองพูดไม่ได้หยาบคายอะไร
ก็ลองเอาไปพูดกับที่บ้านดู...ไม่ใช่คนรับใช้นะ...แต่เป็นคุณหญิงที่บ้านน่ะ...
อืม...วันนี้คุณหญิงแต่งตัวเฮงซวยมากๆ เลย แต่งตัวอย่างนี้จะไปทำหอกอะไร
และดูท่าทางกระเหี้ยนกระหือรืออยากไปร่วมงานกับเขาจังเลยนะ
แทนคำว่า
วันนี้คุณหญิงแต่งตัวดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่นะ แต่งตัวอย่างนี้ออกไปจะดูไม่ดีนะครับ
และดูวันนี้คุณหญิงท่าทางกระตือรือร้นอยากไปร่วมงานนี้จังเลยเนาะ
แค่พิมพ์นี่ยังกระดากเลยอ่า เห่อ...เห่อ
แล้วพูดมันจะแค่ไหน
เรื่องอย่างนี้คิดเองก็ได้...ไม่เห็นต้องถาม
แอบคิดต่อว่า...
ถ้าเรื่องที่ยากกว่านี้...เรื่องประเทศชาติทุกวันนี้...ต้องไปหาคำตอบที่ใครกัน...
ตอบ : ก็ถามท่าน.............(เติมเอาเอง หุหุ).........อ่ะสิ
ความเห็น (2)
อ.ครับเขาว่าปกติคนจะยุ่งแต่เรื่องไร้สาระ 80% เรื่องสาระเพียง 20%
แต่ในสังคมไทยโดยเฉพาะแวดวงสื่อผมว่าสาระไม่ถึง 10% นอกนั้นไร้สาระหมด
รายการข่าวในทีวี ข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์หาสาระได้น้อย จนคนบางคนบอกเลิกอ่านไปเลย ผมเคยเห็นคนมาออกรายการทีวีบอกไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์มาเป็นปีแล้ว
คุณสมัครโดนถามแบบไร้สาระก็เลยใช้ไร้สาระตอบ ตอนนี้ขอหยุดไปเลย ผมว่าขิงก็ราข่าก็แรงสกปรกพอกันเลยครับ
ตราบใดสังคมไทยยังชอบของสกปรกแบบนี้ หนังสือพิมพ์ก็ขายได้ พรรคสมัครก็ยังมีคนเลือก ดูโพลแล้วดีขึ้นด้วย ก็ต้องมาโทษคนไทยนี่แหละครับ ยังชอบน้ำเน่าเดิมๆ
สวัสดีครับ
- การพูดบางครั้งอาจอยู่ในอารมณ์ด้วยมั้งครับ
- ไม่วิจารณ์ดีกว่า
- ขอบคุณครับ