อะไร ๆ ก็เล่าแต่เรื่อง..ลูก
ถ้าจะยังจำกันได้..ผมเคยเล่าเรื่อง.เจ้าลูกชาย ตัวดี ของผม..ที่ได้สร้างวีรกรรม อะไรๆ ไว้มากมาย..และได้นำมาเล่า สู่กันฟัง..ผ่านบันทึก.นี้ หลาย ต่อหลาย..ครั้ง...
"""ไม่เบื่อบ้างเหรอ?
"""ทำไมชอบเล่าแต่เรื่องลูก?
"""แหม? ภูมิใจอะไร กันนัก กันหนา?
โอ้ย..สาระพัด คำถาม ..อาจจะเกิดขึ้น กับผู้ที่ได้..หลวมตัว มาอ่าน บันทึกของผม...
คำเดียว..ทีผมตอบได้ก็คือ.."ไม่เบื่อ.ครับ..และมันเป็นความสุข..ของผมไปด้วยซ้ำ" เพราะเรื่องที่ผมได้เล่าผ่านบันทึกไป..มีทั้งเหตุการณ์แห่งความภูมิใจ และเหตุการณ์ที่ทำให้ผม..ทุกข์ใจ..ระคนกันไป และผมก็ได้..คำแนะนำจาก..พี่น้อง G2K นี่แหละครับ แนะนำ ให้กำลังใจ ..จนผม ได้ผ่านสถานการณ์นั้นๆ มาได้..ครับ...
และวันนี้..หลังจากผมได้จัดการ..อะไร ๆ ให้มันลงตัว..จากที่มันยุ่งเหยิง พัลวัล พัลตู..มาระยะหนึ่งแล้ว..ก็หันกลับมา.เข้าชมรม คนบล๊อกอีกครั้ง...เพื่อถ่ายทอดความ รู้สึก..โดยผ่านบันทึก..นี้..
ก็มีความสุขม๊าก มากครับ กับเฮฮาศาสตร์4 ที่ผ่านมา...รักพี่น้องทุกๆ คนเลยครับ..เป็นบรรยากาศที่อบอุ่นมาก...ประทับใจมากเลยครับ..โดยเฉพาะอย่างยิ่ง..ท่านอัยการฯ เป็นที่รักของพี่น้องทุกๆ คนเลยครับ...
วันนี้ ...ผมเริ่มต้น อีกครั้ง กับบรรยากาศ ที่เหน็ดเหนื่อยครับ เมื่อวานเป็นวันหยุด แต่ผมต้องขลุกอยู่กับร้าน ทั้งวัน เพราะต้องปรับปรุงต่อเติมร้าน...ขอบอกเลยครับ..ว่าเหนื่อยสายตัวแทบขาด..ครับ...กว่าจะเสร็จ..ก็ปาเข้าไปตีสองกว่า ครับ....เพราะต้องเร่งเปิดให้ทันในวันนี้...
แต่ที่จะเล่า..ก็คือเรื่องลูกชาย ครับ..
คงจะจำเรื่องของ..น้องลัคกี้..กันได้นะครับ...ผมเคยบันทึกไว้ใน.. http://gotoknow.org/blog/alex/177223 เกี่ยวกับการเรียนต่อ ม.1 ของน้องเค้าครับ...
มา ณ วันนี้..ก็เป็นอีกวันหนึ่ง ครับ หลังจากที่ต้อง มานะอุตส่าห์เรียน.ปรับพื้นฐาน จนเสร็จสิ้นขบวนการไปเมื่อวันที่ 30 เมษาฯ ที่ผ่านมา..ก็เป็นวันที่ต้องสอบวัดผล..เพื่อคัดชื่อเข้าเรียน ห้อง1 อีกครั้ง โดยจะคัดเหลือเฉพาะผู้ที่สอบผ่าน..เท่านั้น..ซึ่งในวันนี้..2 พฤษภาฯ เป็นวันที่ประกาศผล..ผู้ที่มีสิทธิ์เรียนห้อง 1 โครงการณ์พิเศษฯ
ตั้งแต่ เมื่อวานแล้วครับ..ผมสังเกตุเห็นถึง..ความเปลี่ยนแปลง..ของเจ้าลูกชาย..เค้าดูเครียดๆ เอามากเลยครับ พูดน้อย..หงุดหงิด กับน้อง..บ่อยขึ้น..ผมก็ได้พยายามพูดคุยสอบถาม ก็พอได้สาเหตุ..คือว่า เค้ากลัวว่า..จะไม่สามารถผ่านเข้าเรียนห้อง 1 ได้...เมื่อคืนเค้าวิตกมากครับ..เกือบตีสองแล้ว ยังไม่นอนเลย..ผมก็ได้พูดกับน้องลัคกี้..เสมอ..ว่า.."อย่างกังวลเลยลูก ในเมื่อลูกทำดีที่สุดแล้ว..จะเรียนห้องไหน..พ่อก็ภูมิใจ..ในตัวลูกเสมอ" จริงๆ แล้วเค้าก็กลัวว่า..จะทำให้พ่อผิดหวัง.ด้วย..ก็เลยเครียดไปกันใหญ๋...
เช้าขึ้นมา..ทั้งพ่อทั้งลูก ก็เลยสโหลสะเหร...(เขียนไม่ถูก.ครับ) อ่อนเปลี้ยไปตามๆ กัน..พอได้เวลา ก็ได้เดินทางไปถึง..โรงเรียน..เพื่อดูผลสอบ..แหม? เจ้าลูกชาย..ตรวจรายชื่อไล่ตั้งแต่ห้อง 2 มาเลย จากหลังมาหน้า (ทั้งหมดมี 4 ห้อง) เหตุด้วยความไม่มั่นใจ ว่าจะผ่านเข้าเรียนห้อง 1 ได้ ก็เลยไล่มาตั้งแต่รายชื่อท้ายๆ แนะ...
"โน่น..ชื่อลัคกี้..อยู่โน่น" (เสียงเพื่อนข้างๆ ตะโกน..บอก)
สายตา 2 คู่ (พ่อแสนดี? กับลูกชายตัวดี อิ อิ อิ) ก็ไล่สายตาม ตามปลายนี้วชี้ไป....อึ้งๆ ๆ ๆ
ผมสังเกตุเห็นสายตา ของน้องลัคกี้ มีประกายออกมา...แววตาตื่นเต้น..ปลายนิ้วของน้องเค้าจรดแน่นตรงชื่อของเค้า...โอ รายชื่อเค้าอยู่ในลำดับที่ 12 ของ ห้อง 1 เสียงเย้ว..เย้ว..หลุดออกมาจากปากของน้องลัคกี้..พร้อมกับหมุนตัว..กระโดด (ตัวลอยจากพื้นด้วยครับ..นี่แหละดีใจ..แบบไม่เกี่ยงน้ำหนัก ) ด้วยความดีใจ...เค้าหันกลับมาหา ..พ่อของเค้า..แล้ว..คำพูดก็หลุดออกมา..ด้วยเสียงสั่นเครือ..ว่า.."ปะป้า..ลูกได้เรียนห้อง 1 แล้ว.."
ในจังหวะนั้น..ใครจะรู้ไหมหนอ..ว่า "ในท่ามกลางที่ลูกกำลังดีใจนั้น...พ่อ..ดีใจมากกว่าอีก..ดีใจที่ลูกทำได้..ดีใจที่ลูกได้สมหวัง กับความหวังเล็กๆ ที่หวังไว้..และยิ่งกว่านั้น..ที่พ่อดีใจ..ก็คือ..พ่อดีใจที่เห็นลูกได้ถูกปลดปล่อย...หลุดพ้นจากภาวะ..ตึงเครียด ที่ลูกเผชิญ อยู่..."
เฮ้อ?...โล่งอก..
ผมยังนึกถึง กับคำแนะนำเกี่ยวกับพฤติกรรม เรื่องเรียน เรื่องเล่น ของเด็กๆ จากพี่น้องฯ ไม่ว่าจะเป็น ท่านอัยการฯ หรือครูอ้อย..และอีกหลายๆ ท่านแล้ว...ผมคงต้องเรียนรู้อีกมากเลยครับ ที่จะต้องทำความเข้าใจกับพฤติกรรมของเด็กๆ ในวัยนี้...
ก็ขอบคุณทุกท่าน นะครับ ที่ได้พยายาม อ่านจนจบ...
ผมดีใจ...และภูมิใจ.ที่ได้เขียนบันทึก..นี้..ครับ..
ความเห็น (17)
มายิ้มๆๆกับพ่อลูกคู่นี้ ฮ่าๆๆๆ ดีจังเลยครับ ดูมีความอบอุ่นและมีความสุขดีครับ ชักอยากมีลูกบ้างแล้ว ฮ่าๆๆ
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณอาเล็ก
คุณอาร้องเพลงเก่งจังเลยนะค่ะ เพราะด้วย น้องจิเห็นคุณอาไปร้องที่ภูเก็ตแล้ว คิคิ ได้ใจไปเลยเจ้าค่ะ ครอบครัวก็อบอุ่นด้วย รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับ.ท่านประจักษ์
- แวะมาทักทาย..ก็ดีใจแล้วครับ..
แหม..ท่านขจิต ครับ ผมแค่เล่าเรื่องของลูก...เพียงแค่ลูกชายคนโต...เพียงคนเดียว..ท่านขจิต..ก็อยากมีลูกซะแล้ว.....แล้วถ้าผมเล่าเรื่องลูกๆ ทั้งสามคน..ละ..โอ้ย ไม่อยากจะคิดว่า..ท่านขจิต จะรู้สึกอย่างไร..เอิ้ก ๆ ๆ
หวัดดีครับ..หลาน.
เปลี่ยนลุคส์ใหม่..เป็น โก๊ะจิจัง..แหม? แอบแบ้ว..เน๊อะ..
เสียดายที่..เฮฮาฯ ครั้งนี้..อาติดงานยุ่ง...ก็เลยไม่ได้ลุยไปเที่ยว ด้วยกัน กับชาว เฮฮาฯ
สัญญา..ว่าครั้งหน้า..จัดเมื่อไหร่..จะพาตะลอน กันไปทั้งครอบครัวเลยครับ...
ดีใจด้วยอย่างมากๆครับคุณเล็ก และมาขอบคุณในน้ำใจพร้อมมิตรภาพที่มีให้เราชาวเฮฮาศาสตร์ ที่ภูเก็ต
เยเย้
ดีใจกับน้องลัคกี้ด้วยนะคะ ภูมิใจกับพี่เล็กด้วยจริงๆค่ะ น้องลัคกี้ทำได้ พ่อเล็กก็สุขใจ
อิอิ ลูกหลานแซ่เฮ ก็เก่งๆแบบนี้หละเนอะ ไหนจะคนสวย ไหนจะหน้าตาดี โอ๊ย...ต้นตระกูลดีก็งี้แหละ
สวัสดีค่ะน้องเล็ก
- ลูกเป็น แก้วตาและดวงใจ คนเป็นพ่อแม่ย่อมรักและภาคภูมิใจกับลูกเสมอ
- เขียนเถอะค่ะ การที่เราเขียนบันทึกไว้ เมื่อลูกชายเติบโตขึ้น มาอ่านพบ จะเป็นสมบัติอันมีค่าให้กับเขาค่ะ
- เราเป็นพี่น้องกันนี่คะ เรามีอะไร ก็เล่าสู่กันอ่านค่ะ ครูอ้อยยินดี กับการแนะนำเท่าที่มีประสบการณ์ได้เสมอ
- ขอบคุณความมีน้ำใจ ที่ดูแล ช่วยเหลือในการต้อนรับพวกเรา ชาวเฮฮาศาสตร์เป็นอย่างดี
ขอบคุณค่ะ รออ่านบันทึกต่อไปนะคะ
- น้องลัคกี้ ชื่อก็เป็น มงคลนามอยู่แล้ว อิอิ
- พรุ่งนี้กระโดด ตัวลอยอีก บ่อยๆ พุงจะได้ยุบ
- ยินดีด้วยทั้งพ่อ-แม่-ลูก
- มาลุ้นการกระโดดด้วย
- เวลากระโดด....ลุ้นให้กระโดดพร้อมกันทั้งพ่อทั้งลูก
- กระโดด...ให้ตัวลอย....เหมือนนุ่น
- และให้เท้าลงถึงพื้น.....เหมือนนุ่น
- เพื่อถนอมหัวเข่าไว้
- ทำได้ไหมเอ่ย
- ขอบคุณท่าน สะมะนึก.ที่นำภาพหนุ่มหล่อ/สาวสวย กับอ้อมกอดอันแสนจะอบอุ่น..และบรรยากาศแห่งมิตรภาพ..มาให้ดูอีกครั้ง..ครับ
- น้องหนิง..ครับ..นี่แหละครับ..ผลพลอยได้จาก..การได้ใช้นามสกุล..แซ่เฮ.ได้ทั้งสติปัญญา รวมทั้งความสวย ความหล่อ ได้อย่างครบถ้วน..เอาแบบอย่างจาก..พี้ๆน้องๆ/ลุงๆป้าๆ/น้าๆอาๆ...และฯลฯ จากต้นตระกูล..เฮ..กันหมดเลยครับ
- ครูอ้อย..ครับ..หลานๆ ของคุณครูอ้อย..เริ่มมีแวว..เก่งๆ มากขึ้นบ้าง..แล้วครับ..(ก็มีป้าอ้อย..คนสวยแซ่เฮ..เป็นแบบอย่างนิครับ..จริงไม๊?) เพียงแค่ผมเริ่มบันทึก..เฉพาะเรื่องราวของเจ้าลูกชาย..คนโต..ก็มีเรื่องมากมาย..ได้เล่าสู่กันฟังแล้วครับ..ถ้าผมเขียนบันทึก..ของลูกอีก 2 หน่อ ก็เกรงว่าครูอ้อย..จะเบื่อเสียก่อนนะซิครับ?
- ท่านครูบา..ครับ..ผมจะทำตามท่านครูครับ..จะกระโดดพร้อมๆ กัน..แฮะๆ ๆ นึกไม่ออกว่า..ดูๆ คล้ายๆ กับตัวอะไร..กระโดด...ๆ "อ้วนๆ กลมๆ " 5 5 5 ///// ท่านครูบา..ครับ..ชื่อของน้องลัคกี้.ผมตั้งชื่อ..เองครับ คิดออก ตอนน้องลัคกี้ อยู่ในตู้อบ..พร้อมสายอ๊อกซิเจน ระโยงระยาง..และหมอก็กุลีกุจอ ช่วยเหลืออยู่..ครับ สืบเนื่องจากเมื่อตอนเพิ่งคลอดใหม่ๆ น้ำหนักน้อย แถมแม่เค้าหมดแรงเบ่ง จังหวะที่น้องลัคกี้ กำลังคลอดพอดี..หมอก็เลยช่วยใช้อุปกรณ์ดูด..ออก มา...จังหวะนั้น..หมอก็พาวิ่งออกมาจากห้องคลอดเอาเด็กไปเข้าตู้อบ.และให้อ๊อกซิเจน..ผมตกใจ//ใจหาย เลยครับ.ถามหมอ ..ก็บอกผมว่า..จะพยายามช่วยให้สุดความสามารถ..แต่หมอไม่รับรอง..โอ้ย..ท่านครูครับ..หัวใจผมหล่นไปกองอยู่กับพื้นเลยครับ..หลังจากอยู่ห้องอบได้ หนี่งอาทิตย์ ก็ออกมาจากตู้ได้ ..แล้วอยู่โรงพยาบาลต่ออีก 1 อาทิตย์ ครับ..และท้ายที่สุด..ก็ตัวโต..เท่าทุกวันนี้..และครับ..นี่แหละครับ..ที่มาของคำว่า.."ลัคกี้" ครับ
- คุณหมอเจ๊..คนสวย..แซ่เฮ.ครับ..ก็พยายามกระโดดให้ถูกวิธีครับ..เพราะเราพ่อลูกน้ำหนัก...มากซะเหลือเกิน..แต่ก็จะพยายามลด นน.นะครับ...เพราะมีปัญหาเรื่องเข่าบ่อยครับ แต่เมื่อวันที่ทราบผลสอบ..กระโดด..จนลืมคำนวณน้ำหนักเลยครับ..
ดีใจกับคุณเล็กและครอบครัวด้วยครับ
วันนี้ไปเป็นวิทยากรบรรยายให้ผู้ปกครองวิทยาลัยอาชีวะภูเก็ตในหัวข้อ "บทบาทของพ่อแม่ในการสร้างภูมิคุ้มกันของสังคมให้กับลูกวัยรุ่น" ได้พูดหลายเรื่องเขาให้เวลา ๑ ชั่วโมง แต่วิทยากรกำลังมันไม่อยากจบ อิอิ
ขอบคุณครับ..ท่านอัยการฯ
"ลูก..นั้น..เป็นเสมือนแก้วตา ดวงใจของผู้เป็นพ่อแม่.." ผมได้ยินประโยคนี้.จากปากของแม่..ผมครับ..ก็ตอนแรก..ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ..สักเท่าไหร่..รู้อย่างเดียวว่า..พ่อกับแม่..รักเรา..แต่ก็ยังไม่เข้าใจถึงความรู้สึก..ของท่าน..สักเท่าไหร่..
ก็พอมีลูก...เพียงแค่..มีลูกคนแรก..เราก็เข้าใจความรู้สึกของท่าน มากขึ้นครับ..พอสอง สาม แล้ว..ไม่ต้องพูดถึง เลยครับ....บอกได้คำเดียว..ว่า..พ่อและแม่..ท่านอึด..ม๊าก ๆ (เพราะท่านมีลูก...ตั้ง..6 คนแนะ..)
ยามใดที่ลูกดีใจ..เราก็ดีใจ..ยามใดที่ลูกเสียใจ..ผู้เป็นพ่อเป็นแม่..ก็เสียใจด้วย..และยิ่งกว่า..ซะอีกครับ..
ผมดีใจครับ..ที่ได้เห็น พี่น้องในโกทูโน..ได้เป็นแบบอย่างที่ดีๆ ให้กับคนรุ่นหลังๆ (โดยเฉพาะผม..อิ อิ ) ได้เรียนรู้แบบอย่างการเป็นพ่อแม่..ที่ดี..ได้จากรุ่นพี่ๆ ชาวโกทูโน..นี่แหละครับ..(โดยเฉพาะท่านอัยการฯ..เป็นพี่ชายที่แสนดี..ของน้องๆ ครับ)
เดี่ยวนี้.พ่อแม่.มักจะตามลูก..ไม่ค่อยทัน..นะครับ..ยิ่งถ้าไม่มีเวลาให้กับลูกด้วยแล้ว..."เพื่อน..ก็กลายเป็นที่ปรึกษา..อันดับหนึ่ง.ของลูกไปซะ" ผมกับภรรยา..ก็ตั้งใจไว้..และพยายาม..ให้เวลากับลูก..ให้มากที่สุด..ครับ..ถึงแม้ว่า..ภาระกิจ การงาน..จะรัดตัวก็ตาม..
หวังว่า..คงจะมีสักวัน.นะครับ ที่ผมได้เข้าร่วมฟัง..ท่านอัยการฯ บรรยาย..เรื่องครอบครัว...""""""แต่คงต้องจัดสรรเวลา..ให้ท่านอัยการฯ อย่างน้อย 2 ชม. แน่เลยครับ..มิฉะนั้น..จะได้ไม่ครบเนื้อหา...5 5 5 5
สวัสดีครับ คุณเล็ก อ่านเรื่องลูกคุณเล็ก แล้วนึกขึ้นได้เมื่อหลายปีก่อน ได้ฟังพระที่คุระบุรี พังงาเทศให้ฟัง เรื่องลูกจับใจมาก
> ลูกมี 4ก
>1ลูกแก้ว มีลูกแล้วเหมือนมีแก้วสารพัดนึก
>2 ลูกกะคือลูกที่เรากะเกณฑ์ ให้เป็น ให้ทำอะไร ก็ใด้ตามที่เรากะ
>3 ลูกกา คือลูกที่ไปทำเสื่อมเสียขายชื่อพ่อแม่
>4 ลูกกล้วยคือลูกที่เติบใหญ่ขึ้นมาพ่อแม่ต้องตาย
จะอย่างไรก็ไขปริศนาธรรมกันดูนะครับ
- สวัสดีค่ะคุณเล็ก ภูเก็ต
- เล่าเรื่องลูกเมื่อไหร่ สายตาของพ่อ แม่ จะเปล่งประกายด้วยความสุข
- ลูกเปรียบเสมือนน้ำทิพย์ชะโลมใจ พ่อ แม่
- ยินดีด้วยกับครอบครัวที่น่ารักของคุณเล็ก ภูเก็ตค่ะ
- ราตรีสวัสดิ์
-
ดีจัยด้วยเนอะลุงพี่เล็ก คงจะลุ้นจยตัวโก่งกลมกันเลย ผ่านมาได้สักทีดีจัยด้วยเน้อะ