หนูไม่ได้เขียนจดหมายถึงแม่มาหลายวันเลย มีเรื่องราวที่อยากเล่าให้ฟังเยอะมาก แต่ก็ไม่ได้เล่า
สงกรานต์ปีนี้ หนูหยุดยาว 5 วัน แต่ก็ไม่ได้ออกไปไหน แม่บ้านก็ไม่มา ความจริงหนูบอกให้เขาหยุดเองแหละค่ะ
สงกรานต์ปีนี้ คงเป็นปีที่พ่อเหงามาก พ่อเดินออกนอกบ้าน บ่อยมาก หมายถึง เดี๋ยวก็เดินไปดูสนามกีฬาชุมชนที่ทำเสร็จแล้วบนที่ดินของพ่อกับแม่ แล้วก็กลับเข้าบ้าน หนูได้แต่เดินดูอยู่ห่างๆ เดี่ยวพ่อก็ออกไปวัด ไปนั่งอยู่กับแม่
มีคนมาเล่าให้หนูฟังว่า พ่อน่าสงสารมาก บางคนเห็นแล้ว ถึงกับน้ำตาไหล สิ่งเหล่านี้ มันทำให้หนูไม่สบายใจ เพราะเมื่อมีคนเห็น ก็จับพ่อขึ้นรถแล้วก็เอามาส่งบ้านแล้วก็เล่าเรื่องราวต่างๆคล้ายๆต่อว่า
หนูพยายามทำความเข้าใจกับพ่อ ให้พ่อบอกหากอยากไปที่ไหน แต่เดี๋ยวพ่อก็ออกไปอีกเหมือนเดิม แล้วก็ไม่ได้บอก
พี่สาวบอกให้พ่อไปอยู่บ้านพี่สาวในช่วงกลางวัน พ่อทดลองไป 2 วันแล้วค่ะ แต่ก็อยู่ไม่ได้ครบทั้งวัน พรุ่งนี้พ่อบอกว่า ไม่ไปแล้ว
พี่สาวต่อพ่วงมอเตอร์ไซด์เป็นซาเล้ง ให้หนูพาพ่อขี่เที่ยวชมเมือง เพราะพ่ออยากออกนอกบ้าน ก็พาออกเที่ยวทุกเย็น หนูจะขี่มันได้ไหม พี่สาวถามว่า พ่อเป็นอัลไซเมอร์รึป่าว หนูก็ไม่มั่นใจ
หนูแก้ปัญหาไม่ตก เพราะหากเป็นวันหนูไปทำงาน แม่บ้านไม่มา พ่อก็คงเดินออกไปข้างนอก เปิดบ้านทิ้งไว้ อีกเหมือนเคย หากจะปิดกุญแจหน้าบ้าน เหมือนจะขังพ่อเกินไปหรือเปล่า
หนูเล่าเรื่องไม่สบายใจให้แม่ฟังอีกแล้ว เที่ยงคืนกว่าแล้ว แต่วันนี้หนูคงนอนไม่หลับจะท่องชินบัญชรไปเรื่อยๆ
แม่อวยพรหนูด้วยนะ
ลูก
19 เมษา 51 : 0.14 น.
สวัสดีค่ะป้าแดง
ขออนุญาตเข้ามาอ่าน เศร้าจังค่ะ T_T
เป็นกำลังใจให้ป้าแดงนะคะ
สวัสดีค่ะป้าแดง
เรียนท่าน pa_daeng สงกรานต์ปีนี้ไปทำบูญให้แม่มานี และ พ่ออาจิต ครับ เหงาเหมือนกันครับ
มาอ่านค่ะ
น้ำตาริน ไปด้วย
ทำไมถึงกดบันทึก(ของคุณป้าแดง)นี้อ่านเป็นอันแรก(ของการอ่านของเรา)ก็ไม่ทราบ
ก่อนนอนคืนนี้จะสวดมนต์และระลึกถึงคุณพ่อคุณป้าแดง ค่ะ