บทนี้ อาเมียร์รู้สึกผิดที่ไม่ทำอะไรเลย กับเรื่องที่รู้ว่า ฮัสซานโดนข่มขืน ปิดปากเงียบ เคยบอกพ่อหนหนึ่ง แต่ตอนที่พ่อไม่รู้เรื่อง เพราะว่าหลับไปแล้ว ทำให้เกิดอารมณ์อึดอัด ทำอะไรไม่ถูก เป็นผลทำให้เข้าหน้าฮัสซานไม่ติด หลบหน้าหลบตาไม่พยายามเจอหน้าตลอด จนฮัสซานรู้ตัวว่า อาเมียร์ไม่อยากเจอ ทำให้ทั้งคู่ห่างเหินจากกันไป
และเมื่อถึงวันเกิดอาเมียร์ มีผู้คนก็มาร่วมงานวันเกิด ชื่นชมที่อาเมียร์ชนะแข่งว่าว และให้ของขวัญวันเกิด รวมทั้งเด็กอันธพาลก็มาพร้อมพ่อ มาอวยพรและให้ของขวัญวันเกิดด้วย ซึ่งน่าจะเป็นจุดกระตุ้นให้อาเมียร์รู้สึกผิดกับการที่ทำตัวไม่รู้เรื่องรู้ราว กับเรื่องของฮัสซานด้วย ... ทำให้เกิดความคิดที่ผิดพลาด คงต้องการให้ฮัสซานไปไกลๆ ไม่อยากเห็นหน้า
ด้วยการบอกพ่อว่า ฮัสซานขโมยเงิน และของ (รู้สึกจะนาฬิกา) ไป พ่อก็เรียกฮัสซาน และพ่อมาถาม ฮัสซานรับผิด ซึ่งทำให้อาเมียร์รู้สึกผิดขึ้นมาก มาก ที่ใส่ร้าย (แต่ก็ไม่แก้ปัญหา หรือพูดความจริงใดๆ ออกมา) ... พ่อของอาเมียร์ ก็บอกว่า ไม่เอาโทษ แต่ว่า พ่อของฮัสซานก็ตัดสินใจ ไม่อยู่รับใช้ต่อที่บ้านนี้ ขอออกไปอยู่ที่อื่น โดยที่พ่อของอาเมียร์ก็ไม่อยากให้ไป แต่พ่อ-ลูก ตัดสินใจไปเสียแล้ว ทั้งที่รู้ว่า ลูกของตัวเองไม่ผิด
ผลตอนนี้ก็คือ ฮัสซานและพ่อ ก็ต้องออกบ้านไป
นี่ก็คือ การตัดสินใจที่ผิดพลาดของอาเมียร์ ทำในสิ่งที่คิดแบบเด็กๆ กระมัง
ไม่มีความเห็น