หมาป่าโคโยตกับตะบองเพชร

มีอยู่หนนึงที่น้องชายคนเล็กของผมมีบุญได้ไปเที่ยวไกลถึงอเมริกา
เขาตามพ่อผมไปเยี่ยมเพื่อนที่ไปตั้งรกรากอยู่กลางทะเลทรายในรัฐอริโซนา
(ไปทำอะไรกินก็ไม่รู้ ผมก็ยังสงสัยอยู่)
บ้านของลุงเพื่อนพ่ออยู่กลางทะเลทรายจริงๆ เมืองที่อยู่ใกล้ที่สุดก็อยู่ห่างออกไปร่วมสองพันล้านกิโลเมตร
(ถ้าเชื่อตามที่ไอ้น้องชายตัวเล็กของผมบอกนะ)
หลังพระอาทิตย์ตก ไอ้หนูก็ได้ยินเสียงพิลึกระทึกขวัญสุดๆ ซึ่งก็ไม่แปลกที่เด็กแค่ 6 ขวบ
อย่างนั้นจะกลัวแล้วรีบวิ่งไปหาลุง
“ลุงครับ ลุงได้ยินเสียงมนุษย์หมาป่าหรือเปล่า” ไอ้น้องชายผมเกาะขาลุงถามเสียงสั่น
“อย่ากลัวไปหน่อยเลยน่าหนู แถวนี้ไม่มีอะไรอย่างนั้นหรอกน่า” ลุงบอก
“งั้นก็ต้องเป็นหมาป่ากินคนแน่ๆเลย” น้องชายผมยังปอดไม่เลิก
“ไอ้นั่นก็ไม่มีเหมือนกันแหละ” ลุงหัวเราะชอบใจในความขี้ขลาดของน้องผม
“แล้วมันอะไรล่ะครับ” น้องผมถาม
“ก็หมาป่าโคโยตน่ะสิหลานชาย หน้าตาก็คล้ายๆหมาธรรมดา มันเป็นหมาชนิดนึงแค่นั้นเอง” ลุงอธิบาย
“แล้วทำไมเสียงมันน่ากลัวอย่างนั้นล่ะครับ” ทีนี้ไอ้ตัวเล็กชักสงสัย
“ก้อ...” ลุงหยุดคิดนิดนึง “คือยังงี้นะหลานชาย แถวนี้น่ะไม่ค่อยจะมีต้นไม้ให้มันยกขาฉี่หรอกนะ มีแต่ต้นกระบองเพชรน่ะ...”

[ขจิต ฝอยทอง]

มาขำๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่าสงสารหมาป่า อิอิๆๆๆๆๆ

[กิ้ม]

ขอบคุณครับ คุณขจิต ที่เข้ามาขำๆๆๆ