เครื่องประดับมือ
มีน้อง ๆ นักศึกษามาช่วยงานที่โครงการที่ดิฉันทำอยู่ เขาคุยกันว่า
สิ่งดีสำหรับการติดโทรศัพท์มือถือ คือมือถือจะไม่หายง่าย ๆ เด็ดขาด เพราะว่ามือมันจะคอยจับตลอด คอยเช็คข่าว เช็คเมล์ เช็ค สารพัดเช็คจากมือถือ จะไปไหนมือก็จะควานหามือถือไว้เป็นเพื่อนก่อน
สิ่งนี้ได้รับการยืนยันจากเพื่อนของดิฉันซึ่งก็ไม่ได้เด็ก ๆ เราไปพื้นที่งานด้วยกันจนเย็นแวะกินข้าวที่ร้านข้างริมน้ำโขงเมื่อวานนี้ เดินไปนั่งที่โต๊ะแล้ว เขาก็เอามือคลำที่กระเป๋าเสื้อ ลุกขึ้นยืนคลำกระเป๋ากางเกง แล้วทำหน้า..เอ๊ะ...อยู่ครู่หนึ่ง ไม่พูดไม่จา คว้ากุญแจรถรุดไปที่ที่จอดรถไว้...เดินกลับมาพร้อมกับสีหน้าสบายใจขึ้น...เอาล่ะ เจอแล้ว...
และเมื่อสี่ห้าวันก่อนดิฉันไปกินข้าวที่บ้านเพื่อน คุยกันเรื่องสัพเพเหระ หนึ่งในเรื่องทั้งหมดคือคุยถึงเพื่อนสนิทที่เสียชีวิตเมื่อปีที่แล้วว่า เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น..ไม่อยากเชื่อ และฟื้นภาพเก่า ๆ ที่เคยทำด้วยกัน แล้วมีช่วงที่เล่าถึงตอนไปหาเพื่อนซึ่งอยู่ในสภาพโคม่าแล้ว สามหนุ่มน้อยกำลังยืนเฝ้าร่างของเพื่อน ในที่สุดหนุ่มน้อยคนซ้ายมือสุดก็โทรศัพท์...โทรถึงหนุ่มน้อยที่อยู่ขวามือสุด ทั้งสองคนคุยโทรศัพท์กันระยะห่างช่วงคนกั้น...ทำไปแล้วจึงได้รู้ตัว
และเมื่อเช้าสด ๆ ร้อน ๆ หลังจากดิฉันเดินกลับมาจากใส่บาตรที่ริมน้ำโขงเดินมาจวนจะถึงบ้านแล้ว สวนทางกับเด็กหนุ่มในซอยปั่นจักรยาน มือจับแฮนด์รถมือเดียว อีกมือแนบหู...พูดโทรศัพท์ และอีกคนหนึ่งนั่งในรถยนต์ก็ทำอาการเดียวกัน ดิฉันถูกหนีบด้วยคลื่นโทรศัพท์ในระยะกระชั้นชิด มันก็ให้ความรู้สึกแบบหนึ่งเหมือนกัน
ก็ให้หวนนึกถึงหลายปีมาแล้ว หลายปีที่มากมากกว่า ๘ ปีแล้ว ดิฉันอยู่ที่ขอนแก่น นั่งรถสองแถวจากสถานีขนส่งเข้าตัวเมือง โอ..เมืองขอนแก่น เต็มไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่างครบครัน รถจอดติดไฟแดง ดิฉันวาดสายตาไปดูบ้านเมือง ที่นั่น..ที่เกาะกลางถนน มีหนุ่มคนหนึ่งเดินอย่างเพลิดเพลิน แต่งตัวเรียบร้อย เสื้อเชิร์ตแขนยาว กางเกงขายาวปลายขาขาดรุ่งริ่งเล็กน้อย เสื้อผ้ามอมแมมนิดหน่อย ชายเสื้ออยู่ในกางเกง คาดเข็มขัด เนื้อตัวไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน ที่มือของเขากุมที่หูเช่นกัน...เขาพูดบ้าง พยักหน้าบ้าง..มืออีกข้างหนึ่งชี้ไปข้างหน้าบ้าง ...หัวเราะด้วยบางครั้ง...เขาพูดโทรศัพท์มือถือ....โทรศัพท์มือถือของเขาทำจากแท่งไม้และมีเสาอากาศเล็ก ๆ สูงขึ้นมาจากตัวโทรศัพท์......
รถด่วนแห่งการบริโภคกวาดผู้โดยสารได้เรียบไม่เว้นเด็ก ผู้ใหญ่ หญิงหรือชาย คนจน คนรวย หรือแม้แต่ผู้ที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว!!!!!!
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ
ผมว่าคงต้องยอมรับแล้วนะครับว่า
โทรศัพท์มือถือเป็นเหมือนปัจจัยที่ห้าที่คนทุกคนมีนะครับ
แต่มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียนะครับ
ขอบคุณค่ะ คุณ HeadOfArt ดิฉันเห็นด้วยสองร้อยเปอร์เซ็นต์ค่ะ
ดิฉันเวลาจำเป็นต้องใช้ เช่น เวลาพาชาวบ้านไปดูงานแล้วหลงทาง หาทางไปที่ ๆจะไปไม่เจอ ต้อง.. แฮ่ะ แฮ่ะ.. อาศัยหยิบยืมของผู้อื่นค่ะ ขอสารภาพ