บทเรียนจาก CUP Manger Training และก้าวต่อไป ณ ภาคอีสาน ใต้ และกลาง
ห่างไปกว่าเดือนที่ไม่ได้ส่งข่าวผ่าน blog ถึงมิตรรักแฟน CUP (ยังกะเป็นพระเอกลิเก เนอะ) นั่นก็เพราะ 3 สัปดาห์ต่อกันเราได้เดินทางไปเจอะเจอสมาชิกผู้เข้ารับการอบรม CUP ทั้ง 3 ภาค คือ
ณ สถานฝึกอบรมและวิจัยอนามัยชนบท คณะสาธารณสุขศาสตร์ อ.สูงเนิน จ.นครราชสีมา ในวันที่ 14 มีนาคม 2551 สำหรับภาคอีสาน
ณ โรงแรมไดมอนด์ พล่าซ่า หาดใหญ่ ในวันที่ 21 มีนาคม สำหรับภาคใต้
และ ที่เลกาซี่ ริเวอร์แคว รีสอร์ท ในวันที่ 28 มีนาคม สำหรับพี่น้องภาคกลาง
เดินสายกันมา 3 ภาค เลยพึ่งจะได้มีโอกาสได้เขียนอะไรเล่าสู่กันฟังนี่แหละครับ
ผมขออนุญาต (ถึงไม่อนุญาตก็จะขอเล่าสู่กันฟังนะครับ) สรุปสั้นๆ ของทั้ง 3 เวที ออกเป็น 4 ส่วน ดังนี้ครับ
ส่วนที่ 1 สำหรับบรรยากาศของการพบปะกัน ทั้งที่เป็นสมาชิกในรุ่นเดียวกันและข้ามรุ่น ต่างเป็นไปด้วยความชื่นมื่น หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่ก็มีบาง CUP นะครับ ที่แอบๆ ไปเจอะเจอกันบ้างให้หายคิดถึง บาง CUP ก็สายตรงทางโทรศัพท์ถึงกันเป็นครั้งคราว ทั้งเล่าเรื่องราว และปรับทุกข์กันบ้างเป็นธรรมดาของคนหัวอกเดียวกัน ซึ่งนับว่าเป็นความสำเร็จหนึ่งของโครงการที่สามารถสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ในแนวราบที่จะก้าวไปข้างหน้าพร้อมๆ กัน สมเป็นยุคแห่งการเรียนรู้เพื่อสร้างสังคมอุดมปัญญาจริงๆ ครับ
ส่วนที่ 2 สำหรับการสรุปบทเรียนและความก้าวหน้าของการขับเคลื่อน CUP ไปสู่ฝันที่เราได้สร้างร่วมกันไว้ แน่นอนว่ามีความแตกต่างกันบ้างในแต่ละพื้นที่ บางแห่งเริ่มเห็นลางๆ ว่าฝันจะเป็นจริงในเร็ววัน บางแห่งยังอยู่ในช่วงของการเปลี่ยนแปลงซึ่งก็กำลังเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง บางแห่งยังอยู่ในช่วงของการเรียนรู้และเริ่มต้น และหลายๆ แห่งยังคงพบกับขวากหนาม ไม่ต่างกับช่วงที่มีความรักใหม่ๆ เหมือนนางเย็น ในเรื่องนางทาสทางช่อง 7 อะไรอย่างนั้น (เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) แต่อย่างไรก็ตามทุกแห่งสามารถที่จะประยุกต์ใช้ความรู้ และกระบวนการที่ได้ร่วมเรียนรู้กันมากว่าหนึ่งเดือนได้ไม่มากก็น้อย ทั้งในเรื่องของการบริหารจัดการ การจัดระบบการทำงาน และจัดระบบตัวเอง เป็นความภาคภูมิใจของทางทีมวิทยากร โดยเฉพาะหัวหน้าทีมอย่าง อ.ชนินทร์ ได้มากทีเดียวครับ และเราก็ยังเชื่อว่าในอนาคต เราจะสามารถนำความรู้และประสบการณ์เหล่านั้นไปใช้ได้มากยิ่งขึ้น ว่าแต่ว่างๆ แต่ละ CUP เขียนเรื่องราวเหล่านั้นมาเล่าสู่กันฟังด้วยนะครับ
ส่วนที่ 3 สำหรับทิศทางของการก้าวต่อไป ซึ่งทุก CUP ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าแม้ว่าหนทางยังคงมีปัญหา อุปสรรค แต่เราคงหยุดอยู่กับที่ไม่ได้สำหรับหน้าที่ของนักสร้างสุขภาวะ "เราคงยอมแพ้ไม่ได้ เพราะถ้าเราแพ้แล้วใครจะทำ และที่สำคัญ ณ วันนี้ ท่านมีเพื่อนแล้ว เราจะเดินไปพร้อมๆ กัน เราไม่ได้เดินคนเดียว เรามีความใกล้ชิด มีที่ปรึกษา มีกำลังใจ มีพลังของเครือข่าย ขอเพียงกล้าที่จะเดินเท่านั้น เราก็จะไปสู่ฝั่งฝันได้" (บางช่วงบางตอนจากใจ อ.ชนินทร์)
ส่วนที่ 4 ที่ได้มากกว่าเวทีแลกเปลี่ยน คือ การได้สัมผัสกับบรรยากาศของธรรมชาติ วัฒนธรรม และสถานที่สำคัญๆ ของแต่ละภาคที่เราได้เดินทางไป นับจากภาคเหนือกับบรรยากาศของภูชี้ฟ้า วัดสำคัญๆ ที่จังหวัดพะเยา พระพุทธไสยาสน์หินทรายแดง ที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย และปราสาทโบราณ แห่ง อ.สูงเนิน จ.นครราชสีมา ตลาดท่องเที่ยวของนครหาดใหญ่ และอาหารอร่อยๆ ที่กาญจนบุรี ทั้งหมดนี้ยังไม่รวมถึงของฝากและน้ำใจ ที่ทุกท่านมอบให้กันและกันด้วยความรักและความอบอุ่น ครับ
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้น (อีกครั้ง) ของการก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างท้าทาย ของผู้บริหาร CUP และอย่าลืมนะครับที่เราสัญญากันแล้วว่า การสิ้นสุดของโครงการไม่ใช่การสิ้นสุดมิตรภาพและเครือข่าย ที่จะได้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กัน เพื่อขับเคลื่อน CUP ในฝันให้เกิดขึ้นให้ได้ เพื่อสุขภาวะของคนไทยเรา ครับ
ด้วยความเคารพรัก
ความเห็น (12)
"เราคงยอมแพ้ไม่ได้ เพราะถ้าเราแพ้ แล้วใครจะทำ "
อาจารย์ขา ..ประโยคนี้ทำให้ใจมีพลังที่จะทำ..อะไรๆที่ยังทำไม่เสร็จ และ ไม่ได้ททำ..อีกมาก ค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ
พี่อรชร
- ผมเชื่อครับว่าสิ่งที่เราจะทำนั้น เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากมาย
- ขอเป็นกำลังใจ และก้าวไปพร้อมๆ กันครับ
ด้วยความเคารพรัก
กำลังเรียบเรียงเรื่องราวทั้ง 4 ภาคอยู่ค่ะ แต่จะเขียนในมุมมองของตัวเองนะคะ รู้สึกใจหายยังงัยบอกไม่ถูก อีกนานหลายเดือนกว่าจะได้พบหน้าคณาจารย์อีก
พี่เดือนเพ็ญ
- คิดถึงกันก็แวะเข้ามาเจอะกันที่นี่ได้ตลอดครับ
- แต่ถ้ามีอะไรก็โทรหาได้ วันก่อนเห็น อ.ชนินทร์ บ่นคิดถึงพี่และชาวโพทะเลอยู่เหมือนกัน และผมบอกอาจารย์แล้วว่าพี่อาจจะโทรหา
- เป็นกำลังใจให้ครับ
- รักษาสุขภาพด้วย
ด้วยความเคารพรัก
เรียน อาจารย์
ก้าวต่อไปของ cup สิงหนคร คงไม่หยุดอยู่กับที่ สำหรับหน้าที่ของนักสร้างสุขภาวะ และเราคงไม่ยอมแพ้ แต่การเดินแต่ละก้าว ในภาวะความพร้อมหลาย ๆ ด้าน ประกอบกับการดำเนินงานภายใต้....... ที่แตกต่าง (อาจารย์คงเข้าใจ)เพราะการเดิน ไม่ได้เดินเพียงลำพัง ถึงอย่างไร ทีม จะพยายาม เดินสู่ ฝัน ให้ได้ อาจต้องใช้เวลา และเวลาที่ต้องใช้มากพอ
เสียดาย วันที่พบปะ ไม่ได้นำเสนอบทเรียน เพราะเวลาน้อย (เตรียมการนำเสนอบ้างแล้ว)
(กลับจากประเมินการมีและใช้ Fammily Folder, Community Folderภายในเดือน เมษายน ต้องประเมินจำนวน 45 แห่ง)
แม้นว่า เหนื่อยล้า แต่ก็ ขอสู้ (ทีมงานสิงหนคร)
ด้วยรักและคิดถึงอาจารย์ทุกท่าน
สวัสดีครับพี่วิลาวรรณ
- น่าชื่นใจจริงๆ ครับสำหรับทีมสิงหนคร
- ที่เตรียมนำเสนอไว้ ลองนำมาเขียนในบันทึก หรือส่ง mail มาให้อ่านกันก็จะดีมากครับ
- ขอบคุณมากๆ อีกครั้งครับสำหรับการต้อนรับที่อบอุ่น ณ หาดใหญ่ ที่ผ่านมา
- เป็นกำลังใจให้ครับ และจะคอยติดตามผลงานอยู่ตลอด มีอะไรที่พอจะช่วยกันได้ ก็ส่งข่าวมาได้ตลอดนะครับ
ด้วยความเคารพรัก
สุนันทา & ทัศนีย์
อยากไปมากเลยค่ะที่เลกาซี่ ริเวอร์แคว รีสอร์ท ในวันที่ 28 มีนาคม คิดถึงเพื่อนๆและทุกคนมากค่ะ
พี่สุนันทน & พี่ทัศนีย์
- เสียดายครับที่ไม่ได้ไม่เจอกัน แต่มีเวลากำจัดมากๆ เลยไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องอื่นๆ เลยนอกจากเรื่องงาน
- ยังไงก็ตามแต่ ทุกคนก็คิดถึงทีมสมุทรสงครามเช่นกันครับ
- มีอะไรช่วงนี้คงต้องอาศัย blog แห่งนี้พบปะกันไปพรางก่อน ก่อนที่จะเจอกกันปลายปีครับ
ด้วยความเคารพรัก
เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ และขอให้มั่นใจว่าอย่างน้อยก็มีผม
อีกคนหนึ่งที่ร่วมผลักดันบริการปฐมภูมิร่วมไปกับพวกคุณ
กิตติ เมอะประโคน
"เราคงยอมแพ้ไม่ได้ เพราะถ้าเราแพ้แล้วใครจะทำ"
คิดออกได้ไงเนี่ย มิน่าถึงเป็นอาจารย์ อิ ๆ ๆ ๆ
ที่ CUP โนนดินแดงกำลังเสนอ profile ของบ สปสช.ทำเรื่องเครือข่ายหน่วยบริการมี 2 ศรีพี่น้อง ก็ท่าน ผอ.หน่อย กะ สสอ.ปราณีต ไปช่วยกันเสนอ ที่โคราช 2 สัปดาห์ที่แล้ว ผมว่าเป็นโครงการที่ดีนะ ถ้าผ่านและทำได้จริง ๆ ตามที่ผมวาดฝันไว้ ชาวบ้านจะได้ประโยชน์มหาศาลเชียว รวมทั้งพี่น้องผู้ปฏิบัติงานที่ PCU เองก็จะสามารทำงานอย่างมีความสุขมากขึ้น ไว้วันหลังผมจะเข้ามาระบายเรื่องปัญหาการดำเนินงาน CMU และ โครงการกองทุนตำบลให้อาจารย์อ่าน รวมทั้งเรื่องที่ดี ๆ ด้วย
ช่วงนี้มีแต่งาน ๆ ๆ นั่งจ้องแต่หน้าจอ comp จนสายตากำลังแย่
บรรยากาศ ประชุม ๆ ๆ อบรม ๆ ๆ ดูงาน ๆ ๆ ประเมิน ๆ ๆ ของข้าราชการเราปีนี้ไม่รู้พวกเขาคิดกันยังไง รวม ๆ และหักวันหยุดราชการแล้ว ประมาณว่ามีเวลาทำงานจริง ทั้งปีไม่ถึง 50 วันหรอก แล้วจะเอาแต่ตัวเลขรายงานไม่รู้คุณภาพอยู่ที่ใหน เพราะต่างคนก็ต่างเอาตัวรอดเพื่อให้เป็นที่พอใจของเจ้านาย ผมคุ้น ๆ การใช้งบประมาณในการจัดประชุม อบรม คล้าย ๆ ปี '38-'39 ก่อนวิกฤติ ศก. ยังไงยังงั้นเลย อาจารย์ว่ามั๊ย (ไม่รู้อาจารย์ทำงานทันช่วงนั้นหรือเปล่า)
สอบถามความคืบหน้าอาจารย์เกี่ยวกับหลักสูตร ป.โท ผมไม่ค่อยได้ยินข่าวสารเลย
ผู้จัดการใหญ่ เห็นชอบนานแล้วน่ะ เดี๋ยวหล่อนจะเปลี่ยนใจ
คิดถึงอาจารย์ทุกท่านครับ...รวมทั้งพี่น้องชาว CUP Manager ด้วย
พี่กิตติ และชาวโนนดินแดง
ยังคิดถึงทุกๆ คนเช่นกันครับ ก็เลยกำลังเร่งหลักสูตรกันอยู่ จะประชุมผู้ทรงคุณวุฒิพรุ่งนี้ (๒๙ ก.ค.๕๑) และคงใช้เวลาอีกพอสมควร (น่าจะประมาณ ๑ ปี เป็นอย่างเร็ว) น่าจะเปิดหลักสูตรได้
การทำงานช่วงนี้ หลายๆ เรื่องกำลังเข้าสู่ยุคของการเปลี่ยนผ่าน (อีกครั้ง) ผมว่ามันอาจจะยังวุ่นวายอยู่ไม่น้อย แต่ก็เชื่อมั่นครับว่า ด้วยประสบการณ์ของพี่ๆ และการเติมเต็มทางวิชาการต่างๆ ฝันของเราน่าจะเป็นจริงได้
หวังว่าคงได้เจอกันบ้างนะครับ หรือไม่อย่างน้อยเวที ปลายปีเราน่าจะได้เจอกันแน่ๆ
ด้วยความเคารพรัก
หวัดดีค่ะ ฝากความคิดถึงถึงอาจารย์ทุกท่านเลยนะคะ กำลังหัวหมุนกับการเร่งใช้งบประงบประมาณ และการประเมินผลงานค่ะ เฮ้อ! ไม่เห็นหนุกเหมือนตอนเราอยู่ที่นครนายกเลยเนาะ ยังระลึกถึงทุกคนเสมอค่ะ